Δέκα εκδρομές για καλοφαγάδες

Προορισμοί με βάση τις τοπικές σπεσιαλιτέ


Λένε πως δεν γίνεται να γνωρίσεις πραγματικά έναν τόπο χωρίς να γνωρίσεις την κουζίνα του. Ακολουθούν δέκα weekends σε ισάριθμους αγαπημένους ελληνικούς προορισμούς, με οδηγό τις μυρωδιές που αναδίδουν οι τοπικές σπεσιαλιτέ τους.






Κερκίνη για αγριογούρουνο και βουβάλι


Ξέρουμε. Έχετε να αντιτάξετε άλλους πέντε τουλάχιστον προορισμούς, όπου (πιστεύετε ότι) έχετε δοκιμάσει το αγριογούρουνο των ονείρων σας. Και δεν έχουμε κανέναν λόγο να διαφωνήσουμε. Το αγριογούρουνο με κυδώνι που σερβίρει η Εβόρα στην Μακρυνίτσα, όμως, δεν συγκρίνεται με τίποτα. Ίσως μόνο με το βουβάλι στη γάστρα που σερβίρει… επίσης η Εβόρα στη Μακρυνίτσα. Εντάξει, και με τα βουβαλίσια λουκάνικα και μπριζόλες που σερβίρει ο Οικοπεριηγητής, στο χωριό Κερκίνη.






Παρνασσό για φορμαέλα


Πώς λένε ότι στο Παρίσι όπου και αν σταθείς απέχεις το πολύ πεντακόσια μέτρα από το πλησιέστερο μετρό; Στην Αράχωβα όπου και αν σταθείς απέχεις το πολύ πέντε μέτρα από το πλησιέστερο μαγαζάκι με παραδοσιακά προϊόντα που πουλά κατά κύριο λόγο φορμαέλα. Ένα από τα καλύτερα ελληνικά τυριά ευδοκιμεί σε κάθε γωνιά του hip χειμερινού θερέτρου, αλλά αν δεν την δοκιμάσετε επιτόπου, στα ταβερνάκια και τα σικ εστιατόρια της Αράχωβας και των γύρω χωριών –ψητή, σαγανάκι, ως γέμιση σε μπιφτέκι ή σε οποιαδήποτε άλλη πιθανή κι απίθανη εκδοχή της– θα έχετε χάσει την μισή γευστική εμπειρία.






Πήλιο για μπουμπάρι


Για τους λιγότερο εξοικειωμένους με την πηλιορείτικη κουζίνα, να εξηγήσουμε ότι το μπουμπάρι είναι έντερο γεμισμένο με ρύζι και κιμά, και ψημένο στον φούρνο, και θεωρείται μία από τις καλύτερες σπεσιαλιτέ της ούτως ή άλλως εκπληκτικής πηλιορείτικης κουζίνας. Το μπουμπάρι, λοιπόν, σερβίρεται σε μια από τις καλύτερες εκδοχές του στο Δρυάδων Γεύσεις, στον Άγιο Λαυρέντιο, και στο (ή στην) Κρίτσα, στην Πορταριά. Οι φίλοι των λιγότερο ανατριχιαστικών στην περιγραφή τους γεύσεων έχουν εξίσου καλούς λόγους να οργανώσουν ένα food weekend στο Πήλιο: από παραδοσιακές πίττες και αγριογούρουνα στη γάστρα, μέχρι ντόπια μανιτάρια, χόρτα με αυγά και χειροποίητες χυλοπίτες.






Καρπενήσι για βετούλι


Σύμφωνα με το Ποιμενικό Γλωσσάρι των Ευρυτάνων βετούλι λέγεται το ενός έτους κατσικάκι. Η νοστιμιά του οποίου είναι απλά ασύγκριτη, θα προσθέταμε εμείς, όχι χωρίς κάποιες τύψεις για τα σαρκοβόρα μας ένστικτα, για τα οποία θα δείξετε κατανόηση αν βρεθείτε στην ταβέρνα της Μαρίας, στο Μικρό Χωριό Ευρυτανίας, και παραγγείλετε βετούλι κοκκινιστό. Η σπεσιαλιτέ της περιοχής κυκλοφορεί και σε άλλες εκδοχές: στιφάδο και λεμονάτο στη γάστρα είναι δύο από τις πιο δημοφιλείς.






Μπουραζάνι για πέστροφα καπνιστή


Μπουραζάνι λέγεται το χωριό, που απέχει οκτώ χιλιόμετρα από την Κόνιτσα κι άλλα λίγα από τα ελληνοαλβανικά σύνορα. Μπουραζάνι λέγεται και το ταβερνάκι του ομώνυμου ξενοδοχείου, το οποίο σερβίρει ασύγκριτη πέστροφα καπνιστή, που μόλις βγήκε από τα κρυστάλλινα νερά του Αώου, μεταξύ άλλων εκλεκτών σπεσιαλιτέ, όπως αγριογούρουνο. Το δύσκολο είναι να αποφασίσεις αν τελικά οδήγησες μέχρι εδώ για τα απαράμιλλα ηπειρώτικα τοπία και τη μαγευτική φύση ή για τις ξακουστές σπεσιαλιτέ του. Μετά το λουκούλλειο γεύμα, όμως, μικρή σημασία θα έχει.






Έδεσσα για μπουγιουρντί


Να ξεκαθαρίσουμε καταρχάς πως το μπουγιουρντί δεν είναι φαγητό. Είναι τρόπος ζωής. Το πήλινο πιατάκι με την φέτα, την ντομάτα, το μπούκοβο και τις καυτερές πιπεριές φιγουράρει σχεδόν σε κάθε τραπέζι παρέας που «ξέρει να τρώει», σε όλη την Βόρεια Ελλάδα. Το καλύτερο όλων, όμως, σερβίρεται στο ταβερνάκι που λέγεται Σταθμός, και βρίσκεται δίπλα στον σταθμό των τραίνων, στην Έδεσσα.






Ξάνθη για καβουρμά


Η τοπική σπεσιαλιτέ που ακούει στο όνομα καβουρμάς είναι συκώτι γεμιστό με κάστανο και ρύζι, και τυλιγμένο σε μπόλια. Και ναι, είναι πολύ γευστικότερη απ’ ότι ακούγεται. Μια δοκιμή θα σας πείσει. Δοκιμάστε την, στα εστιατόρια και τα ταβερνάκια της παραλίας, και της Πλατείας Αντίκα. Από τα αγαπημένα μας, τα «Ερωδιός» και «Δρομάκι».






Ορεινή Αρκαδία για κόκορα (ή οτιδήποτε σερβίρεται) με χυλοπίτες


Οι παραδοσιακές, χειροποίητες χυλοπίτες είναι ίσως το μοναδικό –ή έστω ένα από τα λίγα– συνοδευτικά που κλέβουν, σε πολλές περιπτώσεις, την παράσταση από το κυρίως πιάτο. Στην Ορεινή Αρκαδία, σερβίρονται σε μια από τις κορυφαίες εκδοχές τους: μικρές, τετράγωνες, σωστά βρασμένες, με ντόπιο τυρί να τις γαρνίρει και εξαιρετικά κρεατικά –μοσχαράκι κοκκινιστό, κόκορα κρασάτο κλπ– να τις… συνοδεύουν. Από τις καλύτερες διευθύνσεις για να τις δοκιμάσετε, ο Δρυμώνας και το Στέκι της Γεύσης, στη Δημητσάνα, και τα –ολίγον τσιμπημένα– Κόκκινα Πυθάρια στη Βυτίνα.






Γρεβενά για μανιτάρια


Τα Γρεβενά δεν αποκαλούνται τυχαία «πόλη των μανιταριών». Η «δύσκολη» για τους μη εξοικειωμένους ουρανίσκους γεύση, εδώ ανάγεται σε… λατρεία, που κάνει και τον πιο διστακτικό γευσιγνώστη να αναθεωρήσει όσα (πίστευε ότι) ήξερε για τα μανιτάρια. Δοκιμάστε τα, σε χίλιες διαφορετικές παραλλαγές, στο εστιατόριο Venetico και στο ταβερνάκι Αυλαίς και παραδεχτείτε την διαπίστωση στην οποία ορκίζονται όλοι οι φίλοι των μανιταριών: αν μέχρι τώρα δεν σας άρεσαν, είναι γιατί δεν τα είχατε δοκιμάσει σωστά.






Δαμάστα για παϊδάκια


Αν η Στερεά Ελλάδα έγινε δημοφιλής ως αγαπημένος ταξιδιωτικός προορισμός των απανταχού καλοφαγάδων, αυτό το οφείλει στα κρέατά της. Αν έχετε δοκιμάσει έστω και μία φορά παϊδάκια, κοντοσούβλια και άλλα «σχαρίσια» εδέσματα, ξέρετε τι εννοούμε. Αν πάλι όχι, κάντε μια βόλτα μέχρι τη Δαμάστα, λίγο έξω από την Λαμία, και παραγγείλτε απλώς παϊδάκια –άντε και τηγανιτές πατάτες, για να τα συνοδεύσετε. Δε χρειάζεστε τίποτα άλλο.