Τι έπαθαν τελικά αυτοί που δεν πλήρωναν τα διόδια;

Τελικά, για να έχουμε καλό ερώτημα, σ’ αυτή τη ζωή υπάρχει μόνο ο δρόμος της αρετής και της κακίας; Κανένας παράδρομος τίποτα; Μια εναλλακτική, κάτι; Γιατί αν μιλάμε για δύο επιλογές αυστηρά, τι επιλέγει κανείς, στο θέμα των διοδίων ας πούμε; Το 'Δεν πληρώνω-δεν πληρώνω' (αλήθεια, τι απέγιναν εκείνα τα παιδιά;) ή το 'Κάνω χαρακίρι-κάνω χαρακίρι;'

1. Τελικά, για να έχουμε καλό ερώτημα, σ’ αυτή τη ζωή υπάρχει μόνο ο δρόμος της αρετής και της κακίας; Κανένας παράδρομος τίποτα; Μια εναλλακτική, κάτι; Γιατί αν μιλάμε για δύο επιλογές αυστηρά, τι επιλέγει κανείς, στο θέμα των διοδίων ας πούμε; Το 'Δεν πληρώνω-δεν πληρώνω' (αλήθεια, τι απέγιναν εκείνα τα παιδιά;) ή το 'Κάνω χαρακίρι-κάνω χαρακίρι;'
   Η πρώτη περίπτωση δεν φτουράει. Υπάρχουν άνθρωποι που πλήρωσαν ακριβά εκείνο το 'δεν πληρώνω', το (ακριβο)πληρώνουν ακόμα. Υπήρξαν (έως και εξοντωτικές) ποινές οικονομικής φύσης, οι οποίες αποδείχτηκαν δυσβάστακτες για κάποιους, που καταδικάστηκαν επιπλέον σε φυλάκιση. Η περίπτωση του Σ.Δ. από την Καλαμάτα είναι χαρακτηριστική.

   Πριν 2-3 χρόνια χρειάστηκε να ανεβώ Αθήνα με το αμάξι μου και δεν πλήρωσα τα διόδια. Πριν λίγους μήνες μου έστειλαν κλήσεις των 200 ευρώ η κάθε μια. Εγώ δεν δέχτηκα να τις παραλάβω και τώρα μου ζητούν άδεια, πινακίδες και με πάνε δικαστικώς στις 27 Σεπτεμβρίου

   Και τον πήγαν δικαστικώς, σε μια περίπτωση που εξελίχθηκε σε εφιάλτη. Δήλωσε αδυναμία να πληρώσει το πρόστιμο των 560 ευρώ που του είχε επιβληθεί αλλά και να εξαγοράσει τις 35 ημέρες φυλακής συν τα έξοδα της δίκης, που επιδίκασε το Πταισματοδικείο Καλαμάτας και ο άνθρωπος βρέθηκε μπλεγμένος! Βγήκαν και ανακοινώσεις φορέων και οργανώσεων:
   "Καταγγέλλουμε τη φυλάκιση του αγωνιστή του κινήματος ενάντια στα διόδια Σ.Δ. που αποφάσισε το Πταισματοδικείο Καλαμάτας, για την αδυναμία του να πληρώσει τα ογκώδη πρόστιμα που του επιβλήθηκαν για την ελεύθερη διέλευση από τα διόδια των εθνικών δρόμων. Τα διόδια που ο εργαζόμενος λαός έχει χρυσοπληρώσει και πληρώνει καθημερινά για να θησαυρίζουν οι κρατικοδίαιτοι καπιταλιστές".
   Μάλιστα. Υπήρξαν κι άλλες περιπτώσεις, όπως του αρχαιολόγου Γιώργου Θεοφάνους, που επί τρία περνούσε από σταθμούς διοδίων στην Εγνατία Οδό χωρίς να πληρώνει το αντίτιμο. Ο άνθρωπος κόντεψε να πάθει έμφραγμα όταν ήρθε το ραβασάκι μετά από 178 'δωρεάν' διελεύσεις. Η εφορία του ζήτησε 427 ευρώ για κάθε μια από τις παραβάσεις που του χρέωσε η εταιρεία, με το πρόστιμο συν τις προσαυξήσεις να φτάνει το ποσόν των 21.787 ευρώ.
   Τότε είχε μιλήσει στην εκπομπή του Γιώργου Παπαδάκη στον ΑΝΤ1, λέγοντας: "Ήταν μία πράξη κοινωνικής ανυπακοής, την οποία πίστευα ότι συνειδητά έπρεπε να κάνω και αυτό μου έδινε μία αίσθηση ελευθερίας, όταν περνούσα τα διόδια λέγοντας στον υπάλληλο δεν πληρώνω, μου άνοιγε την μπάρα έπαιρνε τον αριθμό του αυτοκινήτου δεν το έκανα κρυφά και περνούσα με μία αίσθηση ότι πήρα κάτι το οποίο είναι δικό μου".
   men
   Το μετάνιωσε οικτρά. Γιατί άκουγε τα περί 'κοινωνικής αντίστασης', αλλά δεν φανταζόταν τότε. Αλλά και ο άλλος δρόμος δεν είναι στρωμένος με λουλούδια! Είναι ο δρόμος του 'Κάνω χαρακίρι-κάνω χαρακίρι' και το έχουν νιώσει όλοι. Γιατί για να πάει κανείς στο χωριό του ή σε κάποια δουλειά, πρέπει να υπολογίσει ότι θα χαλάσει ένα σημαντικό ποσόν για τα διόδια. Και το τρομερό; Καμιά φορά τα χρήματα των διοδίων είναι περισσότερα απ’ όσα χρειάζονται για τη βενζίνη!

   Στο δρόμο για τη Καρδίτσα

   Για να φτάσει κανείς στη Θεσσαλονίκη ή στην Αλεξανδρούπολη (και να γυρίσει βέβαια), πρέπει όντως να έχει γεμάτο πορτοφόλι. Αλλά το ίδιο ισχύει και για πολλούς άλλους προορισμούς.Ξεκινώντας για την Καρδίτσα, δεν γεμίζεις μόνο το ρεζερβουάρ του αυτοκινήτου αλλά και το 'πορτοφόλι διοδίων', που ανοίγει κάθε λίγο και λιγάκι.
   Πρώτα διόδια Αττική οδός, 2.80, για να βγεις στην έξοδο Αθηνών-Λαμίας. Ώρα 11.03 το πρωί. Σε δεκατρία λεπτά, στις 11.16, φτάνεις στα διόδια Αφιδνών. Τιμή 3.25 για να βγεις από την Αθήνα. Εντάξει. Πολύ σύντομα, στις 11.40, νέα διόδια. Σταθμός διοδίων Θήβας Μετωπικός, 3.85. Εντάξει. Στις 11.58, σε δεκαοκτώ λεπτά δηλαδή, κι άλλα διόδια. Σταθμός Τραγάνας Μετωπικός, 3.80. Εντάξει.
   Σε 25 λεπτά, στις 12.23, ξανά διόδια. Σταθμός Αγίας Τριάδας. 1.75, τζάμπα μας βγήκε αυτός. Πολύ εντάξει. Μαντέψατε ε; Σωστά, Σε 12 λεπτά (12.35) κι άλλα διόδια! Σταθμός Μαυρομαντήλας. Δεν το λες και τόσο μαύρο, 1.90 το αντίτιμο. Μόνο. Εντάξει. Μια λάθος ταμπέλα σε κάνει να γυρίσεις πίσω, οπότε άλλα 1.90, τι να κάνεις.
   Μετά πέρασαν 44 ολόκληρα λεπτά χωρίς διόδια. Απορείς. Μέχρι που βλέπεις το σταθμό διοδίων Σοφάδων και επανέρχεσαι στα συγκαλά σου. Τρία ευρώ, τι ψυχή έχουν για τελευταία διόδια του προορισμού σου
   Η τελική σούμα, αυτό το 22.50 -μόνο το πήγαινε- σε οδηγεί να σκεφτείς τι κάνουν αυτοί που πρέπει να πάνε συχνά σ’ αυτό τον προορισμό. Ε τι να κάνουν; Παίρνουν επιδέσμους γι’ αυτό το μικρό χαρακίρι.
   Αλλά δεν είναι τόσο πλάκα. Καθόλου μάλλον. Γιατί όλο αυτό είναι δυσβάστακτο. Όπως είναι να βρίσκεσαι στην Πατρών-Αθηνών και πρέπει να πληρώσεις διόδια για να μπεις στο Ξυλόκαστρο ας πούμε. Χρειάζεται να πούμε οτιδήποτε άλλο; Τα λόγια είναι περιττά. Ή μάλλον, ένα σχόλιο αντί επιλόγου. Το είπε ένας ομοιοπαθής μας με τον οποίο ανταμώσαμε στην Καρδίτσα:

   Εντάξει, τώρα όντως υπάρχουν πολλοί και καλοί δρόμοι. Τι δηλαδή; Πρέπει να μας πάρουν το κεφάλι; Πληρώναμε και πριν, όταν δεν υπήρχαν, πληρώνουμε τώρα, κατακαημένη Αράχοβα

   Έλα τώρα, δεν φταίει η Αράχοβα! Ούτε βέβαια η Καρδίτσα, ή μάλλον η Καρ-δί- τσα-Καρ- δί-τσα, όπως φώναζε κι ο μακαρίτης ο Μιλτιάδης Έβερτ το 1986. Πώς λεγόταν εκείνη η παλιά αμερικάνικη ταινία; 'Παγιδευμένη ψυχή'. Ε κάπως έτσι.
   Κεντρική φωτογραφία: Eurokinissi