Ο Άγιος Βασίλης της ελληνορθόδοξης χριστιανικής πίστης γεννήθηκε το 330 στη Νεοκαισάρεια, πόλη ελληνική, που σήμερα ανήκει στην Τουρκία.
Είχε δέκα αδέλφια, τα περισσότερα ασκητές και μάρτυρες της χριστιανικής πίστης.
Σπούδασε φιλοσοφία στην Αθήνα και επέστρεψε στην πατρίδα του, όπου η αδελφή του Μακρίνα τον έστρεψε στην Εκκλησία, την
οποία υπηρέτησε μέχρι τέλος ως Επίσκοπος.
Ο Βασίλειος ήταν από τους μεγάλους Πατέρες της Εκκλησίας, άφησε πλούσιο συγγραφικό και θεολογικό έργο και καθιέρωσε τη φιλανθρωπία ως μέτρο αγάπης και προσφοράς στους ανθρώπους.
Για όλα όσα προσέφερε ονομάστηκε Μέγας.
Βοηθούσε τους φτωχούς, τους ασθενείς, προσέφερε όλη του την περιουσία σε εκείνους που είχαν ανάγκη και ζητούσε τη συνδρομή των πιστών για να κτίσει νοσοκομεία, ορφανοτροφεία και πτωχοκομεία.
Πέθανε σε ηλικία 48 ετών τα Χριστούγεννα του 378 και κάθε Πρωτοχρονιά η Ορθόδοξη Εκκλησία γιορτάζει τη μνήμη του.
Οι ελληνορθόδοξοι απανταχού της Γης καθιέρωσαν την ανταλλαγή δώρων την πρώτη μέρα του χρόνου, σε μνήμη του Μεγάλου Βασιλείου, του αγαθού Αγίου, ο οποίος μοίραζε τα πάντα στα παιδιά και τους φτωχούς.
Με την πάροδο των χρόνων, στην ελληνική παράδοση της εορτής του Αγίου και της Πρωτοχρονιάς, εισήλθαν και στοιχεία από τις παραδόσεις των βόρειων λαών και ο Άγιος Βασίλειος από την Καισαρεία - όπως είναι τα κάλαντά μας - ταυτίστηκε με τον Σάντα Κλάους.
Η ανταλλαγή δώρων και το χρυσό φλουρί της βασιλόπιτας ανήκουν όμως αποκλειστικά στο "δικό μας" Άγιο καθώς αναφέρονται σε παραδόσεις που συνοδεύουν τη ζωή του.
Όταν ο έπαρχος επέβαλε έκτακτους φόρους στη βυζαντινή επαρχία, οι πολίτες έδωσαν ακόμη και τα χρυσαφικά τους.
Ο Άγιος Βασίλειος όμως έπεισε τον έπαρχο να επιστρέψει τα χρήματα και τα χρυσαφικά, τα οποία συγκέντρωσε ο ίδιος.
Πως όμως θα μοίραζε τώρα ο Άγιος Βασίλειος τα αντικείμενα στους κατοίκους, αφού πολλά ήταν και ίδια; έτσι έπεισε τις γυναίκες να ψήσουν πίτες, στις οποίες έβαλε μέσα τα αντικείμενα και τα μοίρασε.
Την επομένη μέρα τα μοίρασε και έγινε το θαύμα!
Ο κάθε κάτοικος βρήκε στην πίτα του το αντικείμενο που είχε προσφέρει.
Από τότε καθιερώθηκε το έθιμο της βασιλόπιτας και του φλουριού που βάζουμε μέσα.
Το φλουρί συμβολίζει την τύχη και μια καλή χρονιά για εκείνον που θα το κερδίσει.
Το ασημένιο ή χρυσό χρώμα του θεωρείται ότι εξαφανίζει τη γρουσουζιά, η βασιλόπιτα είναι η οικογενειακή δύναμη και η προστασία του σπιτιού, και ο σταυρός που κάνουμε πάνω στην πίτα είναι προστασία του Θεού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου