κοιλάδα των φαλαινών (στα αραβικά Wadi Al-Hitan) είναι μια αρχαιολογική περιοχή, παλαιοντολογικού ενδιαφέροντος στο Φαγιούμ της Αιγύπτου, πίσω από το βουνό Γκαμπάλ Γκαρ Γκοχάναμ, 150 χλμ. περίπου νοτιοδυτικά από το Κάιρο.
Το 2005 χαρακτηρίστηκε από την ΟΥΝΕΣΚΟ ως Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς, καθώς περιλαμβάνει εκατοντάδες απολιθώματα φαλαινών, στην πρωιμότερη μορφή τους, τα αρχαιοκήτη, είδος που έχει εξαφανιστεί
Έχουν βρεθεί απολιθώματα και άλλων πρώιμων ζώων, όπως καρχαρίες, κροκόδειλοι, χελώνες και σαλάχια.
Η κοιλάδα αποτελεί σημαντική αλυσίδα στην εξέλιξη των κητωδών, καθώς αποκαλύπτει ένα είδος φαλαινών, που είχαν ζήσει σαν θηλαστικά στην ξηρά, προτού εξελιχθούν σε ωκεάνια θαλάσσια κήτη.
Τα απολιθώματα δεν είναι τα αρχαιότερα που έχουν βρεθεί, ωστόσο ο αριθμός τους στην περιοχή είναι πολύ μεγάλος κι έχουν διατηρηθεί σε άριστη κατάσταση, καθώς παγιδεύτηκαν στα μαλακά πετρώματα, που αποτελούσαν τότε τον πυθμένα της θάλασσας.
Έρευνες προσπαθούν να ερμηνεύσουν την ύπαρξη τέτοιου μεγάλου αριθμού αρχαιοκητών στη συγκεκριμένη περιοχή, να μελετήσουν τον τρόπο ζωής τους, αλλά και την τελευταία περίοδο της μεταμόρφωσής τους.
Τα πρώτα αρχαιολογικά ευρήματα ανακαλύφθηκαν το 1902-1903. Παρότι διατηρούσαν τη σωματική δομή των σύγχρονων φαλαινών, διατηρούσαν κρανίο και οδοντοστοιχία από ένα πιο πρώιμο είδος, έρπονταν και ήταν σαρκοβόρα.
Ο μεγαλύτερος σκελετός που έχει βρεθεί έχει μήκος 21 μέτρα, με αναπτυγμένα πρόσθια πτερύγια με πέντε δάχτυλα και με την απροσδόκητη παρουσία πίσω ποδιών και δαχτύλων.
Το 1989 και το 1997, η κοιλάδα κηρύσσεται προστατευόμενη περιοχή με πρωθυπουργικό διάταγμα. Το 2005, ένας Αμερικανός και ομάδα Αιγυπτίων παλαιοντολόγων βρήκαν τον απολιθωμένο σκελετό μιας προϊστορικής φάλαινας του είδους Basilosaurus isis.
Η κοιλάδα φιλοξενεί επίσης 15 είδη φυτών της ερήμου, αμμόλοφους και άγρια θηλαστικά, καθώς και 19 είδη ερπετών και 36 είδη πτηνών.
Το 2005 χαρακτηρίστηκε από την ΟΥΝΕΣΚΟ ως Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς, καθώς περιλαμβάνει εκατοντάδες απολιθώματα φαλαινών, στην πρωιμότερη μορφή τους, τα αρχαιοκήτη, είδος που έχει εξαφανιστεί
Έχουν βρεθεί απολιθώματα και άλλων πρώιμων ζώων, όπως καρχαρίες, κροκόδειλοι, χελώνες και σαλάχια. Η κοιλάδα αποτελεί σημαντική αλυσίδα στην εξέλιξη των κητωδών, καθώς αποκαλύπτει ένα είδος φαλαινών, που είχαν ζήσει σαν θηλαστικά στην ξηρά, προτού εξελιχθούν σε ωκεάνια θαλάσσια κήτη.
Τα απολιθώματα δεν είναι τα αρχαιότερα που έχουν βρεθεί, ωστόσο ο αριθμός τους στην περιοχή είναι πολύ μεγάλος κι έχουν διατηρηθεί σε άριστη κατάσταση, καθώς παγιδεύτηκαν στα μαλακά πετρώματα, που αποτελούσαν τότε τον πυθμένα της θάλασσας.
Έρευνες προσπαθούν να ερμηνεύσουν την ύπαρξη τέτοιου μεγάλου αριθμού αρχαιοκητών στη συγκεκριμένη περιοχή, να μελετήσουν τον τρόπο ζωής τους, αλλά και την τελευταία περίοδο της μεταμόρφωσής τους.
Τα πρώτα αρχαιολογικά ευρήματα ανακαλύφθηκαν το 1902-1903. Παρότι διατηρούσαν τη σωματική δομή των σύγχρονων φαλαινών, διατηρούσαν κρανίο και οδοντοστοιχία από ένα πιο πρώιμο είδος, έρπονταν και ήταν σαρκοβόρα.
Ο μεγαλύτερος σκελετός που έχει βρεθεί έχει μήκος 21 μέτρα, με αναπτυγμένα πρόσθια πτερύγια με πέντε δάχτυλα και με την απροσδόκητη παρουσία πίσω ποδιών και δαχτύλων.
Το 1989 και το 1997, η κοιλάδα κηρύσσεται προστατευόμενη περιοχή με πρωθυπουργικό διάταγμα. Το 2005, ένας Αμερικανός και ομάδα Αιγυπτίων παλαιοντολόγων βρήκαν τον απολιθωμένο σκελετό μιας προϊστορικής φάλαινας του είδους Basilosaurus isis.
Η κοιλάδα φιλοξενεί επίσης 15 είδη φυτών της ερήμου, αμμόλοφους και άγρια θηλαστικά, καθώς και 19 είδη ερπετών και 36 είδη πτηνών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου