Τις δικές του δύσκολες στιγμές στην ξενιτιά θυμάται ο Νίκος Βέρτης, ο οποίος όμως θέλει να πιστεύει σε ένα καλύτερο μέλλον για τη χώρα μας.
«Βλέπω τα παιδιά τα οποία δουλεύουν στο μαγαζί, που τρέχουν στο Σύνταγμα. Δόξα τω Θεώ, κάποια πράγματα πηγαίνουν καλά σε εμένα –τόσο στα επαγγελματικά, όσο και στα οικονομικά- και αυτό που προσπαθώ να κάνω από την πλευρά μου είναι να είμαι όσο πιο τυπικός γίνεται απέναντι στο κράτος και την Ελλάδα. Βέβαια, στο μυαλό μου είναι πάντα αυτοί οι άνθρωποι που ξενιτεύονται, και όταν αντικρίζω παιδιά να ψάχνουν την τύχη τους, «ματώνει η ψυχή μου»! Την έζησα την ξενιτιά και δεν ξεχνάω ποτέ το ρατσισμό και τις δυσκολίες που βίωσα ως παιδί. Ο Θεός να βάλει το χέρι του και να βρεθεί ένας άνθρωπος που να καταφέρει να ξεμπλέξει τα πράγματα. Ωστόσο, πρέπει να είμαστε όλοι δυνατοί και αισιόδοξοι».
«Βλέπω τα παιδιά τα οποία δουλεύουν στο μαγαζί, που τρέχουν στο Σύνταγμα. Δόξα τω Θεώ, κάποια πράγματα πηγαίνουν καλά σε εμένα –τόσο στα επαγγελματικά, όσο και στα οικονομικά- και αυτό που προσπαθώ να κάνω από την πλευρά μου είναι να είμαι όσο πιο τυπικός γίνεται απέναντι στο κράτος και την Ελλάδα. Βέβαια, στο μυαλό μου είναι πάντα αυτοί οι άνθρωποι που ξενιτεύονται, και όταν αντικρίζω παιδιά να ψάχνουν την τύχη τους, «ματώνει η ψυχή μου»! Την έζησα την ξενιτιά και δεν ξεχνάω ποτέ το ρατσισμό και τις δυσκολίες που βίωσα ως παιδί. Ο Θεός να βάλει το χέρι του και να βρεθεί ένας άνθρωπος που να καταφέρει να ξεμπλέξει τα πράγματα. Ωστόσο, πρέπει να είμαστε όλοι δυνατοί και αισιόδοξοι».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου