Σε πρόσφατη ομιλία του στο πανεπιστήμιο Κολούμπια ο γνωστός `Ελληνας οικονομολόγος Γιάννης Βαρουφάκης τόνισε πως η κ. Μέρκελ και ο κ. Σαρκοζί έχουν κάθε λόγο να είναι θυμωμένοι με τον κ. Παπανδρέου...
Πριν μερικές μέρες προσυπέγραψε την Συμφωνία του Οκτωβρίου.Όσο εκείνοι ανακοίνωναν την (πολύ κακή για την Ευρώπη και καταδικαστική για την Ελλάδα) συμφωνία, εκείνος καθόταν ήσυχα-ήσυχα και τους άκουγε. Στο τέλος μάλιστα τους χειροκρότησε. Κι όταν ήρθε η σειρά του να μιλήσει, απευθυνόμενος στον ελληνικό λαό, υπερθεμάτισε για την εν λόγω συμφωνία. Μέρες μετά, χωρίς καμία συζήτηση μαζί τους, ήρθε η ανακοίνωση του δημοψηφίσματος το οποίο θέτει την συμφωνία, προσωρινά τουλάχιστον, στο ψυγείο – μια συμφωνία που, υποτίθεται, έπρεπε να εφαρμοστεί άμεσα για να ανατρέψει το κακό κλίμα στις αγορές , είπε.
Σύμφωνα με τον κ. Βαρουφάκη, Μέρκελ και Σαρκοζί αμφισβητούν το δικαίωμα του (πρώην πλέον) έλληνα πρωθυπουργού να θέσει την Συμφωνία του Οκτωβρίου σε δημοψήφισμα. Αμφισβητούν όμως, όπως είπε, το ηθικό και πολιτικό δικαίωμα κάθε Ευρωπαίου ηγέτη, ιδίως δε του Έλληνα (πρώην) πρωθυπουργού, να προβεί σε μια τέτοια κίνηση μονομερώς μετά από μια συμφωνία η οποία προέκυψε ως αποτέλεσμα δεκάδων ωρών διαβουλεύσεων.
Με το δίκιο τους λένε στον κ. Παπανδρέου: Αν διαφωνούσε με την συμφωνία, γιατί την υπέγραψε; Κι αν συμφωνούσε, αλλά ήθελε να θέσει την συμφωνία στην κρίση των συμπολιτών του, γιατί δεν μας είχε προετοιμάσει ώστε να λάβουμε κι εμείς τα μέτρα μας μπροστά σε ένα πιθανό όχι; Πράγματι, αν κάθε Ευρωπαίος ηγέτης συμπεριφερόταν όπως ο κ. Παπανδρέου, ασκώντας το (πραγματικά αναφαίρετο) δικαίωμά του ανάλογα, τότε θα εξαφανιζόταν η όποια προοπτική σύγκλισης στο πλαίσιο Συνόδων Κορυφής. (Φαντάζεστε τι θα λέγαμε για την κα Μέρκελ αν, χωρίς προειδοποίηση, έθετε σε δημοψήφισμα συμφωνία που επετεύχθη μετά από κοπιαστικές συζητήσεις και που μας ικανοποιούσε, όπως ικανοποιεί τον μέσο Γερμανό σήμερα η Συμφωνία του Οκτωβρίου;) , σημείωσε.
Ο κ. Βαρουφάκης τόνισε ότι ο θυμός των κ. Μέρκελ και Σαρκοζί είναι κατανοητός. Όμως, ο τρόπος που αντέδρασαν είναι άθλιος όπως τον χαρακτήρισε. Πώς αντέδρασαν; Απειλώντας τον ελληνικό λαό ότι ένα όχι στο δημοψήφισμα θα σημάνει έξοδο από το ευρώ και, συνεπώς, από την ΕΕ. Πρόκειται για ηλιθιότητα επειδή, όπως έχω πολλές φορές εξηγήσει, η έξοδος από το ευρώ έστω και μιας μόνο μικρής χώρας θα σημάνει την άμεση κατάρρευση του κοινού νομίσματος. Η απειλή της κ. Μέρκελ και του κ. Σαρκοζί θυμίζει τον πατέρα που απειλεί το παιδί του πως αν δεν φάει το φαΐ του εκείνος θα κρατήσει την αναπνοή του μέχρι να σκάσει. Μια απειλή που κανένα παιδί δεν θα πιστέψει ποτέ. Άρα, μια ηλίθια απειλή. Γιατί και άθλια; Επειδή απειλώντας τον ελληνικό λαό με αποπομπή από το ευρώ και την ΕΕ σε περίπτωση ενός όχι στο δημοψήφισμα, η κ. Μέρκελ και ο κ. Σαρκοζί εξευτελίζουν την ιδέα μιας ενωμένης, ευνομούμενης Ευρώπης , συμπλήρωσε.
Από πού κι ως πού η διαφωνία ενός λαού με ένα συγκεκριμένο πακέτο μέτρων για την Κρίση ταυτίζεται με εθελούσια έξοδο από τη ίδια την Ευρώπη, αναρωτιέται ο κ. Βαρουφάκης ο οποίος έθεσε και άλλες ερωτήσεις στο ακροατήριο του όπως: με ποιο δικαίωμα απαγορεύεται σε έναν λαό να διαφωνήσει με τις ανόητες συνταγές τους υπό την απειλή ότι η διαφωνία θα τιμωρηθεί με αποπομπή;
Πώς αποφάσισαν οι δύο ηγέτες να γράψουν, κατά το δοκούν, στα παλιά τους τα παπούτσια την Συμφωνία της Λισαβώνας η οποία ρητώς λέει πως δεν υπάρχει διαδικασία αποπομπής χώρας-μέλους της ευρωζώνης;
Ο κ. Βαρουφάκης μίλησε και για το δημοψήφισμα που έβαλε στο τραπέζι ο πρώην πρωθυπουργός. Σύμφωνα με τον ίδιο Το δημοψήφισμα μας ζητούσε να κρίνουμε, ως Έλληνες και ως Ευρωπαίοι, αν η Συμφωνία του Οκτωβρίου είναι καλή για την Ελλάδα και για την Ευρώπη.
Μας καλούσε να απαντήσουμε αυτό το ερώτημα και όχι κάποιο άλλο. Να πούμε ένα ΝΑΙ ή ένα ΟΧΙ στην συγκεκριμένη συμφωνία. Μόνο σε αυτήν είπε. Είχαμε την ιερή υποχρέωση να κλείσουμε τα αυτιά μας στην χυδαία ταύτιση του ερωτήματος αυτού με το εάν θέλουμε να παραμείνουμε στην ευρωζώνη. Και να στηλιτεύσουμε όποιον ή όποια προσπαθούσε να μας πείσει ότι ένα ΟΧΙ αποτελεί επιλογή εξόδου από το ευρώ και την ΕΕ. Αν κάποιοι ήθελαν την απάντηση του ελληνικού λαού σε αυτό το ερώτημα, ας το έθεταν σε ξεχωριστό δημοψήφισμα. Να μας ρωτούσαν δύο ανεξάρτητα ερωτήματα: 1. Θέλετε να μείνουμε στο ευρώ;
2. Συμφωνείτε στην εφαρμογή της Συμφωνίας του Οκτωβρίου; .
Αν μπορούσε να απαντήσει και στα δύο ερωτήματα, ο κ. Βαρουφάκης λέει θα απαντούσε ΝΑΙ στο πρώτο και ΟΧΙ στο δεύτερο, καθώς θεωρεί ότι το ΟΧΙ στο δεύτερο ερώτημα αποτελεί προαπαιτούμενο για να μπορέσει η ιστορία να απαντήσει καταφατικά στο πρώτο.
Επειδή για να υπάρχει και στο μέλλον ευρώ πρέπει πρώτα να διασωθεί το κοινό νόμισμα. Και επειδή για να διασωθεί το ευρώ πρέπει να καταργηθεί η Συμφωνία του Οκτωβρίου. Γιατί; Επειδή η εφαρμογή της θα επισπεύσει, αντί να σταματήσει, την κατάρρευση της ευρωζώνης. Όπως φάνηκε όμως, μας έθεσαν μόνο το δεύτερο ερώτημα εκβιάζοντας μας με την ανυπόστατη απειλή πως ένα ΌΧΙ σε αυτό θα εκλαμβάνονταν ως ΟΧΙ στο μη ερωτηθέν πρώτο ερώτημα.
O κ. Βαρουφάκης διδάσκει οικονομική θεωρία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έχοντας ζήσει είκοσι τρία χρόνια στην Αγγλία, στην Σκωτία, στο Βέλγιο και στην Αυστραλία, όπου και δίδασκε πριν την επιστροφή στα πάτρια, έχει δεθεί συναισθηματικά με την ιδιότητα του ξένου – ιδίως τώρα που ζει μόνιμα στην Ελλάδα. Την ομιλία του στο πανεπιστήμιο Κολούμπια παρακολούθησαν μέλη της Ακαδημαϊκής κοινότητας όπως επίσης και διπλωματικοί ακόλουθοι.
Πριν μερικές μέρες προσυπέγραψε την Συμφωνία του Οκτωβρίου.Όσο εκείνοι ανακοίνωναν την (πολύ κακή για την Ευρώπη και καταδικαστική για την Ελλάδα) συμφωνία, εκείνος καθόταν ήσυχα-ήσυχα και τους άκουγε. Στο τέλος μάλιστα τους χειροκρότησε. Κι όταν ήρθε η σειρά του να μιλήσει, απευθυνόμενος στον ελληνικό λαό, υπερθεμάτισε για την εν λόγω συμφωνία. Μέρες μετά, χωρίς καμία συζήτηση μαζί τους, ήρθε η ανακοίνωση του δημοψηφίσματος το οποίο θέτει την συμφωνία, προσωρινά τουλάχιστον, στο ψυγείο – μια συμφωνία που, υποτίθεται, έπρεπε να εφαρμοστεί άμεσα για να ανατρέψει το κακό κλίμα στις αγορές , είπε.
Σύμφωνα με τον κ. Βαρουφάκη, Μέρκελ και Σαρκοζί αμφισβητούν το δικαίωμα του (πρώην πλέον) έλληνα πρωθυπουργού να θέσει την Συμφωνία του Οκτωβρίου σε δημοψήφισμα. Αμφισβητούν όμως, όπως είπε, το ηθικό και πολιτικό δικαίωμα κάθε Ευρωπαίου ηγέτη, ιδίως δε του Έλληνα (πρώην) πρωθυπουργού, να προβεί σε μια τέτοια κίνηση μονομερώς μετά από μια συμφωνία η οποία προέκυψε ως αποτέλεσμα δεκάδων ωρών διαβουλεύσεων.
Με το δίκιο τους λένε στον κ. Παπανδρέου: Αν διαφωνούσε με την συμφωνία, γιατί την υπέγραψε; Κι αν συμφωνούσε, αλλά ήθελε να θέσει την συμφωνία στην κρίση των συμπολιτών του, γιατί δεν μας είχε προετοιμάσει ώστε να λάβουμε κι εμείς τα μέτρα μας μπροστά σε ένα πιθανό όχι; Πράγματι, αν κάθε Ευρωπαίος ηγέτης συμπεριφερόταν όπως ο κ. Παπανδρέου, ασκώντας το (πραγματικά αναφαίρετο) δικαίωμά του ανάλογα, τότε θα εξαφανιζόταν η όποια προοπτική σύγκλισης στο πλαίσιο Συνόδων Κορυφής. (Φαντάζεστε τι θα λέγαμε για την κα Μέρκελ αν, χωρίς προειδοποίηση, έθετε σε δημοψήφισμα συμφωνία που επετεύχθη μετά από κοπιαστικές συζητήσεις και που μας ικανοποιούσε, όπως ικανοποιεί τον μέσο Γερμανό σήμερα η Συμφωνία του Οκτωβρίου;) , σημείωσε.
Ο κ. Βαρουφάκης τόνισε ότι ο θυμός των κ. Μέρκελ και Σαρκοζί είναι κατανοητός. Όμως, ο τρόπος που αντέδρασαν είναι άθλιος όπως τον χαρακτήρισε. Πώς αντέδρασαν; Απειλώντας τον ελληνικό λαό ότι ένα όχι στο δημοψήφισμα θα σημάνει έξοδο από το ευρώ και, συνεπώς, από την ΕΕ. Πρόκειται για ηλιθιότητα επειδή, όπως έχω πολλές φορές εξηγήσει, η έξοδος από το ευρώ έστω και μιας μόνο μικρής χώρας θα σημάνει την άμεση κατάρρευση του κοινού νομίσματος. Η απειλή της κ. Μέρκελ και του κ. Σαρκοζί θυμίζει τον πατέρα που απειλεί το παιδί του πως αν δεν φάει το φαΐ του εκείνος θα κρατήσει την αναπνοή του μέχρι να σκάσει. Μια απειλή που κανένα παιδί δεν θα πιστέψει ποτέ. Άρα, μια ηλίθια απειλή. Γιατί και άθλια; Επειδή απειλώντας τον ελληνικό λαό με αποπομπή από το ευρώ και την ΕΕ σε περίπτωση ενός όχι στο δημοψήφισμα, η κ. Μέρκελ και ο κ. Σαρκοζί εξευτελίζουν την ιδέα μιας ενωμένης, ευνομούμενης Ευρώπης , συμπλήρωσε.
Από πού κι ως πού η διαφωνία ενός λαού με ένα συγκεκριμένο πακέτο μέτρων για την Κρίση ταυτίζεται με εθελούσια έξοδο από τη ίδια την Ευρώπη, αναρωτιέται ο κ. Βαρουφάκης ο οποίος έθεσε και άλλες ερωτήσεις στο ακροατήριο του όπως: με ποιο δικαίωμα απαγορεύεται σε έναν λαό να διαφωνήσει με τις ανόητες συνταγές τους υπό την απειλή ότι η διαφωνία θα τιμωρηθεί με αποπομπή;
Πώς αποφάσισαν οι δύο ηγέτες να γράψουν, κατά το δοκούν, στα παλιά τους τα παπούτσια την Συμφωνία της Λισαβώνας η οποία ρητώς λέει πως δεν υπάρχει διαδικασία αποπομπής χώρας-μέλους της ευρωζώνης;
Ο κ. Βαρουφάκης μίλησε και για το δημοψήφισμα που έβαλε στο τραπέζι ο πρώην πρωθυπουργός. Σύμφωνα με τον ίδιο Το δημοψήφισμα μας ζητούσε να κρίνουμε, ως Έλληνες και ως Ευρωπαίοι, αν η Συμφωνία του Οκτωβρίου είναι καλή για την Ελλάδα και για την Ευρώπη.
Μας καλούσε να απαντήσουμε αυτό το ερώτημα και όχι κάποιο άλλο. Να πούμε ένα ΝΑΙ ή ένα ΟΧΙ στην συγκεκριμένη συμφωνία. Μόνο σε αυτήν είπε. Είχαμε την ιερή υποχρέωση να κλείσουμε τα αυτιά μας στην χυδαία ταύτιση του ερωτήματος αυτού με το εάν θέλουμε να παραμείνουμε στην ευρωζώνη. Και να στηλιτεύσουμε όποιον ή όποια προσπαθούσε να μας πείσει ότι ένα ΟΧΙ αποτελεί επιλογή εξόδου από το ευρώ και την ΕΕ. Αν κάποιοι ήθελαν την απάντηση του ελληνικού λαού σε αυτό το ερώτημα, ας το έθεταν σε ξεχωριστό δημοψήφισμα. Να μας ρωτούσαν δύο ανεξάρτητα ερωτήματα: 1. Θέλετε να μείνουμε στο ευρώ;
2. Συμφωνείτε στην εφαρμογή της Συμφωνίας του Οκτωβρίου; .
Αν μπορούσε να απαντήσει και στα δύο ερωτήματα, ο κ. Βαρουφάκης λέει θα απαντούσε ΝΑΙ στο πρώτο και ΟΧΙ στο δεύτερο, καθώς θεωρεί ότι το ΟΧΙ στο δεύτερο ερώτημα αποτελεί προαπαιτούμενο για να μπορέσει η ιστορία να απαντήσει καταφατικά στο πρώτο.
Επειδή για να υπάρχει και στο μέλλον ευρώ πρέπει πρώτα να διασωθεί το κοινό νόμισμα. Και επειδή για να διασωθεί το ευρώ πρέπει να καταργηθεί η Συμφωνία του Οκτωβρίου. Γιατί; Επειδή η εφαρμογή της θα επισπεύσει, αντί να σταματήσει, την κατάρρευση της ευρωζώνης. Όπως φάνηκε όμως, μας έθεσαν μόνο το δεύτερο ερώτημα εκβιάζοντας μας με την ανυπόστατη απειλή πως ένα ΌΧΙ σε αυτό θα εκλαμβάνονταν ως ΟΧΙ στο μη ερωτηθέν πρώτο ερώτημα.
O κ. Βαρουφάκης διδάσκει οικονομική θεωρία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έχοντας ζήσει είκοσι τρία χρόνια στην Αγγλία, στην Σκωτία, στο Βέλγιο και στην Αυστραλία, όπου και δίδασκε πριν την επιστροφή στα πάτρια, έχει δεθεί συναισθηματικά με την ιδιότητα του ξένου – ιδίως τώρα που ζει μόνιμα στην Ελλάδα. Την ομιλία του στο πανεπιστήμιο Κολούμπια παρακολούθησαν μέλη της Ακαδημαϊκής κοινότητας όπως επίσης και διπλωματικοί ακόλουθοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου