ή και διαχρονικά σπάνια αλλά περισσότερο επίκαιρη από ποτέ, η ταινία-θρύλος του 1958 "Σπιναλόγκα - Το νησί της σιωπής"... (η μοναδική ταινία για το θέμα που έγιναν γυρίσματα ενώ λειτουργούσε ακόμη και η προβολή της οδήγησε στο κλείσιμο της), επιστρέφει ψηφιακά επεξεργασμένη και αποκατεστημένη για να μεταφέρει στις κινηματογραφικές αίθουσες από την 11 Νοεμβρίου την πραγματική διάσταση και εικόνα της Σπιναλόγκα.
«700 μέτρα μακριά απ’ τους ανθρώπους και εκατομμύρια μέτρα μακριά από την ανθρωπιά». Αυτό είναι το νόημα της ταινίας που εκτυλίσσεται σε αυτό το μικρό νησί, που από το 1903 έως το 1958 λειτούργησε ως χώρος αποκλεισμού ανθρώπων που έπασχαν από λέπρα.
«Η Αγία Γραφή, στην παλιά διαθήκη, τους υποχρέωνε να φωνάζουν στους δρόμους ότι είναι λεπροί, για να μην τους πλησιάζουν οι άλλοι άνθρωποι. Αργότερα τους φόρεσαν ρούχα με κουδούνια, σαν τους αρλεκίνους, για να τους ακούνε οι υγιείς και να απομακρύνονται. Σήμερα, βρίσκονται απομονωμένοι στον ξερόβραχο αυτό ίνα πληρωθεί το ρηθέν της Γραφής «μόνοι θέλουσι κατοικεί έξω του στρατοπέδου, τελείσθε η κατοικία αυτών» αναφέρει η -τότε- περιγραφή της ταινίας.
Η σκηνοθέτης κάνει ένα τολμηρό κινηματογραφικό βήμα για την εποχή της και απομυθοποιεί την ασθένεια της λέπρας χωρίς να φτάνει στα άκρα και χωρίς να ωραιοποιεί τους χαρακτήρες.
Η ταινία θεωρείται πρωτοποριακή διεθνώς, τόσο στη σύλληψη του θέματος όσο και στην εκτέλεση, αφού μερικά από τα γυρίσματα έγιναν στο νησί της Σπιναλόγκα που τότε λειτουργούσε ως λεπροκομείο. Πρόκειται για μια ιστορική ταινία, που διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο και στην μετέπειτα ιστορία του νησιού και των κατοίκων του, αφού έγινε η αφορμή να κλείσει το λεπροκομείο της Σπιναλόγκα και οι ελάχιστοι εναπομείναντες πρώην λεπροί να μεταφερθούν στο νοσοκομείο λοιμωδών στην Αγία Βαρβάρα.
Χάρισε στη σκηνοθέτη της ταινίας Λίλα Κουρκουλάκου συμμετοχή στο Φεστιβάλ της Βενετίας το 1958 ως επίσημη ελληνική συμμετοχή, και ήταν η πρώτη γυναικεία ταινία παγκοσμίως που έλαβε μέρος σε διεθνές κινηματογραφικό φεστιβάλ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου