Άνθρωποι χάνουν τις ζωές τους χωρίς λόγο, χωρίς λόγο. Βεβαίως θα μας πούνε ότι πάντα υπάρχει κάποιος λόγος: Οικονομικός, γεωπολιτικός κτλ. Με λίγα λόγια συμφέροντα. Και εσύ εκλαμβάνεις σωστές τις θέσεις του ενός ή του άλλου. Έχει σημασία ποιος είναι περισσότερο ή λιγότερο σωστός όταν άνθρωποι σκοτώνονται; Δεν βλέπεις το αντιανθρώπινο παράλογο παραπέτασμα που βασίζεται στην δύναμη και την εξουσία;Παράπλευρες απώλειες; αυτό είμαστε;
Αυτό είναι ο άνθρωπος, μια παράπλευρη απώλεια; Εδώ βρίσκεται όλη η ουσία. Βλέπεις την βία στις ταινίες και απευαισθητοποιήσαι. Γιατί όταν αντικρίζεις αληθινή βία, νομίζεις ότι και αυτό είναι κάτι σαν ταινία και αρχίζεις να εμπλέκεσαι συναισθηματικά. Μπορεί να σοκάρεσαι προς στιγμήν, αλλά είναι και αυτό απλά ένα θέαμα και «ο καλύτερος κερδίζει, ο καλύτερος κατακτά την κοπέλα».
Κατανοείς φίλε/φίλη;
Γιατί τόση αναίτια βία; Αναίτια, γιατί η βία είναι αναίτια. Δεν υπάρχει δικαιολογημένη βία, γιατί το δίκαιο είναι δίκαιο όταν λαμβάνει ως μέτρο την ελευθερία και την αγάπη. Διαφορετικά είναι κουρελιασμένο δίκαιο. Αλλά να δεχτώ ότι υπάρχει αναπόφευκτη βία η οποία είναι έμμεσα δικαιολογημένη. Έχεις σχέδιο; Είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου; Αναζητάς εκδίκηση ή είναι κάτι βαθύτερο; Έχεις δοκιμάσει τα πάντα πριν φτάσεις στην βία; Τότε και μόνο τότε μπορείς να είσαι βίαιος.
Μαθαίνουμε να κρίνουμε τα γεγονότα με δεδομένα πολέμου και καταστροφολαγνείας, με βάση το τι ικανοποιεί τις πεποιθήσεις μας – κάτι εξωτερικό πρέπει να αλλάξει, ποτέ εμείς. Αν έτσι είναι τότε δεν είμαστε μέτοχοι στην ουσία της ζωής.
Επαναστατείς, αλλά με την επανάσταση απλώς αναγνωρίζεις την δύναμη των λίγων, περιμένεις κάτι να γίνει, κάτι να κάνουν, κάτι να σου δώσουν για να ικανοποιηθείς. Θες κάτι να αλλάξει εξαιρώντας τον εαυτό σου. Παρελκύεις τα προβλήματα σου και αφυπνίζεις τα αισθήματα αυτοσυντήρησης σου...πάνω από όλα είσαι ένας καλός γονιός. Και αν τυχόν μερικά από τα αιτήματα σου πιάσουν τόπο τότε επανέρχεσαι στην μίζερη πραγματικότητα – είσαι εγωιστής.
Βλέπε επίσης στο παρακάτω σύνδεσμο το: μάνατζμεντ στην επανάσταση του 1821 (ένα ενδιαφέρον κείμενο που όμως δεν ήταν εφικτή η αντιγραφή-επικόλληση): https://dspace.lib.uom.gr/bitstream/2159/13769/1/To+management+stin+epanastasi+tou+1821.pdf
Άνθρωποι, σκοτώνονται χωρίς λόγο, δικαιολογημένα, αλλά χωρίς λόγο. Αυτό λέγεται υπνωτισμός και χειραγώγιση.
ΒΡΕΣ ΜΟΥ ΕΝΑΝ ΚΑΛΟ ΛΟΓΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΣΚΟΤΩΘΕΙ ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Μπορείς να βρεις δικαιολογίες, ψευτιές, και ένα σωρό αλλά δευτερεύοντα πράγματα , αλλά η αλήθεια είναι ότι ο λόγος έχει πάρει την θέση της πλύσης εγκεφάλου.
Χωρίς λόγο χωρίζουν οι άνθρωποι, αλλά μας αρέσει να εφευρίσκουμε κάποιον «λόγο» και δεν αποδεχόμαστε ότι αιτία είναι ο δικός μας εγωισμός, η αδυναμία, οι λάθος επιλογές ή συμπεριφορές.
Χωρίς λόγο υπάρχουν φτωχοί και πλούσιοι και όμως νομίζουμε ότι αυτό είναι κάτι φυσιολογικό - Η ανισότητα θεωρείται κάτι φυσιολογικό.
Χωρίς λόγο υπήρχαν μαύροι σκλάβοι (όχι πως δεν υπάρχουν τώρα) και όμως για εκείνη την εποχή ήταν κάτι απόλυτα φυσιολογικό.
Χωρίς λόγο βασανίζουμε και τρώμε ζώα, και όμως είναι κάτι απόλυτα φυσιολογικό.....
Εγώ θα συμφωνήσω ότι υπάρχει δυστυχία, αδικία κτλ. Ποια όμως είναι η βαθύτερη αιτία όλων αυτών; Τι πραγματικά είναι αυτό που μπορούμε να αλλάξουμε; Μπορούμε να αλλάξουμε άπειρα πράγματα εξωτερικά, χωρίς να έχουμε αλλάξει απολύτως τίποτα εσωτερικά.
Η ανθρωπότητα με την ανάπτυξη της τεχνολογίας μας λέει ότι το «μπροστά» είναι μονόδρομος. Είναι μάλλον ξεκάθαρο ότι βιώνουμε μια πτώση του ανθρωπίνου πνεύματος όμοια με την πτώση των «πρωτόπλαστων».
Ίσως λοιπόν βρισκόμαστε εδώ για να εμβαπτιστούμε με Μαθήματα. Ίσως βρισκόμαστε εδώ για να μάθουμε να διακρίνουμε το σωστό από το λάθος. Ίσως βρισκόμαστε εδώ, τώρα, για την επόμενη συνειδησιακή μας Μετάβαση. Ίσως ο πόνος και η οπισθοδρόμηση να αποτελούν μέρη της εξέλιξης μας. Σίγουρα δεν βρισκόμαστε εδώ για να υπηρετήσουμε το σύστημα και την καλή μας εικόνα – όλα αυτά είναι εγωιστικά τεχνάσματα, ενός εγωιστικά ανακυκλωμένου νου, που συντηρεί τις ανισότητες.
Μπορούμε να μαθαίνουμε από την αρχή να είμαστε άνθρωποι;. Μπορούμε να σκεφτόμαστε σαν άνθρωποι; Ή δεν μπορούμε;
Αντώνης Χαρατσής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου