Το Νερό και η Τροφή μας

(Αυτά τα αγαθά θα πρέπει να προστατεύσουμε και όχι να ανησυχούμε για τις κλιματικές αλλαγές…)

Της Βίκυς Χρυσού
Ο άνθρωπος για να επιζήσει έχει ανάγκη από τρία βασικά αγαθά:
Αέρα, Νερό και Τροφή. Δίχως αέρα αντέχουμε μόλις μερικά λεπτά…
Δίχως νερό μερικές ώρες και δίχως τροφή ίσως μερικές εβδομάδες…

Η ποιότητα και η διαθεσιμότητα αυτών των αγαθών δε φαίνεται όμως να μας απασχολεί όσο σοβαρά θα έπρεπε. Άντ’ αυτού έχουμε αναγάγει το χρήμα σε πρωταρχική μας ανάγκη και διάγουμε το μεγαλύτερο μέρος της ζωή μας προσπαθώντας να συσσωρεύσουμε όσο γίνετε περισσότερο και φυσικά όχι ως απλό μέσο ανταλλαγής …

Αν πράγματι συνειδητοποιούσαμε τι συμβαίνει στην εποχή μας, ειδικά με το νερό και την τροφή μας, ίσως να παύαμε να χορεύουμε στο ρυθμό του καθημερινού μας άγχους για χρήμα και καταναλωτικά αγαθά και να δείχναμε περισσότερο σεβασμό στη φύση και σε όλους αυτούς που μοχθούν για να φτάνουν καθημερινά στο πιάτο μας τα φρέσκα φρούτα και τα λαχανικά. Αν αντιλαμβανόμασταν το μέγεθος της σχέσης ανάμεσα στην ποιότητα της διατροφής μας και την υγεία μας, θα έπαυε να αποτελεί προσόν η ιδιαίτερα χαμηλή τιμή τους, και ίσως εστιάζαμε περισσότερο στις ανάγκες αυτών που ασχολούνται ακόμη με την καλλιέργεια της γης। Επιπλέον ίσως προσέχαμε περισσότερο την κατάσταση των υδάτινων πόρων μας και παύαμε να θεωρούμε αυτονόητο το να πληρώνουμε αδρά για ένα μπουκάλι νερό…
Ο γερμανός οικονομολόγος Andreas Clauss γράφει σχετικά με το νερό:

“χρειάστηκε δεκαετίες, ώστε να φέρει κανείς το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού των βιομηχανικών χωρών στο σημείο να θεωρούν αυτονόητη την εμπορική εκμετάλλευση του δεύτερου βασικότερου ζωτικού αγαθού -του νερού-, το οποίο μπορεί κανείς να οικειοποιείται για να το διαθέσει στην αγορά.

Για το νερό θα γίνουν στο μέλλον ακόμη και πόλεμοι.

Σήμερα στην Ιταλία κοστίζει ένα μπουκάλι San Pellegino περισσότερο από μια μπύρα. Το δεχόμαστε όμως ως αυτονόητο. Τέτοιες διαδικασίες έρπουν πάντα για καιρό και «εγκαθίστανται» κρυφά και απαρατήρητα. Διότι η καπιταλιστική κοινωνία που παράγει προϊόντα δεν είναι μια κοινωνία αφθονίας, όπως την φαντάζονται πολλοί. Είναι περισσότερο μία κοινωνία στην οποία δημιουργείται έντεχνα η έλλειψη. Γιατί; Επειδή μόνο όταν υπάρχει έλλειψη μπορεί να εφαρμοστεί το παιχνίδι της προσφοράς και της ζήτησης, όπως και αυτό της ιδιοκτησίας των φυσικών πόρων, μέσω των οποίων μπορεί να αποκτά κανείς δύναμη –έλεγχο- και χρήμα. (…) Έτσι οι περισσότεροι σήμερα κυνηγούν το υπό «έλλειψη» χρήμα, το οποίο κατά βάση δεν χρειάζονται, αντί να ενδιαφέρονται για τα βασικά για τη ζωή τους αγαθά. …»

Πείνα και υπερκατανάλωση κρέατος
Το ίδιο παιχνίδι της τεχνητής έλλειψης παίζεται και με τα βασικά προϊόντα διατροφής μας. Από τα πρώτα σχολικά χρόνια μαθαίνουμε, πως υπάρχει πείνα στον κόσμο μας και θεωρούμε πως αυτό οφείλετε σε πραγματική ανεπάρκεια και έλλειψη τροφίμων…
Περισσότεροι από 852 εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο πεινούν, παρόλο που (σύμφωνα με τα στοιχεία του 2006) είχαμε μία σοδειά 1,57 δισεκατομμυρίων τόνων σε σιτηρά. Υπολογίζοντας παράλληλα, πως σε ολόκληρο τον πλανήτη μας ζουν 6,6 δισεκατομμύρια άνθρωποι, βλέπουμε πως η παραπάνω παραγωγή είναι αρκετή ώστε κάθε άνθρωπος να έχει στη διάθεση του καθημερινά 652 γραμμάρια σιτηρά. Τι συμβαίνει όμως και δεν αρκούν; Και γιατί τόσοι συνάνθρωποί μας δεν έχουν πρόσβαση στην τροφή;

Σχεδόν η μισή παραγωγή σιτηρών παγκοσμίως και περισσότερο από το 90% της παγκόσμιας παραγωγής σόγιας καταλήγουν στα 20 δισεκατομμύρια ζώα των κτηνοτρόφων. Η κτηνοτροφία απαιτεί δηλαδή σήμερα περισσότερο από το 70% της καλλιεργούμενης γης…
Η τροφική αλυσίδα επιμηκύνθηκε με τεχνητό τρόπο, καθώς τα ζώα δεν τρέφονται πλέον αποκλειστικά με γρασίδι, αλλά καταναλώνουν τα πολύτιμα για τον άνθρωπο σιτηρά. Έτσι εξαιτίας της μοντέρνας κτηνοτροφίας μετατρέπονται τα σιτηρά σε…κρέας. Είναι γενικά γνωστό, πως για την παραγωγή ενός κιλού κρέατος απαιτούνται 7 έως 16 κιλά σιτηρά. Κατ’ αυτό τον τρόπο το 99% των πρωτεϊνών, των υδρογονανθράκων και των φυτικών ινών δεν φτάνει ποτέ στον άνθρωπο, αφού χρησιμοποιείται ως ζωοτροφή. Θα λέγαμε πως η υπερ-κατανάλωση κρέατος αποτελεί τον πιο αποτελεσματικό τρόπο καταστροφής και εκμηδένισης τροφίμων…

Το 2000 απαγορεύτηκε η πρόσμιξη κρεαταλεύρων στις ζωοτροφές, -που μετέτρεπαν ούτε λίγο ούτε πολύ τα φυτοφάγα ζώα σε κανίβαλους. Έτσι δημιουργήθηκε η ανάγκη για μια νέα πηγή πρωτεϊνών, που θα φρόντιζε για την γρήγορη ανάπτυξη των εκτρεφόμενων ζώων. Την ανάγκη αυτή ήρθε να αναπληρώσει η σόγια. Η καλλιέργεια σόγιας στη Βραζιλία μετατράπηκε πολύ γρήγορα σε σημαντική πλουτοπαραγωγική πηγή, όμως δυστυχώς εις βάρος των τροπικών δασών του Αμαζονίου…

Δεκάδες χιλιάδες τετραγωνικά μέτρα τροπικών δασών, μολονότι το έδαφος εκεί δεν ενδείκνυται, έπεσαν θύμα της καλλιέργειας σόγιας για να «χορτάσει» η πείνα της Ευρώπης και των ΗΠΑ για κρέας…
Παράλληλα ένα τέταρτο των κατοίκων της Βραζιλίας, 40 εκατομμύρια περίπου άνθρωποι, συνεχίζουν να πεινούν. Η βραζιλιάνικη γη δεν καλλιεργείτε για να χορτάσει τους κατοίκους της. Αντίθετα μάλιστα καταστρέφεται σε τέτοιο βαθμό που θα λέγαμε, πως τα βοοειδή της Ευρώπης και των ΗΠΑ κατατρών τα τροπικά της δάση. Καταβροχθίζουν τους «πνεύμονες» του πλανήτη μας…

Τα σκάνδαλα που αφορούν την παραγωγή κρέατος και αλλαντικών ξεπερνούν κατά πολύ τις άλλες κατηγορίες τροφίμων. Στα καταστήματα πώλησης τους επιμηκύνονται με μεγάλη ευκολία οι ημερομηνίες λήξης. Σάπια κρέατα μεταπωλούνται σε «ειδικούς», οι οποίοι τα επεξεργάζονται σε «λαχταριστές» spécialité. Κανείς δεν γνωρίζει που καταλήγουν τα υπολείμματα της επεξεργασίας κρεάτων, ενώ λίγοι γνωρίζουν, πως τα περισσότερα ζώα τρέφονται με γενετικά τροποποιημένες τροφές…

Λιπάσματα: η μεγάλη καταστροφή

Πέρα από την σύγχρονη βιομηχανοποιημένη κτηνοτροφία, συνέβαλε και η σύγχρονη «συμβατική» γεωργική παραγωγή στην καταπόνηση τεράστιων καλλιεργήσιμων εκτάσεων. Στο διάστημα εκατομμυρίων χρόνων οι φυσικές διαδικασίες δημιούργησαν ένα στρώμα μόλις 20-30 εκατοστών γόνιμου εδάφους (Humus). Με την «πράσινη επανάσταση» της δεκαετίας του 1940 μειώθηκε όμως το γόνιμο έδαφος από 30 τόνους σε μόλις τρεις τόνους ανά εκτάριο, εξαιτίας της διάδοσης της χρήσης των λιπασμάτων.
Ο καθηγητής August Raggam από το πανεπιστήμιο του Graz γράφει σε σχετική έκθεση του:

“Μόλις σήμερα αρχίζουμε να κατανοούμε το μέγεθος της ζημιάς που προκαλέσαμε στο οικοσύστημα με τα χημικά λιπάσματα και το σημαντικό ρόλο που παίζει η ζωή μέσα στο έδαφος εκτός από την παροχή ιχνοστοιχείων: δίχως την συνεχή αραίωση που προσφέρουν οι μικροοργανισμοί, το χώμα πυκνώνει τόσο πολύ που δεν μπορεί να συγκρατήσει καθόλου νερό.
Την εσωτερική αραίωση αντικαθιστούν πλέον οι αγρότες με μεγάλα τρακτέρ καταναλώνοντας ταυτόχρονα περισσότερη ενεργεία. Με αυτού του είδους την αραίωση όμως, περνά περισσότερο οξυγόνο στο έδαφος και η οξείδωση που προκαλείται έχει ως αποτέλεσμα την μείωση του γόνιμου εδάφους.»

Δίχως τη ζωή και την εργασία δισεκατομμυρίων μικροοργανισμών στο χώμα, δίχως βακτήρια και μύκητες, θα εξαφανιζόταν η ζωή στη Γη, καθώς δεν θα μπορούσαν να αναπτυχθούν φυτά, κατά συνέπεια ούτε ζώα, αλλά ούτε και άνθρωποι.
Σύμφωνα με τον καθηγητή, ακόμη και το διοξείδιο του άνθρακα που παράγει ο άνθρωπος, θα μπορούσε να απορροφηθεί εξ’ ολοκλήρου από το μαυρόχωμα (humus), με την προϋπόθεση βέβαια να προωθηθεί συστηματικά η οικολογική-βιολογική γεωργία.
Μελέτες πολλών επιστημόνων έχουν αποδείξει πως μόνο η οικολογική γεωργία όχι απλά δεν καταστρέφει, αλλά διατηρεί και επιπλέον αναζωογονεί το έδαφος.

Αντίθετα η συστηματική καταπόνηση του εδάφους με τεχνολογικά και χημικά μέσα έχει επιφέρει μείωση των γόνιμων εκτάσεων, όπως και μείωση των αποθεμάτων σιτηρών. Τις τελευταίες 2 χρονιές τα αποθέματα σημείωσαν τη σημαντικότερη μείωση των τελευταίων 30 ετών και υπολογίζεται πως μελλοντικά θα επέλθει ακόμη μεγαλύτερη μείωση.

Σημαντικό ρόλο στη μείωση που σημειώνεται παίζει η Κίνα, όπου ετησίως χάνονται ένα εκατομμύριο εκτάρια καλλιεργήσιμης γης εξ’ αιτίας της αποσάθρωσης του εδάφους, της μόλυνσης του περιβάλλοντος και της υπερβολικής ανοικοδόμησης. Επίσης η γεωργική παραγωγή της Αυστραλίας έχει μειωθεί σημαντικά καθώς πλήττεται τα τελευταία χρόνια από επαναλαμβανόμενες ξηρασίες. Η ξηρασία όμως, πέρα από καιρικό φαινόμενο, αποτελεί και επακόλουθο αλόγιστης ανθρώπινης δραστηριότητας: εδώ και πολλά χρόνια κόβονται στην Αυστραλία υπερβολικά πολλά δέντρα δίχως να υπάρχει ανάλογη αναπλήρωση τους με δεντροφυτεύσεις. Ως συνέπεια ακολουθεί η έλλειψη βροχής, γιατί όπου δεν υπάρχουν δέντρα, η φύση δεν βλέπει και ιδιαίτερη ανάγκη για νερό…

Παρόμοιες καταστάσεις άρχισαν να διαδραματίζονται και στην Ελλάδα. Ο περσινός χειμώνας ήταν από τους θερμότερους των τελευταίων ετών. Τα χιόνια και η βροχή έλειψαν με αποτέλεσμα να μειωθεί δραματικά η στάθμη των επιφανειακών υδάτων. Από την άνοιξη και μετά η λειψυδρία που σημειώθηκε στέρησε το πολύτιμο νερό από τα χωράφια των γεωργών. -Ειδικοί ανάφεραν μάλιστα σημάδια ερημοποίησης στο έδαφος του θεσσαλικού κάμπου.- Το καλοκαίρι ακολούθησαν και οι τεράστιας έκτασης πυρκαγιές των δασών μας.
Με βάση την εμπειρία άλλων χωρών, μάλλον θα πρέπει να υπολογίζουμε με μεγαλύτερη μείωση των βροχοπτώσεων μελλοντικά, εκτός κι αν φροντίσουμε για έγκαιρη αναδάσωση, συστηματική δεντροφύτευση, όπως και προώθηση της βιολογικής γεωργίας…

Βιοκαύσιμα αντί τροφή

Πέρα από τη μείωση των γόνιμων εκτάσεων και τη μείωση των αποθεμάτων σιτηρών που σημειώνεται, με συνέπεια την ακρίβεια στα τρόφιμα, και παράλληλα με το γεγονός, πως το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής χρησιμοποιείται στην εκτροφή βοοειδών, ήρθε τα τελευταία χρόνια να προστεθεί και η καλλιέργεια «ενεργειακών φυτών» απαιτώντας σημαντικό μέρος της ακόμη καλλιεργήσιμης γης.
Πολλές χώρες προώθησαν ήδη προγράμματα για την “παραγωγή βιοκαυσίμων”, με στόχο την μείωση των εκπομπών CO2. Η Ευρωπαϊκή Ένωση μάλιστα είχε θέσει ως στόχο της, την χρήση βιοκαυσίμων σε ποσοστό 10% έως το 2020. Αυτό θα σήμαινε αυτομάτως, πως το ένα τρίτο της καλλιεργήσιμης γης της Ευρώπης θα έπρεπε να χρησιμοποιηθεί για αυτό το σκοπό. Πράγμα αδύνατο…Έτσι προτάθηκε ως λύση η εισαγωγή ενεργειακών φυτών από χώρες όπως η Βραζιλία, η Ινδονησία και η Σενεγάλη. Οι κάτοικοι των χωρών αυτών φαίνεται πως θα συνεχίσουν να πεινούν, αφού πέρα από τα βοοειδή θα έχουν πλέον να «ανταγωνιστούν» και τα ρεζερβουάρ των ευρωπαίων και των αμερικανών…

Ο διαρκώς αυξανόμενος αριθμός ανθρώπων που διαμαρτύρονται, πως δεν είναι φρόνιμο να χρησιμοποιούνται οι καλλιεργήσιμες εκτάσεις γης για παραγωγή καυσίμων αντί για την παραγωγή τροφής, φαίνεται να συνέτισε ως ένα βαθμό την Ε.Ε., η οποία πρόσφατα περιόρισε τον αρχικό της στόχο…

Όμως στις ΗΠΑ για το 2008 έχει προγραμματιστεί η μετατροπή της μισής εγχώριας παραγωγής σιτηρών σε βιοκαύσιμα, τα οποία όχι μόνο δεν θα θρέψουν ανθρώπους, αλλά θα ανεβάσουν ακόμη περισσότερο την τιμή των διαθέσιμων σιτηρών και κατά προέκταση των τροφίμων…

Πολυεθνικές και κρατικές επιδοτήσεις

Ο διεθνής σύνδεσμος μικροκαλλιεργητών “La via Campesina” χαρακτηρίζει «πράσινες ερήμους» τις εκτάσεις όπου καλλιεργούνται τα «αγροκαύσιμα» -όπως τα ονομάζει- και επισημαίνει πως πέρα από το κακό που προξενούν οι τεράστιες εκτάσεις μονοκαλλιεργειών, αυτοί που θα επωφεληθούν τελικά είναι μόνο οι μεγάλες πολυεθνικές…

Αυτές μάλιστα αποτελούν την μεγαλύτερη απειλή που διατρέχει σήμερα ο αγροτικός κόσμος. Σύμφωνα με τον Erwin Wagenhofer, οι μεγάλες πολυεθνικές Pioneer και Monsanto έχουν καταφέρει να εκμηδενίσουν πολλών ετών αποστάγματα σοφίας των γεωργών με μοναδικό τους στόχο την απόκτηση του απόλυτου έλεγχου της αγροτικής καλλιέργειας και παραγωγής. Δυστυχώς κατάφεραν ήδη να πείσουν μεγάλη μερίδα των αγροτών να χρησιμοποιούν τους δικούς τους, γενετικά τροποποιημένους, σπόρους με το πρόσχημα της ένταξης της παραγωγής τους στα παγκόσμια στάνταρτ.

Η αμερικανική Pioneer Hi-Bred, που πλέον βρίσκετε στην ιδιοκτησία της χημικής και φαρμακευτικής πολυεθνικής DuPont, ηγείται σήμερα στον τομέα της παραγωγής γενετικά τροποποιημένων σπόρων. Αμέσως μετά ακολουθεί η εταιρία Monsanto. Όπως παραδέχεται -στο αυστριακής παραγωγής ντοκιμαντέρ του 2006 “We feed the World”- ο πρώην διευθυντής παραγωγής της εταιρίας DuPont στην Ρουμανία, Κάρλ Όττοκ: «οι εταιρίες αυτές ξεγέλασαν τη Δύση και τώρα ήρθε η σειρά της Ρουμανίας για να αποδιοργανώσουν και εδώ όλη την αγροτική οικονομία.»

Σύντομα η Ρουμανία θα αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους προμηθευτές φτηνών φρούτων, λαχανικών, σιτηρών και λαδιού για τις πλουσιότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η παγκοσμιοποιημένη αγροτική οικονομία έθεσε νέους κανόνες στους γεωργούς: για να επιβιώσουν έπρεπε να αυξήσουν την αγροτική παραγωγή τους. Η DuPont τους έπειθε πως διέθετε τον κατάλληλα τροποποιημένο σπόρο για αυξημένη παραγωγή. Μόνο που είχε ένα «μειονέκτημα»: μπορούσε να χρησιμοποιηθεί μονάχα για μία σπορά. Το μειονέκτημα αφορά βέβαια μόνο το γεωργικό πληθυσμό, καθώς είναι αναγκασμένος να αγοράζει κάθε χρόνο νέους σπόρους από τις πολυεθνικές. Αυτές εξασφάλισαν όμως τον τρόπο να γεμίζουν κάθε χρόνο τα ταμεία τους… Πέραν τούτου η Monsanto προωθεί τους γενετικά τροποποιημένους σπόρους καλαμποκιού και βαμβακιού παράλληλα με το «απαραίτητο προστατευτικό προϊόν» Round-up, το οποίο σκοτώνει κάθε μορφή ζωής στο χωράφι, εκτός από τους γενετικά τροποποιημένους σπόρους της…

Τα υβρίδια μπορεί να φαίνονται εξωτερικά ωραία, αλλά είναι στείρα φυτά. Οι σπόροι τους δεν μπορούν να φυτευτούν και να γεννήσουν ένα νέο φυτό, όπως είχε προνοήσει η ίδια η φύση για το φυτικό της βασίλειο.

Πέρα από το ασυνήθιστο για τους αγρότες γεγονός, οι σπόροι αυτοί είναι και ιδιαίτερα ακριβοί, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να τους αγοράσουν. Την αδυναμία αυτή ήρθαν να καλύψουν οι κρατικές επιδοτήσεις. Το σύστημα αυτό οδήγησε στις ΗΠΑ ήδη σε υπερ-παραγωγή, πτώση των τιμών και περισσότερες κρατικές επιδοτήσεις…

Στη Ρουμανία, όπου έπαψαν να δίνονται οι κρατικές επιδοτήσεις, καλούνται πλέον οι αγρότες να πληρώσουν μόνοι τους ολόκληρο το αντίτιμο για την αγορά των σπόρων, αν φυσικά έχουν τη δυνατότητα. Αυτό θα αποτελέσει προφανώς ένα επιπλέον πλήγμα για τον μικροκαλλιεργητή αγρότη και η γη θα περάσει σταδιακά στα χέρια λίγων «μαγαλογεωργών». Σύμφωνα με το Όττοκ, μέσα σε πέντε χρόνια μόνο το 3% των Ρουμάνων θα εργάζεται πλέον στο γεωργικό τομέα, παρόλο που μέχρι και σήμερα απασχολεί σχεδόν το 50% του πληθυσμού.

Ανάλογες είναι οι εξελίξεις και στη χώρα μας. Η παύση των κρατικών επιδοτήσεων απειλεί να καταστρέψει μεγάλο μέρος των ελλήνων γεωργών, αφού προηγουμένως φρόντισε να τους «βοηθήσει», ώστε να προτιμήσουν συγκεκριμένες καλλιέργειες και γενετικά τροποποιημένα υβρίδια που τους απομάκρυναν από την παραδοσιακή τακτική της φύλαξης γόνιμων σπόρων…

Το κερδοσκοπικό παιχνίδι των πολυεθνικών Monsanto και Pioneer-DuPont, έχει προωθηθεί τόσο πολύ ώστε να παρατηρείται ήδη μείωση κατά 70% στις ποικιλίες σιτηρών. Η εξαφάνιση των εγχώριων ποικιλιών, οι οποίες είχαν προκύψει μετά από διαρκή προσαρμογή τους στις εδαφικές και καιρικές συνθήκες των εκάστοτε περιοχών, μπορεί να οδηγήσει πράγματι σε μία κρίση, καθώς οι γενετικά τροποποιημένοι σπόροι, όπως αναφέρει ο Erwin Wagenhofer, δεν εγγυώνται επιτυχείς και μεγάλες σοδιές σε όλα τα εδάφη.

(Με τα παραπάνω κατανοούμε πόσο καίριος είναι ο ρόλος της κοινότητας «Πελίτι» στη χώρα μας, που αφενός φροντίζει για την διάσωση των εγχώριων ποικιλιών συλλέγοντας σπόρους και διαθέτοντας τους δωρεάν σε αγρότες και αφετέρου ενημερώνει σχετικά τους έλληνες γεωργούς.)

Επιπλέον η αποκλειστική εξάρτηση των γεωργών ολοένα και περισσότερων χωρών από μία ή δύο πολυεθνικές θα σημάνει και την απόλυτη εξάρτηση της τροφής της ανθρωπότητας από αυτές τις καθαρά κερδοσκοπικές επιχειρήσεις… Υπ’ αυτήν την έννοια, αντί να ανησυχούμε για τις κλιματικές αλλαγές, οι οποίες ακολουθούν ένα φυσικό κύκλο για τον οποίο δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε περισσότερο από το να φυτέψουμε περισσότερα δέντρα, θα ήταν σκόπιμο να αρχίσουμε να ενδιαφερόμαστε για την κατάσταση των αγροτών της χώρας μας.

Στροφή στην εγχώρια παραγωγή

Στη σύγχρονη κοινωνία μας θεωρούμε αυτονόητο να αγοράζουμε τα είδη διατροφής μας από το κοντινό super market, χωρίς να μας πολυενδιαφέρει η χώρα προέλευσης και ο τρόπος παραγωγής τους. Μάθαμε να εστιάζουμε την προσοχή μας στην τιμή και την εξωτερική εμφάνιση των φρούτων και λαχανικών που αγοράζουμε. Μας διαφεύγει όμως το γεγονός πως πίσω από τα φτηνά π.χ. ισπανικά φρούτα και λαχανικά, βρίσκονται εκατοντάδες οικονομικοί μετανάστες από την Αφρική, -όπου ήδη καταστράφηκαν οι μικροκαλλιεργητές από τις πολυεθνικές- οι οποίοι εργάζονται κάτω από απάνθρωπες συνθήκες και με ιδιαίτερα χαμηλά μεροκάματα. Μας διαφεύγει επίσης το γεγονός πως η εντατική καλλιέργεια οπωροφόρων και λαχανικών οδήγησε τεράστιες εκτάσεις της νότιας Ισπανίας σε καταστροφική λειψυδρία. Μας διαφεύγει ακόμη πως τα περισσότερα από αυτά καλλιεργούνται στα 30.000 θερμοκήπια που παραμορφώνουν τη φύση καλύπτοντας τεράστιες εκτάσεις με πλαστικό και γυαλί και πως για να φτάσουν σ’εμάς μεταφέρονται χιλιάδες χιλιόμετρα μέσα σε φορτηγά που επιβαρύνουν την ατμόσφαιρα μας με καυσαέρια…

Ακούμε πολύ συχνά για τα μεταλλαγμένα, τα υβρίδια , τα γενετικά τροποποιημένα, όπως και τις χημικές ουσίες και τα επικίνδυνα φυτοφάρμακα που περιέχονται στα λαχανικά μας. Επίσης ακούμε πως τα αγροτικά προϊόντα χάνουν ολοένα την θρεπτική τους αξία, καθώς μειώνεται η περιεκτικότητα τους σε βιταμίνες, πρωτεΐνες και ιχνοστοιχεία, ως αποτέλεσμα της πρόωρης συγκομιδής τους και της σταδιακής απονέκρωσης του εδάφους. Αλλά αντί να ανησυχούμε για την διατροφή μας και το μέγεθος της βλάβης που προκαλούν στην υγεία μας οι τεχνητές και χημικές επεμβάσεις της «εκσυγχρονισμένης» αγροτικής παραγωγής, συνεχίζουμε να γκρινιάζουμε για τις τιμές των προϊόντων οδηγώντας όλο και περισσότερους μικροπαραγωγούς σε αδιέξοδό…

Αλήθεια σκεφτήκαμε ποτέ πως χάρη στους αγρότες μπορούμε όλοι εμείς να απολαμβάνουμε καθημερινά φρέσκα φρούτα και λαχανικά στο τραπέζι μας;

Μήπως είναι καιρός να ξαναστραφούμε προς όλους αυτούς με πραγματική αγάπη, σεβασμό και εκτίμηση στα όσα μας παρέχουν με την εργασία τους -ιδιαίτερα όταν το έργο τους βασίζεται σε καθαρά φυσικές μεθόδους που προάγουν την υγεία μας;
Μήπως θα έπρεπε να χαίρουν της αποκλειστικής προτίμησης μας τα τοπικά, φυσικά και βιολογικά προϊόντα, ενώ κάθε άλλο «συμβατικό» προϊόν να παραμένει ανέγγιχτο στα ράφια των καταστημάτων;

Η δύναμη του καταναλωτή –αν τη συνειδητοποιήσουμε- είναι πολύ ισχυρότερη από οποιαδήποτε διαφήμιση. Ας δείξουμε έμπρακτα την αγάπη και την εκτίμηση μας στους παραγωγούς της περιοχής μας… προτιμώντας τους.

Συγγραφή: φεβρ. 2008
Πηγή: vickytoxotis.blogspot.com

πηγή : Stop Alimentarius