παρέλαση η [parélasi] :
πέρασμα, διέλευση συντεταγμένων τμημάτων,
σχηματισμών (ανθρώπων, οχημάτων κτλ.)
μπροστά από κάποιο χώρο, από επίσημο πρόσωπο κτλ.
κυρίως σε εθνικές γιορτές, επετείους κτλ.
[λόγ. < ελνστ. παρέλα(σις) πέρασμα πλάι με άλογο –ση, παρ-ελαύνω,
ελαύνω(ομηρική λέξη): ιππεύω , Ραψ. Ψ Ιλιάδα, στ. 638]
Το Θέατρο του Νέου Κόσμου και το Θέατρο της Αλήθειας παρουσιάζουν σε σκηνοθεσία του Ένκε Φεζολλάρι το περισσότερο επίκαιρο από ποτέ κείμενο της Λούλας Αναγνωστάκη «Η ΠΑΡΕΛΑΣΗ»: μέσα από την ιστορία δύο εξόριστων αδερφών, (ανα)βιώνουμε την προσωπική μας εξορία και ... παρελαύνουμε στη δύση της Δύσης.
Η υπόθεση
Δυο αδέρφια, η Ζωή και ο Άρης ζουν απομονωμένα από τον έξω κόσμο, εξόριστοι στην ασφάλεια του δωματίου τους. Η μόνη τους επαφή με την πόλη και τους ανθρώπους είναι ένα «παράθυρο». Η ιδέα της παρέλασης που θα λάβει χώρα κάτω από το σπίτι τους, φαντάζει ως η μοναδική διέξοδος από τη ρουτίνα της καθημερινότητας. Από το παράθυρο θα παρακολουθήσουν την έναρξη, την απρόσμενη εξέλιξη και την αποτρόπαια έκβαση της παρέλασης. Από το παράθυρο θα εισβάλει ο έξω κόσμος, που τόσον καιρό αποφεύγουν, και θα τους συντρίψει.
Σημείωμα σκηνοθέτη: «Παρελαύνοντας στη δύση της Δύσης»
Τόπος : Σμύρνη, Μακεδονία, Χίος, Εσκί Σεχίρ, Λεμεσός, Μαραθώνας, Χειμάρρα, Καστελόριζο, Μοριάς, Θερμοπύλες, Πίνδος, Σπέτσες, Μεσολόγγι, Σαλαμίνα, Καλάβρυτα, Άγιοι Σαράντα, Σάμος, Σούλι, Γραβιά, Μήλος, Σπάρτη, Πλαταιές, Ιωνία, Ίμβρος, Τένεδος, Σφακιά, Αρκάδι, Δίστομο, Ψαρά, Τριπολιτσά, Αϊβαλί, Αλαμάνα, Αθήνα.
Χρόνος : Εδώ και τώρα.
Η σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας : Σε εποχές όπου η κατάρρευση του νόμου και του ήθους εκμηδενίζει την ανθρώπινη υπόσταση, η ιδιώτευση έχει καταστροφικές συνέπειες για το κοινωνικό σύνολο. Η μη συμμετοχή στα κοινά, η εκούσια απομόνωση, η αδιαφορία και προπαντός ο φόβος αντιμετώπισης της πραγματικότητας παραλύει και αποδυναμώνει όχι μόνο το ίδιο το άτομο αλλά και τον περίγυρο του. Ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσης, γίνεται εμφανές πόσο οι ζωές μας είναι άρρηκτα δεμένες αφού οι πράξεις μας έχουν «πολιτικό» αντίκτυπο στους συνανθρώπους μας. Η αδιαφορία λοιπόν, ως μια καταστρεπτική πράξη..
πέρασμα, διέλευση συντεταγμένων τμημάτων,
σχηματισμών (ανθρώπων, οχημάτων κτλ.)
μπροστά από κάποιο χώρο, από επίσημο πρόσωπο κτλ.
κυρίως σε εθνικές γιορτές, επετείους κτλ.
[λόγ. < ελνστ. παρέλα(σις) πέρασμα πλάι με άλογο –ση, παρ-ελαύνω,
ελαύνω(ομηρική λέξη): ιππεύω , Ραψ. Ψ Ιλιάδα, στ. 638]
Το Θέατρο του Νέου Κόσμου και το Θέατρο της Αλήθειας παρουσιάζουν σε σκηνοθεσία του Ένκε Φεζολλάρι το περισσότερο επίκαιρο από ποτέ κείμενο της Λούλας Αναγνωστάκη «Η ΠΑΡΕΛΑΣΗ»: μέσα από την ιστορία δύο εξόριστων αδερφών, (ανα)βιώνουμε την προσωπική μας εξορία και ... παρελαύνουμε στη δύση της Δύσης.
Η υπόθεση
Δυο αδέρφια, η Ζωή και ο Άρης ζουν απομονωμένα από τον έξω κόσμο, εξόριστοι στην ασφάλεια του δωματίου τους. Η μόνη τους επαφή με την πόλη και τους ανθρώπους είναι ένα «παράθυρο». Η ιδέα της παρέλασης που θα λάβει χώρα κάτω από το σπίτι τους, φαντάζει ως η μοναδική διέξοδος από τη ρουτίνα της καθημερινότητας. Από το παράθυρο θα παρακολουθήσουν την έναρξη, την απρόσμενη εξέλιξη και την αποτρόπαια έκβαση της παρέλασης. Από το παράθυρο θα εισβάλει ο έξω κόσμος, που τόσον καιρό αποφεύγουν, και θα τους συντρίψει.
Σημείωμα σκηνοθέτη: «Παρελαύνοντας στη δύση της Δύσης»
Τόπος : Σμύρνη, Μακεδονία, Χίος, Εσκί Σεχίρ, Λεμεσός, Μαραθώνας, Χειμάρρα, Καστελόριζο, Μοριάς, Θερμοπύλες, Πίνδος, Σπέτσες, Μεσολόγγι, Σαλαμίνα, Καλάβρυτα, Άγιοι Σαράντα, Σάμος, Σούλι, Γραβιά, Μήλος, Σπάρτη, Πλαταιές, Ιωνία, Ίμβρος, Τένεδος, Σφακιά, Αρκάδι, Δίστομο, Ψαρά, Τριπολιτσά, Αϊβαλί, Αλαμάνα, Αθήνα.
Χρόνος : Εδώ και τώρα.
Η σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας : Σε εποχές όπου η κατάρρευση του νόμου και του ήθους εκμηδενίζει την ανθρώπινη υπόσταση, η ιδιώτευση έχει καταστροφικές συνέπειες για το κοινωνικό σύνολο. Η μη συμμετοχή στα κοινά, η εκούσια απομόνωση, η αδιαφορία και προπαντός ο φόβος αντιμετώπισης της πραγματικότητας παραλύει και αποδυναμώνει όχι μόνο το ίδιο το άτομο αλλά και τον περίγυρο του. Ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσης, γίνεται εμφανές πόσο οι ζωές μας είναι άρρηκτα δεμένες αφού οι πράξεις μας έχουν «πολιτικό» αντίκτυπο στους συνανθρώπους μας. Η αδιαφορία λοιπόν, ως μια καταστρεπτική πράξη..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου