Τρίτη 25 Φεβρουαρίου 2014

Τα σαγόνια του καρχαρία ακόμα και σε φουσκωτά με δύτη επάνω! (βίντεο)

Διαβάστε περισσότερα »
Αναρτήθηκε από στις Δεν υπάρχουν σχόλια:
Ετικέτες

Τέλος στην απαγόρευση δημοσκοπήσεων πριν τις εκλογές-Επιτρέπονται μέχρι και 2 μέρες πριν-Η δύναμη του...ίντερνετ φέρνει αλλαγή στο νόμο

Διαβάστε περισσότερα »
Αναρτήθηκε από στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ρούτερ, λάπτοπ, πιστολάκι μαλλιών: Δείτε ποιες συσκευές «καίνε» λιγότερο ρεύμα από όλες στο σπίτι σας!

Διαβάστε περισσότερα »
Αναρτήθηκε από στις Δεν υπάρχουν σχόλια:
Ετικέτες

Αυτό είναι το πραγματικό success story του άπορου Ουκρανού που έγινε δισεκατομμυριούχος πουλώντας το Whats App στο Facebook

Διαβάστε περισσότερα »
Αναρτήθηκε από στις Δεν υπάρχουν σχόλια:
Ετικέτες

Γιατί δεν πρέπει ν’ αφήνουμε το μωρό μας να κλαίει; Ιδού 5 σημαντικοί λόγοι

Διαβάστε περισσότερα »
Αναρτήθηκε από στις Δεν υπάρχουν σχόλια:
Ετικέτες

Good news: Συμφωνία ΔΕΠΑ - Gazprom για μείωση 15% στην τιμή του φυσικού αερίου

Διαβάστε περισσότερα »
Αναρτήθηκε από στις Δεν υπάρχουν σχόλια:
Ετικέτες

ΜΙΚΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Φωτογραφία: ΜΙΚΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ Μια φορά και ένα καιρό ήταν μια κοπέλα, η Μαριέττα παντρεμένη με έναν σκληρόκαρδο άνθρωπο. Σκληρόκαρδος γιατί την παίδευε, την απατούσε, την χτυπούσε, την έβριζε και την ράγιζε την καρδιά κάθε μέρα. Μια παγωμάρα συνόδευε το σπιτικό τους. Μια θλίψη και μια σκληρότητα υπήρχε στην ατμόσφαιρα συνεχώς. Η Μαριέττα δεν πίστευε στα μάτια της πως θα ζούσε μια τέτοια ζωή από την στιγμή που παντρεύτηκε. Το μυαλό της άρχισε να θολώνει και να σβήνει κάθε ελπίδα. Καθόταν μόνη της και μονολογούσε, - Πόσο θα ήθελα να είχα μια ήρεμη ζωή, να μην έχω όλα αυτά τα προβλήματα. Αλήθεια, πόσο θα ήθελα... Ώσπου ο άνθρωπος αυτός έφυγε από την ζωή της και έτσι γνώρισε κάποιον άλλον, τον Πολύτιμο, που την έβγαλε από όλη αύτη την άσχημη κατάσταση. Την τράβηξε έξω, της έδειξε αγάπη, σεβασμό, της έδωσε γαλήνη, την άλλαξε και την ηρέμησε. Τον αγάπησε τόσο πολύ που ήταν σαν μια λαμπάδα αναμμένη για εκείνον. Ο Πολύτιμος ήταν τώρα το νόημα της ζωής της, με μια ζεστή και τρυφερή αγκαλιά που πάντα ονειρεύονταν. Παρατηρούσε τον κόσμο με ένα γλυκό χαμόγελο στα χείλη της, που άλλαζε τα πάντα γύρω της. Αυτή την φορά δεν μονολογούσε από λύπη αλλά από χαρά, - Μακάρι να έχουν όλοι οι άνθρωποι την δική μου ευτυχία και την γαλήνη. Πόσο μαγευτικά θα ήταν αν όλοι είχαν την αγάπη που έχω εγώ. Αλήθεια, πόσο θα ήθελα... Η Μαριέττα ζούσε πλέων μέσα σε μια πλήρη αρμονία, όπως ανθίζουν τα λουλούδια την άνοιξη, όπως και μια ανατολή στο ξημέρωμα μιας νέας μέρας. Η δύση όμως δεν άργησε να έρθει και οι δοκιμασίες της, δεν την άφησαν να ζήσει την ευτυχία της. - ΣΟΥ ΄ΧΑ ΠΕΙ ΜΗΝ Μ΄ ΑΦΗΣΕΙΣ και μου ΄πες ποτέ... Λίγο πριν παντρευτούν, ο Πολύτιμος αρρώστησε και έφυγε από την ζωή. Και μαζί με αυτόν και η Μαριέττα μέσα της. Η καρδιά της ράγισε τόσο που αρρώστησε και εκείνη μένοντας οκτώ μήνες στο κρεβάτι. Αργοπέθαινε με μια νεύρωση που την έκανε να χάσει 30 κιλά από το σώμα της. Της ήταν πολύ δύσκολο να συνεχίσει να ζει, αλλά η επιθυμία του Πολύτιμου ήταν να μην μείνει μόνη της αν παθαίνε κάτι αυτός. Και έτσι έγινε. Μέσα στο μεγάλο χαμό γνώρισε έναν άλλο άνθρωπο τον Βαλάντιο. Έναν άνθρωπο που όχι μόνο την αγαπούσε αλλά την λάτρευε. Η Μαριέττα παρόλο που τον νοιαζόταν είχε αδειάσει μέσα της, τον αγαπούσε αλλά όχι όπως του άρμοζε. Πάλι καθόταν και μονολογούσε αυτή τη φορά με μια παράξενη θλίψη που θόλωνε τα μάτια της. - Ποσό θα ήθελα να του δώσω την αγάπη που του πρέπει. Αλήθεια, πόσο θα ήθελα... Δυστυχώς μέχρι σήμερα η Μαριέττα δεν μπορεί να δώσει στον Βαλάντιο την αγάπη που είχε δώσει στον Πολύτιμο. Νιώθει σαν ένα πληγωμένο σπουργίτι, διστακτική και φοβισμένη από τις δοκιμασίες της ζωή της. Ίσως είναι θέμα χρόνου να γεμίσει πάλι μέσα της, να έρθει πάλι η Άνοιξη και να δει ξεκάθαρα την αγάπη που της δίνει ο Βαλάντιος. Μια μέρα ξυπνάμε και δεν είναι όλα ίδια κάτι έχει αλλάξει, γι αυτό, ...ΖΗΣΕ ΟΣΟ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΜΠΟΡΕΙΣ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ... Η ιστορία είναι αληθινή από μια καλή φίλη, τα ονόματα αλλάζουν...
Διαβάστε περισσότερα »
Αναρτήθηκε από στις Δεν υπάρχουν σχόλια:
Ετικέτες

ΜΙΚΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ,

Φωτογραφία: ΜΙΚΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ Αληθινή ή μη, η παρακάτω ιστορία είναι ενδεικτική της αστείρευτης και ανιδιοτελούς μητρικής αγάπης... Η μητέρα του είχε μόνο ένα μάτι. Ντρεπόταν γι αυτήν κι ώρες- ώρες την μισούσε. Δούλευε ως μαγείρισσα στη φοιτητική λέσχη. Μαγείρευε για τους φοιτητές και τους καθηγητές για να βγάζει τα έξοδά τους. Δεν ήθελε να του μιλάει, για να μην μαθαίνουν ότι είναι παιδί μιας μητέρας με ένα μάτι, μονόφθαλμης. Οι φοιτήτριες έφευγαν γρήγορα, όποτε την έβλεπαν να βγαίνει για λίγο από την κουζίνα κι έλεγαν πως δεν άντεχαν το θέαμα και πως τους προκαλούσε μια ανυπόφορη ανατριχίλα. Μα, από μικρός είχε πρόβλημα με την εικόνα της μητέρας του! Μια μέρα όταν ακόμη πήγαινε στο Δημοτικό, πέρασε αυτή στο διάλειμμα να του πει ένα «γεια» και ένιωσε πολύ ταπεινωμένος! Πως μπόρεσε να του το κάνει αυτό, αναρωτιόταν. Την αγνόησε. Της έριξε μόνο ένα βλέμμα όλο μίσος κι έτρεξε μακριά! Την επόμενη μέρα ένας από τους συμμαθητές του φώναξε: «Εεεεε, η μητέρα σου έχει μόνο ένα μάτι!» Ήθελε να πεθάνει! Ήθελε να εξαφανιστεί! Και όταν γύρισε σπίτι του, της είπε: Αν είναι όλοι να γελάνε μαζί μου εξαιτίας σου, τότε καλύτερα να πεθάνεις! Αυτή δεν του απάντησε. «Δεν μ' ένοιαζε τι είπα ή τι αισθάνθηκε, γιατί ήμουν πολύ νευριασμένος», έλεγε πολλά χρόνια μετά σ' ένα φίλο του. «Ήθελα να φύγω από κείνο το σπίτι και να μην έχω καμία σχέση μαζί της. Διάβασα πάρα πολύ σκληρά με σκοπό να φύγω μια μέρα μακριά της για σπουδές. Και τα κατάφερα. Μα λίγο μετά ήρθε κι έπιασε αυτή τη δουλειά στη φοιτητική λέσχη». Αργότερα παντρεύτηκε! Αγόρασε δικό του σπίτι. Έκανε δύο παιδιά κι ήταν ευχαριστημένος με τη ζωή του, τα παιδιά του, τη γυναίκα του και τη δουλειά του. Και για τη μάνα του, τσιμουδιά σε κανέναν! Μια μέρα - μετά από χρόνια απουσίας, όπως ο ίδιος ήθελε - η μητέρα του πήγε να τον επισκεφτεί. Δεν είχε δει από κοντά τα εγγόνια της. Και μόλις εμφανίστηκε στη πόρτα, τα παιδιά του άρχισαν να γελάνε. Έξαλλος αυτός επειδή είχε πάει χωρίς να του το ζητήσει και χωρίς να τον προειδοποιήσει, της φώναξε: Πώς τολμάς να έρχεσαι ξαφνικά εδώ στο σπίτι μου και να τρομάζεις τα παιδιά μου; Βγές έξω! Φύγε!. Η μητέρα του απάντησε γαλήνια: Αχ, πόσο λυπάμαι, κύριε... Μάλλον μου δώσανε λάθος διεύθυνση! Κι εξαφανίστηκε, χωρίς να καταλάβουν τα μικρά, πως ήταν η γιαγιά τους. Πέρασαν χρόνια και μια μέρα έλαβε μια επιστολή - πρόσκληση για τη σχολική συγκέντρωση της τάξης του από το Δημοτικό σχολείο που θα γινόταν στην πόλη που γεννήθηκε! Είπε ψέματα στη γυναίκα του, ότι θα έκανε ένα επαγγελματικό ταξίδι και πήγε. Όταν τελείωσε η συγκέντρωση των συμμαθητών, πήγε στο σπίτι που μεγάλωσε, μόνο και μόνο από περιέργεια. Οι γείτονες του είπαν ότι η μητέρα του είχε πολύ πρόσφατα πεθάνει. Δεν έβγαλε ούτε ένα δάκρυ στο άκουσμα του θανάτου της μάνας του. Του έδωσαν ένα γράμμα που είχε αφήσει γι αυτόν. Έγραφε: Αγαπημένε μου γιε, σε σκέφτομαι συνέχεια. Λυπάμαι που ήρθα σπίτι σου και φόβισα τα παιδιά σου... Έμαθα ότι έρχεσαι για τη σχολική συγκέντρωση κι ένιωσα πολύ χαρούμενη. Αλλά φοβάμαι ότι μπορεί να μην είμαι σε θέση να σηκωθώ από το κρεβάτι για να έρθω να σε δω, έστω κι απ' την πόρτα. Έγραψα αυτό το γράμμα να στο δώσουν αν δεν με προφτάσεις. Στεναχωριέμαι που σε έφερνα σε δύσκολη θέση και ντρεπόσουν για μένα τη μονόφθαλμη. Αλλά, βλέπεις, όταν ήσουν πολύ μικρός, είχες ένα πολύ σοβαρό ατύχημα κι έχασες το μάτι σου. Δεν μπορούσα να σκεφθώ ότι θα μεγαλώσεις και θα ζήσεις με ένα μάτι. Έτσι, σου έδωσα το δικό μου. Ήμουν τόσο περήφανη που ο γιος μου θα έβλεπε τον κόσμο με τη δική μου βοήθεια, με το δικό μου μάτι, αψεγάδιαστος... Έχεις πάντα όλη την Αγάπη μου! Η μητέρα σου.
Διαβάστε περισσότερα »
Αναρτήθηκε από στις Δεν υπάρχουν σχόλια:
Ετικέτες

ΜΙΚΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ,

Φωτογραφία: ΜΙΚΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ Ο Θεός δεν θα μας ρωτήσει τι μάρκα αυτοκίνητο οδηγούμε. Θα μας ρωτήσει πόσους ανθρώπους μεταφέραμε με το αυτοκίνητό μας, όταν δεν είχαν μέσο συγκοινωνίας να μετακινηθούν. Ο Θεός δεν θα μας ρωτήσει πόσα τετραγωνικά είναι το σπίτι μας. Θα μας ρωτήσει πόσους ανθρώπους φιλοξενήσαμε σ' αυτό. Ο Θεός δεν θα μας ρωτήσει για τα επώνυμα και ακριβά ρούχα που έχουμε στις ντουλάπες μας. Θα μας ρωτήσει πόσους φτωχούς ντύσαμε. Ο Θεός δεν θα μας ρωτήσει πόσο μεγάλο μισθό παίρνουμε. Θα μας ρωτήσει εάν συμβιβάσαμε τον χαρακτήρα μας για να τον αποκτήσουμε. Ο Θεός δεν θα μας ρωτήσει τον τίτλο ή τα αξιώματα της εργασίας μας. Θα μας ρωτήσει εάν εκτελέσαμε την εργασία μας με ήθος και με προσοχή. Ο Θεός δεν θα μας ρωτήσει πόσους φίλους έχουμε. Θα μας ρωτήσει με πόσους ανθρώπους είμαστε φίλοι. Ο Θεός δεν θα μας ρωτήσει σε ποια γειτονιά μένουμε. Θα μας ρωτήσει πώς φερθήκαμε στους γείτονές μας. Ο Θεός δεν θα μας ρωτήσει για το χρώμα του δέρματος μας. Θα μας ρωτήσει για το περιεχόμενο της καρδιάς μας. Ο Θεός δεν θα μας ρωτήσει σε πόσα μέρη του κόσμου ταξιδεύσαμε και διασκεδάσαμε. Θα μας ρωτήσει εάν επισκεφτήκαμε φτωχικές συνοικίες και αν προσφερθήκαμε να βοηθήσουμε. Ο Θεός δεν θα μας ρωτήσει αν είμαστε επώνυμοι και ισχυροί. Θα μας ρωτήσει αν είμαστε ταπεινοί και εάν συγχωρούμε τον πλησίον...
Διαβάστε περισσότερα »
Αναρτήθηκε από στις Δεν υπάρχουν σχόλια:
Ετικέτες
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)