Σε κάθε γεγονός η πολιτική ηγεσία του τόπου επιβεβαιώνει ότι βρίσκεται εκτός τόπου και χρόνου. Δεν έχει καταλάβει ή κάνει πως δεν καταλαβαίνει πώς μπορούν να εκφραστούν το οικονομικό αδιέξοδο πολλών πολιτών, η ανασφάλεια όλου του κόσμου, το αίσθημα της αδικίας αλλά και η εθνική ταπείνωση που γιγαντώνεται κάθε μέρα. Έχουν συνηθίσει να ελέγχουν τη μάζα και τώρα που την έχουν απέναντι τους δεν φαίνεται να μπορούν να δώσουν λύση στα αδιέξοδα αλλά και να προστατευτούν από ατυχείς δηλώσεις.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αποφάσισε να «απαντήσει» στη μάζα υπενθυμίζοντας ότι έκανε αντίσταση στα 15 του…! O πρωθυπουργός μίλησε για αυταρχισμό, όταν ο ίδιος ηγείται της πιο αυταρχικής κυβέρνησης από το ’74, ο πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης θυμήθηκε τους ήρωες του ’40 και η αριστερά έλεγε πάλι τα δικά της! Θαρρείς ότι κανείς τους δεν το περίμενε, ότι όλα πηγαίνουν καλά, ότι μετά από κάποια μπόρα έχουμε μόνο ευχάριστα να σκεφτόμαστε…! H αμήχανη αυτή αντίδραση δημιουργεί μεγαλύτερη ανησυχία για το μέλλον…
Ο κ. Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα έπρεπε να γνωρίζει στην ηλικία του ότι δεν έχει σημασία τι έκανε στα 15 του αλλά κυρίως ενδιαφέρει τι έκανε μέχρι τα 75 του… ένας τόσο έμπειρος σαν κι αυτόν πολιτικός θα έπρεπε να περιμένει χειρότερα με όσα έχουν συμβεί και να ξέρει ότι ποτέ δεν πρέπει να κάνει δηλώσεις εν θερμώ.
Όλοι αισθάνονται άσχημα με την τροπή που πήραν οι εορτασμοί για την επέτειο του OXI. Η οργισμένη μάζα όμως δεν πείθεται με «λογικά» επιχειρήματα. Δεν είναι σε θέση να ξεχωρίσει ούτε πρόσωπα ούτε θεσμούς ούτε στιγμές. Ιδιαίτερα αυτοί που δεν έχουν πια τίποτα να χάσουν και βρίσκουν χώρο να εκφράσουν, να εκτονώσουν την οργή τους. Η μάζα ταυτίζει πάντα τα πρόσωπα με τους θεσμούς, δεν σκέφτεται μακροπρόθεσμα αλλά ξεσπά επι δικαίων και αδίκων, σε όποιον βρεθεί μπροστά της.
Η αυτονόητη καταδίκη των γεγονότων απ’ όλους τους Έλληνες δεν αποτρέπει την επανάληψή τους με την πρώτη ευκαιρία. Η πολιτική ηγεσία του τόπου θα πρέπει να βρει ένα τρόπο εκτόνωσης αντί να μιλάει περί αυταρχισμού και να στοχοποιεί το ΣY.PI.ZA. τη στιγμή που ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού που δοκιμάζεται ή νιώθει ότι απειλείται, αν και δεν συμμετέχει ακόμα σε ακρότητες, φαίνεται να τις επιδοκιμάζει σε μεγάλο βαθμό.
Το κύριο μέλημα όλων πρέπει να είναι η αποφυγή της κοινωνικής έκρηξης, γιατί οι συνέπειές της θα είναι καταστροφικές για πολλά χρόνια. Στις Δημοκρατίες οι κυβερνήσεις πρέπει να αλλάζουν ομαλά, να αποχωρούν και να δίνουν τη θέση τους στην επόμενη πλειοψηφία χωρίς πέτρες, προπηλακισμούς και ακρότητες.
Γ.K.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου