Ο ηθοποιός Χρήστος Μακρής έφυγε από τη ζωή μόνος
22:24
ΤΑ ΝΕΑ ΤΗΣ SHOW BIZZ
Μια ζωή σε απόγνωση. Πολλές φορές μάλιστα σκέφτηκε να βάλει οριστικό τέλος. Ο ηθοποιός Χρήστος Μακρής έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 46 χρόνων.
Τα συσσωρευμένα προβλήματα υγείας που τον ταλαιπωρούσαν τα τελευταία χρόνια, τα περισσότερα από τα οποία είχαν προκληθεί εξαιτίας του υπερβολικού βάρους, έκοψαν το νήμα της ζωής του. Αφησε την τελευταία του πνοή στην εντατική μονάδα του Θριάσιου, όπου νοσηλευόταν τον τελευταίο καιρό σε σοβαρή κατάσταση.
Ενιωθε μόνος, στο περιθώριο, ξεχασμένος από φίλους και συναδέλφους. Αυτό ήταν το μεγάλο παράπονό του. Μιλούσε συχνά για τους ανθρώπους με τους οποίους είχε συνεργαστεί και οι οποίοι του γύρισαν την πλάτη στις πολύ δύσκολες στιγμές.
«Εγώ γέλιο πρόσφερα στον κόσμο, χαρά έδινα, δεν μπορεί κάποιος να κάνει και για μένα κάτι;» μας είχε πει στη συνέντευξή του στην «Espresso» τον περασμένο Απρίλιο. Ρομαντικός και ευαίσθητος καθώς ήταν, έδειχνε κατανόηση και συγχωρούσε την ίδια στιγμή.
«Γνωρίζω ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν τα προβλήματά τους. Είναι δύσκολη η εποχή μας. Οι ηθοποιοί μπορεί να συμπονούν ο ένας τον άλλον, αλλά δεν τηλεφωνούν» μας είχε πει.
Το κοινό είχε γνωρίσει και είχε αγαπήσει τον Χρήστο Μακρή μέσα από τις τηλεοπτικές εκπομπές του Γιώργου Μητσικώστα.
Χαρακτηριστική παρουσία, ξεχώρισε στους τύπους τους οποίους είχε κληθεί να ενσαρκώσει μέσα από τη σάτιρα. Αν και είχε ξεκινήσει την καριέρα του από το θέατρο, το οποίο ήταν και η μεγάλη του αγάπη, δεν πρόλαβε να συνεχίσει και να κάνει όλα όσα είχε ονειρευτεί. Τα προβλήματα της υγείας του ξεκίνησαν νωρίς και ο Χρήστος περνούσε μεγάλα διαστήματα της ζωής του μπαινοβγαίνοντας στα νοσοκομεία. Από μία σοβαρή λοίμωξη κινδύνεψε να χάσει και τα δύο του πόδια. Νοσηλεύτηκε τότε για μεγάλο χρονικό διάστημα στο Σισμανόγλειο και η κλινική του εικόνα παρουσίασε μικρή βελτίωση. Προσωρινά όμως, αφού πολύ σύντομα η κατάσταση άρχισε και πάλι να επιδεινώνεται.
Η μεγάλη ταλαιπωρία που δεν είχε τέλος τον οδήγησε στην απελπισία και στην απόγνωση. Καθώς δεν μπορούσε να εργαστεί, η επιβίωση για τον ίδιο και την ηλικιωμένη, ανήμπορη μητέρα του γινόταν μέρα με την ημέρα ακόμη πιο δύσκολη. Ζούσαν σε ένα υπόγειο στο Νέο Ηράκλειο, με μία πενιχρή σύνταξη της κυρίας Αννας. Οι προσπάθειες που έκανε κατά καιρούς να αδυνατίσει, ώστε να καταφέρει να επιστρέψει στη δουλειά, κόστιζαν ακριβά και δεν μπορούσε να αντεπεξέλθει οικονομικά. Αυτό τον κατέβαλλε.
«Γιατί σε εμένα; Δεν έκανα κακό σε άνθρωπο!» έλεγε και ξανάλεγε. Δεν έχανε όμως και την ελπίδα του, αν και ήταν καθηλωμένος στο αναπηρικό καροτσάκι. «Είμαι στρατιώτης, δεν το βάζω κάτω. Υπομένω και περιμένω. Και θα επιστρέψω στη δουλειά μου, θέλω να κάνω πολλά που έχω στο μυαλό μου».
Τους τελευταίους μήνες αισθανόταν πολύ κουρασμένος από τα προβλήματα. Οι δυνάμεις του άρχισαν να τον εγκαταλείπουν και μαζί και το λιγοστό κουράγιο που του είχε απομείνει. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, επιδεινώθηκε και η κατάσταση της υγείας της μητέρας του, η οποία δεν ήταν πλέον σε θέση να του προσφέρει το παραμικρό. Αντίθετα, χρειαζόταν βοήθεια και η ίδια. Ενας φίλος του είχε αναλάβει τη φροντίδα και των δύο.
Ο Χρήστος Μακρής είχε συνεργαστεί με τον Γιώργο Κιμούλη («Βολπόνε») και με τον Μανούσο Μανουσάκη («Για μία γυναίκα κι ένα αυτοκίνητο»).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου