Το φυσάνε και δεν κρυώνει 20 αξιωματικοί του Πολεμικού Ναυτικού, οι οποίοι εμπιστεύτηκαν τον... Οικοδομικό Συνεταιρισμό του κλάδου τους και έδωσαν χρήματα για να αποκτήσουν ένα σπίτι στο Γραμματικό Αττικής.
Σύμφωνα με ρεπορτάζ της Ελευθεροτυπίας, ο ΟΣΜΑΝ το 2005 υποσχέθηκε στα μέλη του Π.Ν. Ότι θα αναγερθεί οικισμός σε έκταση 100 στρεμμάτων όπως προβλέπει ο νόμος. Ωστόσο αντί για σπίτι τελικά απέκτησαν χώρο ικανό να στεγάσει... τουαλέτα.
Λίγους μήνες μετά την ανακοίνωση της ανέγερσης του οικισμού οι δικαιούχοι ενημερώθηκαν ότι η τιμή θα ειναι 40 ευρώ το τετραγωνικό μέτρο. Οι ενδιαφερόμενοι ξεκίνησαν τις διαδικασίες και ο ΟΣΜΑΝ τους ζήτησε να καταθέσουν προκαταβολή.
Αν και πρωτόγνωρο κανείς δεν ανησύχησε γιατί ο Συνεταρισμός είναι επίσημος φορέας του Πολεμικού Ναυτικού. Έτσι κατέθεσαν την προκαταβολή και στη συνεχεια εξόφλησαν με 40.000 ευρώ το στρέμμα.
Αφού πήραν και το συμβόλαιο οι δικαιούχοι ζήτησαν από τον μηχανικό του Οργανισμού να τους δείξει την περιουσία τους και εκεί έμειναν με το στόμα ανοιχτό. Ανακάλυψαν, όπως λένε στην Ελευθεροτυπία, ότι αντί για 100 εννιαία στρέμματα είχαν αγοραστεί μόνο 19,5 και αυτά σε ξεχωριστά οικόπεδα, με αποτέλεσμα να υπάρχει χώρος αντί για σπίτι να μπορούν να χτίσουν την ... τουαλέτα.
Η υπόθεση έφτασε στο Ναυτοδικείο ωστόσο – σύμφωνα με την Ελευθεροτυπία – κανείς ποτέ δεν έμαθε τα αποτελέσματα της προανακριτικής διαδικασίας. Όσο για τους δικαιούχους; Πέντε χρόνια μετά όχι μονο δεν έχουν οικόπεδο και σπίτι αλλά πληρώνουν και συνδρομή για το πρόγραμμα από το μισθό τους...
Σάββατο 30 Οκτωβρίου 2010
Tσιμπήματα
Τα τσιμπήματα από μέλισσα ή σφήκα προκαλούν τ
οπική φλεγμονώδη
αντίδραση του δέρματος που είναι αποτέλεσμα του δηλητηρίου που περνάει
στον οργανισμό μας με το κεντρί του εντόμου. Τοπική κοκκινίλα, πρήξιμο, πόνος ή φαγούρα είναι τα κύρια συμπτώματα
στο σημείο του τσιμπήματος, που μπορούν να διαρκέσουν από αρκετές ώρες
μέχρι αρκετές ημέρες.
Ευτυχώς στην πλειονότητα των περιπτώσεων τα
τσιμπήματα αυτού του είδους δεν είναι επικίνδυνα και οι περισσότεροι
από τους ενηλίκους χρειάζονται αρκετές εκατοντάδες τσιμπημάτων τον ίδιο
χρόνο για να κινδυνεύσουν.
Τσιμπήματα όμως στο στόμα ή το λαιμό
προκαλούν πρήξιμο που δυσκολεύει την αναπνοή και γι' αυτό θεωρούνται
πιο επικίνδυνα.
Η αφαίρεση του κεντριού είναι το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνει το
άτομο που τσιμπήθηκε από σφήκα ή μέλισσα.
Η αφαίρεση μπορεί να γίνει με
τα νύχια ή με ένα τσιμπιδάκι.
Προσοχή χρειάζεται να μη γίνει προσπάθεια
αφαιρέσεως του κεντριού με πίεση (ζούληγμα) της περιοχής όπου είναι
καρφωμένο με τα δάχτυλα ή με τα νύχια μας, διότι μπορεί, αντί να βγει
το κεντρί προς τα έξω, να σπρωχθεί ακόμη πιο βαθιά.
Τοπική εναπόθεση πάγου, ψυχρών επιθεμάτων, κορτιζονούχου αλοιφής ή
και η λήψη κάποιου αντιισταμινικού χαπιού σίγουρα θα απαιτηθούν για την
ανακούφιση από τα συμπτώματα.
Σπάνια, υπερευαίσθητα άτομα μπορούν να παρουσιάσουν αναφυλακτική
αντίδραση στο τσίμπημα σφήκας ή μέλισσας, που εκδηλώνεται με σοβαρή
υπόταση, έντονο ίδρωμα, δύσπνοια και μελάνιασμα.
Τα άτομα αυτά απαιτούν
άμεση ιατρική βοήθεια και αν γνωρίζουν την υπερευαισθησία τους, θα
πρέπει να είναι εκπαιδευμένα να κάνουν μόνα τους μια ένεση αδρεναλίνης,
την οποία θα πρέπει να φέρουν πάντοτε μαζί τους.
Επίσης, τα άτομα με γνωστή υπερευαισθησία θα πρέπει να φέρουν κάποια
σήμανση (ταυτότητα στο χέρι ή το λαιμό) που να αποκαλύπτει την
ευαισθησία τους, για την περίπτωση που χάσουν τις αισθήσεις τους και
δεν μπορούν να πληροφορήσουν το περιβάλλον τους.
Πηγή
οπική φλεγμονώδηαντίδραση του δέρματος που είναι αποτέλεσμα του δηλητηρίου που περνάει
στον οργανισμό μας με το κεντρί του εντόμου. Τοπική κοκκινίλα, πρήξιμο, πόνος ή φαγούρα είναι τα κύρια συμπτώματα
στο σημείο του τσιμπήματος, που μπορούν να διαρκέσουν από αρκετές ώρες
μέχρι αρκετές ημέρες.
Ευτυχώς στην πλειονότητα των περιπτώσεων τα
τσιμπήματα αυτού του είδους δεν είναι επικίνδυνα και οι περισσότεροι
από τους ενηλίκους χρειάζονται αρκετές εκατοντάδες τσιμπημάτων τον ίδιο
χρόνο για να κινδυνεύσουν.
Τσιμπήματα όμως στο στόμα ή το λαιμό
προκαλούν πρήξιμο που δυσκολεύει την αναπνοή και γι' αυτό θεωρούνται
πιο επικίνδυνα.
Η αφαίρεση του κεντριού είναι το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνει το
άτομο που τσιμπήθηκε από σφήκα ή μέλισσα.
Η αφαίρεση μπορεί να γίνει με
τα νύχια ή με ένα τσιμπιδάκι.
Προσοχή χρειάζεται να μη γίνει προσπάθεια
αφαιρέσεως του κεντριού με πίεση (ζούληγμα) της περιοχής όπου είναι
καρφωμένο με τα δάχτυλα ή με τα νύχια μας, διότι μπορεί, αντί να βγει
το κεντρί προς τα έξω, να σπρωχθεί ακόμη πιο βαθιά.
Τοπική εναπόθεση πάγου, ψυχρών επιθεμάτων, κορτιζονούχου αλοιφής ή
και η λήψη κάποιου αντιισταμινικού χαπιού σίγουρα θα απαιτηθούν για την
ανακούφιση από τα συμπτώματα.
Σπάνια, υπερευαίσθητα άτομα μπορούν να παρουσιάσουν αναφυλακτική
αντίδραση στο τσίμπημα σφήκας ή μέλισσας, που εκδηλώνεται με σοβαρή
υπόταση, έντονο ίδρωμα, δύσπνοια και μελάνιασμα.
Τα άτομα αυτά απαιτούν
άμεση ιατρική βοήθεια και αν γνωρίζουν την υπερευαισθησία τους, θα
πρέπει να είναι εκπαιδευμένα να κάνουν μόνα τους μια ένεση αδρεναλίνης,
την οποία θα πρέπει να φέρουν πάντοτε μαζί τους.
Επίσης, τα άτομα με γνωστή υπερευαισθησία θα πρέπει να φέρουν κάποια
σήμανση (ταυτότητα στο χέρι ή το λαιμό) που να αποκαλύπτει την
ευαισθησία τους, για την περίπτωση που χάσουν τις αισθήσεις τους και
δεν μπορούν να πληροφορήσουν το περιβάλλον τους.
Πηγή
Όχι πια σεξ, μόνο φίλοι
Βαρεθήκατε, απογοητευτήκατε, τσακωθήκατε, αποφασίσατε να χωρίσετε.
Κι αφού περάσατε το απαραίτητο διάστημα «ανάρρωσης» –με κλάματα, ολονυχτίες σε μπαράκια, συνεχόμενα one night stands, εργασιοθεραπεία, με όποια μέθοδο λειτουργεί για τον καθένα τέλος πάντων– ένας φίλος σας ρώτησε αν θα ξαναεπικοινωνήσετε, ή έφτασαν τα γενέθλιά του/της, ή συνειδητοποιήσατε πως σας έλειψαν τα αστεία του/της και οι ταινίες του Ταρκόφσκι που μόνο.μαζί του/ της βλέπατε. Και καλείστε τώρα να πάρετε τη μεγαλύτερη απόφαση από καταβολής χωρισμών: θα μείνετε φίλοι με τον/ την πρώην;
Γιατί να μείνετε φίλοι;
Πρώτον, γιατί, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τις μακροχρόνιες σχέσεις, είναι μάλλον απίθανο να μην θέλετε να μαθαίνετε νέα ο ένας του άλλου, αφού παρέλθει ένα εύλογο διάστημα από τον χωρισμό. Με την πιθανή εξαίρεση του πρώην που αποδείχτηκε serial killer, ή κάτι αναλόγως τρομερό, ο χωρισμός δεν είναι η γραμμή μετά την οποία παύει κανείς μαγικά να τρέφει αισθήματα για τον άλλο. Το ότι αυτά τα αισθήματα δεν είναι πια ερωτικά, αλλά αισθήματα αγνής αγάπης –για να το θέσουμε με τη μελό εκδοχή του όρου– σας επιτρέπει, αν δεν σας επιβάλλει, ακριβώς αυτό: να μείνετε φίλοι.
Δεύτερον, γιατί αν ο χωρισμός δεν περιελάμβανε σπασμένα τασάκια, απελπισμένες κραυγές και μεγατόνους απογοήτευσης, δεν ήταν δηλαδή ένας κλασικός μεσογειακός χωρισμός, αλλά επήλθε ομαλά, με την πάροδο του χρόνου και εξαιτίας της φθοράς που προκαλεί η ρουτίνα στις μακροχρόνιες σχέσεις, ουσιαστικά αυτό ήσασταν τον τελευταίο καιρό: φίλοι.
Φίλοι που αντάλλασσαν καθημερινά τα νέα τους, που γελούσαν με τα ίδια αστεία, που έβλεπαν μαζί ταινίες κι έβγαιναν για φαγητό. Και ως γνωστόν, οι φίλοι δεν χωρίζουν. Ενδεχομένως χάνονται για κάποιο διάστημα, μέχρι να συνηθίσουν το καινούριο status quo της σχέσης τους, την οποία τελικά θα ξαναπιάσουν από εκεί που την άφησαν.
Γιατί να μη μείνετε φίλοι;
Γιατί, όπως λέει η Sascha Rothchild, συγγραφέας του διεθνούς best seller «Πώς να χωρίσετε μέχρι τα 30», η επιμονή να κρατά κανείς τους ανθρώπους που έχουν περάσει από τη ζωή του σε αυτήν είναι ένδειξη ανασφάλειας. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να ανταλλάσσετε αστεία βιντεάκια με e-mail, ή να συζητάτε περί ανέμων και υδάτων πάνω από μια κούπα καφέ μια φορά τον μήνα, με έναν άνθρωπο με τον οποίο δεν έχετε τίποτα ενδιαφέρον να πείτε.
Το να θέλετε να είναι ο άλλος καλά, να νοιάζεστε για την υγεία του και να στεναχωριέστε αν μάθετε πως κάτι κακό του συνέβη είναι ένα πράγμα, αλλά το να περνάτε ψυχαναγκαστικά μερικές βαρετές ώρες μαζί του, απλά για χάρη του παλιού καιρού, είναι ένα άλλο, πολύ διαφορετικό.
Ένας ακόμη πολύ καλός λόγος για να μη μείνετε φίλοι είναι το ότι νιώθετε υποχρεωμένος/η να προσπαθήσετε για να το κάνετε. Η φιλία μεταξύ πρώην –όπως και οποιαδήποτε φιλία, εδώ που τα λέμε– δεν είναι μια κατάσταση που μπορείτε να εκβιάσετε, προτείνοντας τακτικές εξόδους ή ποστάροντας «καταπληκτικά» πράγματα στο προφίλ του/της πρώην στο Facebook, επειδή: α., νιώθετε τύψεις για τον χωρισμό, β. συμφωνήσατε, την ώρα που μοιράζατε κούπες και μαχαιροπίρουνα, ότι θα μείνετε φίλοι ή γ. (νομίζετε ότι) δεν αντέχετε να τον/ την χάσετε από τη ζωή σας.
Αν η φιλία δεν προκύψει αβίαστα –μετά την πάροδο του εύλογου διαστήματος από τον χωρισμό, πάντα– και δεν είναι «κοινή συναινέσει», δεν επενδύουν δηλαδή και τα δυο της μέρη χρόνο, προτάσεις εξόδων και posts στο Facebook, δεν είναι φιλία. Είναι μια απέλπιδη προσπάθεια να σύρετε το παρελθόν σας στο μέλλον, επειδή αυτό το τελευταίο φοβάστε να το αντιμετωπίσετε.
Τελικά;
Στεγανά σίγουρα δεν υπάρχουν, κυρίως επειδή κάθε περίπτωση είναι διαφορετική. Το να επιμένετε να μείνετε φίλοι με κάποιον που δεν έχετε πια τίποτα να σας συνδέει, και με του οποίου τα αστεία έχετε πάψει καιρό να γελάτε, μπορεί να είναι ανασφάλεια.
Από την άλλη, όμως, το να κόβετε κάθε δίαυλο επικοινωνίας με κάποιον που θα περνούσατε ωραία μεν, ανήκει στην απαγορευμένη κατηγορία των πρώην δε, απλά για να αποδείξετε στον εαυτό σας ότι δεν έχετε καμία ανάγκη να διατηρείτε δεσμούς με το παρελθόν, είναι ανωριμότητα. Κι αυτή η ανωριμότητα είναι που δεν σας αφήνει, τελικά, να επενδύσετε ουσιαστικά συναισθήματα σε μία σχέση, εφόσον ξέρετε πως αυτή θα πάψει να υφίσταται, σε οποιαδήποτε μορφή της, μετά τον χωρισμό.
Ποια είναι τελικά η μεγαλύτερη ανασφάλεια; Να μην μπορείς να κόψεις τους δεσμούς με το παρελθόν, ή να μην μπορείς να το συμφιλιώσεις με το μέλλον;
Αν εκεί που η ζωή σας κυλά αρμονικά, ξαφνικά χτυπήσει η υπενθύμιση των γενεθλίων του/της και σκεφτείτε έστω για μια στιγμή πως θα θέλατε να μάθετε πώς είναι και τι κάνει, δοκιμάστε να πάρετε ένα τηλέφωνο και να προτείνετε έναν καφέ. Αν κατά τη διάρκειά του βρεθείτε να συζητάτε για εκείνες τις ταινίες του Ταρκόφσκι που βλέπατε μόνο μαζί, θα ξέρετε πως είστε σε καλό δρόμο.
Κι αφού περάσατε το απαραίτητο διάστημα «ανάρρωσης» –με κλάματα, ολονυχτίες σε μπαράκια, συνεχόμενα one night stands, εργασιοθεραπεία, με όποια μέθοδο λειτουργεί για τον καθένα τέλος πάντων– ένας φίλος σας ρώτησε αν θα ξαναεπικοινωνήσετε, ή έφτασαν τα γενέθλιά του/της, ή συνειδητοποιήσατε πως σας έλειψαν τα αστεία του/της και οι ταινίες του Ταρκόφσκι που μόνο.μαζί του/ της βλέπατε. Και καλείστε τώρα να πάρετε τη μεγαλύτερη απόφαση από καταβολής χωρισμών: θα μείνετε φίλοι με τον/ την πρώην;
Γιατί να μείνετε φίλοι;
Πρώτον, γιατί, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τις μακροχρόνιες σχέσεις, είναι μάλλον απίθανο να μην θέλετε να μαθαίνετε νέα ο ένας του άλλου, αφού παρέλθει ένα εύλογο διάστημα από τον χωρισμό. Με την πιθανή εξαίρεση του πρώην που αποδείχτηκε serial killer, ή κάτι αναλόγως τρομερό, ο χωρισμός δεν είναι η γραμμή μετά την οποία παύει κανείς μαγικά να τρέφει αισθήματα για τον άλλο. Το ότι αυτά τα αισθήματα δεν είναι πια ερωτικά, αλλά αισθήματα αγνής αγάπης –για να το θέσουμε με τη μελό εκδοχή του όρου– σας επιτρέπει, αν δεν σας επιβάλλει, ακριβώς αυτό: να μείνετε φίλοι.
Δεύτερον, γιατί αν ο χωρισμός δεν περιελάμβανε σπασμένα τασάκια, απελπισμένες κραυγές και μεγατόνους απογοήτευσης, δεν ήταν δηλαδή ένας κλασικός μεσογειακός χωρισμός, αλλά επήλθε ομαλά, με την πάροδο του χρόνου και εξαιτίας της φθοράς που προκαλεί η ρουτίνα στις μακροχρόνιες σχέσεις, ουσιαστικά αυτό ήσασταν τον τελευταίο καιρό: φίλοι.
Φίλοι που αντάλλασσαν καθημερινά τα νέα τους, που γελούσαν με τα ίδια αστεία, που έβλεπαν μαζί ταινίες κι έβγαιναν για φαγητό. Και ως γνωστόν, οι φίλοι δεν χωρίζουν. Ενδεχομένως χάνονται για κάποιο διάστημα, μέχρι να συνηθίσουν το καινούριο status quo της σχέσης τους, την οποία τελικά θα ξαναπιάσουν από εκεί που την άφησαν.
Γιατί να μη μείνετε φίλοι;
Γιατί, όπως λέει η Sascha Rothchild, συγγραφέας του διεθνούς best seller «Πώς να χωρίσετε μέχρι τα 30», η επιμονή να κρατά κανείς τους ανθρώπους που έχουν περάσει από τη ζωή του σε αυτήν είναι ένδειξη ανασφάλειας. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να ανταλλάσσετε αστεία βιντεάκια με e-mail, ή να συζητάτε περί ανέμων και υδάτων πάνω από μια κούπα καφέ μια φορά τον μήνα, με έναν άνθρωπο με τον οποίο δεν έχετε τίποτα ενδιαφέρον να πείτε.
Το να θέλετε να είναι ο άλλος καλά, να νοιάζεστε για την υγεία του και να στεναχωριέστε αν μάθετε πως κάτι κακό του συνέβη είναι ένα πράγμα, αλλά το να περνάτε ψυχαναγκαστικά μερικές βαρετές ώρες μαζί του, απλά για χάρη του παλιού καιρού, είναι ένα άλλο, πολύ διαφορετικό.
Ένας ακόμη πολύ καλός λόγος για να μη μείνετε φίλοι είναι το ότι νιώθετε υποχρεωμένος/η να προσπαθήσετε για να το κάνετε. Η φιλία μεταξύ πρώην –όπως και οποιαδήποτε φιλία, εδώ που τα λέμε– δεν είναι μια κατάσταση που μπορείτε να εκβιάσετε, προτείνοντας τακτικές εξόδους ή ποστάροντας «καταπληκτικά» πράγματα στο προφίλ του/της πρώην στο Facebook, επειδή: α., νιώθετε τύψεις για τον χωρισμό, β. συμφωνήσατε, την ώρα που μοιράζατε κούπες και μαχαιροπίρουνα, ότι θα μείνετε φίλοι ή γ. (νομίζετε ότι) δεν αντέχετε να τον/ την χάσετε από τη ζωή σας.
Αν η φιλία δεν προκύψει αβίαστα –μετά την πάροδο του εύλογου διαστήματος από τον χωρισμό, πάντα– και δεν είναι «κοινή συναινέσει», δεν επενδύουν δηλαδή και τα δυο της μέρη χρόνο, προτάσεις εξόδων και posts στο Facebook, δεν είναι φιλία. Είναι μια απέλπιδη προσπάθεια να σύρετε το παρελθόν σας στο μέλλον, επειδή αυτό το τελευταίο φοβάστε να το αντιμετωπίσετε.
Τελικά;
Στεγανά σίγουρα δεν υπάρχουν, κυρίως επειδή κάθε περίπτωση είναι διαφορετική. Το να επιμένετε να μείνετε φίλοι με κάποιον που δεν έχετε πια τίποτα να σας συνδέει, και με του οποίου τα αστεία έχετε πάψει καιρό να γελάτε, μπορεί να είναι ανασφάλεια.
Από την άλλη, όμως, το να κόβετε κάθε δίαυλο επικοινωνίας με κάποιον που θα περνούσατε ωραία μεν, ανήκει στην απαγορευμένη κατηγορία των πρώην δε, απλά για να αποδείξετε στον εαυτό σας ότι δεν έχετε καμία ανάγκη να διατηρείτε δεσμούς με το παρελθόν, είναι ανωριμότητα. Κι αυτή η ανωριμότητα είναι που δεν σας αφήνει, τελικά, να επενδύσετε ουσιαστικά συναισθήματα σε μία σχέση, εφόσον ξέρετε πως αυτή θα πάψει να υφίσταται, σε οποιαδήποτε μορφή της, μετά τον χωρισμό.
Ποια είναι τελικά η μεγαλύτερη ανασφάλεια; Να μην μπορείς να κόψεις τους δεσμούς με το παρελθόν, ή να μην μπορείς να το συμφιλιώσεις με το μέλλον;
Αν εκεί που η ζωή σας κυλά αρμονικά, ξαφνικά χτυπήσει η υπενθύμιση των γενεθλίων του/της και σκεφτείτε έστω για μια στιγμή πως θα θέλατε να μάθετε πώς είναι και τι κάνει, δοκιμάστε να πάρετε ένα τηλέφωνο και να προτείνετε έναν καφέ. Αν κατά τη διάρκειά του βρεθείτε να συζητάτε για εκείνες τις ταινίες του Ταρκόφσκι που βλέπατε μόνο μαζί, θα ξέρετε πως είστε σε καλό δρόμο.
Μετά το θάνατο τι συμβαίνει?
Ίσως 
ο βασικότερος λόγος ύπαρξης των τεσσάρων χιλιάδων και πλέον θρησκειών του πλανήτη, το εναγώνιο ερώτημα «τι συμβαίνει όταν πεθαίνουμε;» έχει τόσες απαντήσεις όσες και οι....
ομάδες / επιστήμες / θεωρίες που έχουν επιχειρήσει να το απαντήσουν. Έτσι, ανάλογα με το σημείο του πλανήτη στο οποίο έχεις γεννηθεί, τους ανθρώπους που έχεις συναναστραφεί, τις ιστορίες που έχεις ακούσει και τα βιβλία που έχεις διαβάσει, μπορεί να πιστεύεις ότι:
Α. Οι καλοί άνθρωποι πηγαίνουν στον παράδεισο, οι κακοί στην κόλαση
Όλες σχεδόν οι θρησκείες του πλανήτη συμφωνούν σε ένα πράγμα: Στην ύπαρξη μεταθανάτιας ζωής. Οι μεγαλύτερες εξ αυτών, τώρα, συμφωνούν και στην «ανταμοιβή», και αντίστοιχα την «τιμωρία», για όσα έκανες ή δεν έκανες σε αυτήν τη ζωή, υπό τη μορφή αιώνιας ή μη ευτυχίας, κι αντίστοιχα αιώνιας ή μη δυστυχίας, στην επόμενη. Η αιωνιότητα της κατάστασης εξαρτάται συνήθως από τη δημοκρατικότητα της θρησκείας: Η χριστιανική κόλαση είναι αιώνια, ενώ το κάρμα σου ως ινδουιστής έχεις σε μερικές έξτρα ζωές την ευκαιρία να το φτιάξεις.
Οι κανόνες, βέβαια, είναι λίγο πιο περίπλοκοι από αυτήν την απλουστευμένη εξήγηση. Η χριστιανική διδασκαλία, για παράδειγμα, λέει ότι έχεις την ευκαιρία να μετανοήσεις για τις αμαρτίες σου, και να βρεθείς, τελικά, στον παράδεισο, παρ’ ότι υπήρξες κακός άνθρωπος σε αυτήν την ζωή. «Παραθυράκι» που γεννά την εύλογη απορία, αν ο Χίτλερ συνειδητοποίησε, ας πούμε, λίγο πριν πεθάνει, το λάθος του να ψήνεις ανθρώπους σε ξυλόφουρνους , αυτήν την στιγμή πίνει κόκκινο κρασί σε έναν κήπο με τριανταφυλλιές, με έναν εξίσου μετανοημένο Μιλόσεβιτς;
Β. Προχωράς σε ένα τούνελ, βλέπεις το σώμα σου από ψηλά, και πληροφορείσαι ότι το νόημα της ζωής είναι η αγάπη
Ή τουλάχιστον αυτό (σε διάφορες παραλλαγές) ισχυρίζονται όσοι υποτίθεται πως πέθαναν και γύρισαν πίσω –έζησαν, δηλαδή, μία “near death experience”, όπως λέγεται. Αντικείμενο πολυετών ερευνών –οι οποίες συγκλίνουν ανησυχητικά προς το συμπέρασμα ότι πρόκειται απλώς για ψευδαισθήσεις– οι εμπειρίες αυτές έχουν απασχολήσει ψυχολόγους και ψυχίατρους, μεταξύ των οποίων ο Dr. Raymond Moody, ο οποίος κατέγραψε τις μαρτυρίες 150 ατόμων που «επέστρεψαν από την άλλη πλευρά», καταλήγοντας στις εννέα συχνότερες μεταθανάτιες εμπειρίες: Το άκουσμα δυσάρεστων ήχων, το αίσθημα γαλήνης και έλλειψης πόνου, η εξω-σωματική εμπειρία, η αίσθηση ότι ταξιδεύεις μέσα σε τούνελ, η αίσθηση ότι ανυψώνεσαι στα ουράνια, οι εικόνες ατόμων, συχνά νεκρών συγγενών, η συνάντηση με ένα ανώτερο ον, οι αποσπασματικές εικόνες ανασκόπησης της ζωής και η απροθυμία επιστροφής στη ζωή αυτήν.
Γ. Δεν γίνεται τίποτα
Η γέννηση είναι η αρχή, ο θάνατος το τέλος. Ενδιάμεσα υπάρχει η ζωή. Πριν και μετά τίποτα. Όσο τρομακτική, απόλυτη ή δύσπεπτη και αν ακούγεται, η συγκεκριμένη θεωρία κερδίζει τα τελευταία χρόνια οπαδούς, οι οποίοι υποστηρίζουν ότι, αν βγάλεις τον θάνατο από το θρησκευτικό / πνευματικό του πλαίσιο –αν με άλλα λόγια δεν πιστεύεις σε καμία θρησκεία– δεν υπάρχει καμία ένδειξη ή έστω υπόνοια συνέχισης. Τα ζωτικά όργανα παύουν να λειτουργούν, άρα τίποτα δε σε κρατά σε αυτό το σύμπαν –ούτε σε κανένα άλλο. Απλά σταματάς να υπάρχεις. Μετά δεν γίνεται τίποτα. Ναι, ακούγεται τρομακτικό.
Δ. Δεν ξέρουμε, και δεν θα μάθουμε ποτέ
Από τον Δία που έριχνε κεραυνούς όταν θύμωνε, μέχρι τους εξωγήινους που ταξίδεψαν στα πέρατα του σύμπαντος κι έφτασαν μέχρι τη Γη απλά και μόνο για να στήσουν μερικά παράξενα οικοδομήματα (πυραμίδες, moai, γραμμές Nazca κ.λ.π.) και να ξαναφύγουν, ο άνθρωπος διακατεχόταν πάντοτε από την παρόρμηση να εξηγεί με αυθαίρετες θεωρίες οτιδήποτε δεν μπορούσε να κατανοήσει. Καθώς το ανθρώπινο γένος εξελίσσεται κι η επιστήμη προοδεύει στο πέρασμα των χιλιετιών, μπορούμε (;) να ελπίζουμε ότι κάποια στιγμή θα φτάσουμε στο σημείο όπου συνειδητοποιείς πως κάποια πράγματα σε ξεπερνούν, και πως ο φωτεινός παντογνώστης υπάρχει μόνο στα μάτια των παιδιών. Μετά το πέρας της ενηλικίωσης, το να πιστεύεις ότι υπάρχουν απαντήσεις για τα πάντα είναι τουλάχιστον αφελές.
πηγή: www.in2life.gr
ο βασικότερος λόγος ύπαρξης των τεσσάρων χιλιάδων και πλέον θρησκειών του πλανήτη, το εναγώνιο ερώτημα «τι συμβαίνει όταν πεθαίνουμε;» έχει τόσες απαντήσεις όσες και οι....ομάδες / επιστήμες / θεωρίες που έχουν επιχειρήσει να το απαντήσουν. Έτσι, ανάλογα με το σημείο του πλανήτη στο οποίο έχεις γεννηθεί, τους ανθρώπους που έχεις συναναστραφεί, τις ιστορίες που έχεις ακούσει και τα βιβλία που έχεις διαβάσει, μπορεί να πιστεύεις ότι:
Α. Οι καλοί άνθρωποι πηγαίνουν στον παράδεισο, οι κακοί στην κόλαση
Όλες σχεδόν οι θρησκείες του πλανήτη συμφωνούν σε ένα πράγμα: Στην ύπαρξη μεταθανάτιας ζωής. Οι μεγαλύτερες εξ αυτών, τώρα, συμφωνούν και στην «ανταμοιβή», και αντίστοιχα την «τιμωρία», για όσα έκανες ή δεν έκανες σε αυτήν τη ζωή, υπό τη μορφή αιώνιας ή μη ευτυχίας, κι αντίστοιχα αιώνιας ή μη δυστυχίας, στην επόμενη. Η αιωνιότητα της κατάστασης εξαρτάται συνήθως από τη δημοκρατικότητα της θρησκείας: Η χριστιανική κόλαση είναι αιώνια, ενώ το κάρμα σου ως ινδουιστής έχεις σε μερικές έξτρα ζωές την ευκαιρία να το φτιάξεις.
Οι κανόνες, βέβαια, είναι λίγο πιο περίπλοκοι από αυτήν την απλουστευμένη εξήγηση. Η χριστιανική διδασκαλία, για παράδειγμα, λέει ότι έχεις την ευκαιρία να μετανοήσεις για τις αμαρτίες σου, και να βρεθείς, τελικά, στον παράδεισο, παρ’ ότι υπήρξες κακός άνθρωπος σε αυτήν την ζωή. «Παραθυράκι» που γεννά την εύλογη απορία, αν ο Χίτλερ συνειδητοποίησε, ας πούμε, λίγο πριν πεθάνει, το λάθος του να ψήνεις ανθρώπους σε ξυλόφουρνους , αυτήν την στιγμή πίνει κόκκινο κρασί σε έναν κήπο με τριανταφυλλιές, με έναν εξίσου μετανοημένο Μιλόσεβιτς;
Β. Προχωράς σε ένα τούνελ, βλέπεις το σώμα σου από ψηλά, και πληροφορείσαι ότι το νόημα της ζωής είναι η αγάπη
Ή τουλάχιστον αυτό (σε διάφορες παραλλαγές) ισχυρίζονται όσοι υποτίθεται πως πέθαναν και γύρισαν πίσω –έζησαν, δηλαδή, μία “near death experience”, όπως λέγεται. Αντικείμενο πολυετών ερευνών –οι οποίες συγκλίνουν ανησυχητικά προς το συμπέρασμα ότι πρόκειται απλώς για ψευδαισθήσεις– οι εμπειρίες αυτές έχουν απασχολήσει ψυχολόγους και ψυχίατρους, μεταξύ των οποίων ο Dr. Raymond Moody, ο οποίος κατέγραψε τις μαρτυρίες 150 ατόμων που «επέστρεψαν από την άλλη πλευρά», καταλήγοντας στις εννέα συχνότερες μεταθανάτιες εμπειρίες: Το άκουσμα δυσάρεστων ήχων, το αίσθημα γαλήνης και έλλειψης πόνου, η εξω-σωματική εμπειρία, η αίσθηση ότι ταξιδεύεις μέσα σε τούνελ, η αίσθηση ότι ανυψώνεσαι στα ουράνια, οι εικόνες ατόμων, συχνά νεκρών συγγενών, η συνάντηση με ένα ανώτερο ον, οι αποσπασματικές εικόνες ανασκόπησης της ζωής και η απροθυμία επιστροφής στη ζωή αυτήν.
Γ. Δεν γίνεται τίποτα
Η γέννηση είναι η αρχή, ο θάνατος το τέλος. Ενδιάμεσα υπάρχει η ζωή. Πριν και μετά τίποτα. Όσο τρομακτική, απόλυτη ή δύσπεπτη και αν ακούγεται, η συγκεκριμένη θεωρία κερδίζει τα τελευταία χρόνια οπαδούς, οι οποίοι υποστηρίζουν ότι, αν βγάλεις τον θάνατο από το θρησκευτικό / πνευματικό του πλαίσιο –αν με άλλα λόγια δεν πιστεύεις σε καμία θρησκεία– δεν υπάρχει καμία ένδειξη ή έστω υπόνοια συνέχισης. Τα ζωτικά όργανα παύουν να λειτουργούν, άρα τίποτα δε σε κρατά σε αυτό το σύμπαν –ούτε σε κανένα άλλο. Απλά σταματάς να υπάρχεις. Μετά δεν γίνεται τίποτα. Ναι, ακούγεται τρομακτικό.
Δ. Δεν ξέρουμε, και δεν θα μάθουμε ποτέ
Από τον Δία που έριχνε κεραυνούς όταν θύμωνε, μέχρι τους εξωγήινους που ταξίδεψαν στα πέρατα του σύμπαντος κι έφτασαν μέχρι τη Γη απλά και μόνο για να στήσουν μερικά παράξενα οικοδομήματα (πυραμίδες, moai, γραμμές Nazca κ.λ.π.) και να ξαναφύγουν, ο άνθρωπος διακατεχόταν πάντοτε από την παρόρμηση να εξηγεί με αυθαίρετες θεωρίες οτιδήποτε δεν μπορούσε να κατανοήσει. Καθώς το ανθρώπινο γένος εξελίσσεται κι η επιστήμη προοδεύει στο πέρασμα των χιλιετιών, μπορούμε (;) να ελπίζουμε ότι κάποια στιγμή θα φτάσουμε στο σημείο όπου συνειδητοποιείς πως κάποια πράγματα σε ξεπερνούν, και πως ο φωτεινός παντογνώστης υπάρχει μόνο στα μάτια των παιδιών. Μετά το πέρας της ενηλικίωσης, το να πιστεύεις ότι υπάρχουν απαντήσεις για τα πάντα είναι τουλάχιστον αφελές.
πηγή: www.in2life.gr
Είναι απίστευτα sexy για να έχει πατέρα τον Mr Βean, δεν συμφωνείτε;
Έχ
ει κάνει μικρούς και μεγάλους να κρατάνε την κοιλιά τους από τα γέλια με την αφέλεια, την αθωότητα αλλά και την...
περίεργη τσακπινιά που διαθέτει όταν υποδύεται τον Mr Βean. Και τον έχουμε αγαπήσει γι αυτό...Έχετε δει ποτέ όμως την μπουμπούκα του;;; Την κόρη του δηλαδή το... καμάρι του...Κρατηθείτε γερά διώξτε τις συζύγους μακριά και απολαύστε την Miss Daughter Bean... Αναρωτιέστε γιατί;;;
ει κάνει μικρούς και μεγάλους να κρατάνε την κοιλιά τους από τα γέλια με την αφέλεια, την αθωότητα αλλά και την...περίεργη τσακπινιά που διαθέτει όταν υποδύεται τον Mr Βean. Και τον έχουμε αγαπήσει γι αυτό...Έχετε δει ποτέ όμως την μπουμπούκα του;;; Την κόρη του δηλαδή το... καμάρι του...Κρατηθείτε γερά διώξτε τις συζύγους μακριά και απολαύστε την Miss Daughter Bean... Αναρωτιέστε γιατί;;;
Αλλάζει η ώρα την Κυριακή (αλλά πόσο καλό είναι αυτό;)
Η μετακίνηση των δεικτών του ρολογιού κατά μία ώρα πίσω, το χ
ειμώνα, είναι επιβλαβής για την υγεία και οδηγεί σε σπατάλη ενέργειας και αύξηση των ρύπων, υποστηρίζουν βρετανοί και αμερικάνοι επιστήμονες που διατυπώνουν την άποψη ότι η εγκατάλειψη αυτής της πρακτικής θα είχε σημαντικά οφέλη τόσο για την... υγεία όσο και για το περιβάλλον.
Η βάση της άποψής τους είναι απλή: Η μετακίνηση των ρολογιών μία ώρφα πίσω, προσθέτει στην ημέρα πολλές απογευματινές και ενεργοβόρες δραστηριότητες.
Ετσι, σύμφωνα με μελέτη που εκπόνησε επιστημονική ομάδα του Cambridge καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η διατήρηση της θερινής ώρας θα οδηγούσε σε εξοικονόμηση ενέργειας και εκπομπών 450.000 τόνων διοξειδίου του άνθρακα το χρόνο, ποσότητα που ισοδυναμεί με τη απόσυρση 200.000 αυτοκινήτων από τους βρετανικούς αυτοκινητοδρόμους. Η διατήρηση της θερινής ώρας θα επέφερε επίσης μείωση των ατυχημάτων στους αυτοκινητοδρόμους, και θα επέτρεπε στο Εθνικό Σύστημα Υγείας της Βρετανίας να εξοικονομήσει 200 εκατ. στερλίνες, ετησίως.
Η Δρ. Ελίζαμπεθ Γκάρνσι, μέλος της επιστημονικής ομάδας, υπογράμμισε ότι, σε σύγκριση με άλλα μέτρα για τη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου μέσω ενεργειακής αποδοτικότητας και τεχνολογίας ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, η διατήρηση της θερινής ώρας στα ρολόγια είναι ένα ιδιαίτερα φθηνό μέσο. Υποστηρίζει ότι η διατήρηση της θερινής ώρας θα έχει ως αποτέλεσμα φθηνότερους λογαριασμούς ρεύματος, θα αυξήσει τον τουρισμό και θα μειώσει τις εγκληματικές πράξεις και την παχυσαρκία. Θα σώσει, τέλος, ζωές λόγω της βελτίωσης της ορατότητας κατά την απογευματινή ώρα κυκλοφοριακής αιχμής.
Επιπροσθέτως, η διατήρηση μίας επιπλέον ώρας με φως ημέρας το απόγευμα θα μπορούσε να οδηγήσει σε αύξηση των επίπεδων βιταμίνης D και να ενθαρρύνει τον κόσμο να ασκείται περισσότερο. Σχεδόν ο μισός πληθυσμός του πλανήτη έχει χαμηλότερα των βέλτιστων επίπεδα βιταμίνης D, η έλλειψη της οποίας είναι παράγοντας κινδύνου για ραχίτιδα. «Πρέπει να είναι σπάνιο να βρίσκει κανείς μέσο για να βελτιώσει σε πολύ μεγάλο βαθμό την υγεία σχεδόν του συνόλου του πληθυσμού. Και χωρίς κόστος, μάλιστα. Εδώ, το έχουμε βρει», είπε ο Μάγερ Χίλμαν του Policy Studies Institute στη Βρετανία.
Από την πλευρά του, ο Δρ. Ρόμπερτ Γκρέιαμ του Νοσοκομείου Λένοξ Χιλ στη Ν. Υόρκη επεσήμανε ότι πρέπει να εξεταστεί το ενδεχόμενο να μην πειράζουμε τα ρολόγια το χειμώνα για να ενθαρρυνθεί ο κόσμος να βγει από το σπίτι του για να ασκηθεί. «Πάντα αναζητούσαμε, ως κοινωνία, προσβάσιμες, χαμηλού κόστους παρεμβάσεις. Με το να μην μετακινήσουμε πίσω τους δείκτες αυξάνοντας έτσι τον αριθμό των ωρών με φως ημέρας, βρήκαμε πιθανώς την τέλεια παρέμβαση», είπε στο Ρόιτερς, ο δρ. Γκρέιαμ.
ειμώνα, είναι επιβλαβής για την υγεία και οδηγεί σε σπατάλη ενέργειας και αύξηση των ρύπων, υποστηρίζουν βρετανοί και αμερικάνοι επιστήμονες που διατυπώνουν την άποψη ότι η εγκατάλειψη αυτής της πρακτικής θα είχε σημαντικά οφέλη τόσο για την... υγεία όσο και για το περιβάλλον.Η βάση της άποψής τους είναι απλή: Η μετακίνηση των ρολογιών μία ώρφα πίσω, προσθέτει στην ημέρα πολλές απογευματινές και ενεργοβόρες δραστηριότητες.
Ετσι, σύμφωνα με μελέτη που εκπόνησε επιστημονική ομάδα του Cambridge καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η διατήρηση της θερινής ώρας θα οδηγούσε σε εξοικονόμηση ενέργειας και εκπομπών 450.000 τόνων διοξειδίου του άνθρακα το χρόνο, ποσότητα που ισοδυναμεί με τη απόσυρση 200.000 αυτοκινήτων από τους βρετανικούς αυτοκινητοδρόμους. Η διατήρηση της θερινής ώρας θα επέφερε επίσης μείωση των ατυχημάτων στους αυτοκινητοδρόμους, και θα επέτρεπε στο Εθνικό Σύστημα Υγείας της Βρετανίας να εξοικονομήσει 200 εκατ. στερλίνες, ετησίως.
Η Δρ. Ελίζαμπεθ Γκάρνσι, μέλος της επιστημονικής ομάδας, υπογράμμισε ότι, σε σύγκριση με άλλα μέτρα για τη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου μέσω ενεργειακής αποδοτικότητας και τεχνολογίας ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, η διατήρηση της θερινής ώρας στα ρολόγια είναι ένα ιδιαίτερα φθηνό μέσο. Υποστηρίζει ότι η διατήρηση της θερινής ώρας θα έχει ως αποτέλεσμα φθηνότερους λογαριασμούς ρεύματος, θα αυξήσει τον τουρισμό και θα μειώσει τις εγκληματικές πράξεις και την παχυσαρκία. Θα σώσει, τέλος, ζωές λόγω της βελτίωσης της ορατότητας κατά την απογευματινή ώρα κυκλοφοριακής αιχμής.
Επιπροσθέτως, η διατήρηση μίας επιπλέον ώρας με φως ημέρας το απόγευμα θα μπορούσε να οδηγήσει σε αύξηση των επίπεδων βιταμίνης D και να ενθαρρύνει τον κόσμο να ασκείται περισσότερο. Σχεδόν ο μισός πληθυσμός του πλανήτη έχει χαμηλότερα των βέλτιστων επίπεδα βιταμίνης D, η έλλειψη της οποίας είναι παράγοντας κινδύνου για ραχίτιδα. «Πρέπει να είναι σπάνιο να βρίσκει κανείς μέσο για να βελτιώσει σε πολύ μεγάλο βαθμό την υγεία σχεδόν του συνόλου του πληθυσμού. Και χωρίς κόστος, μάλιστα. Εδώ, το έχουμε βρει», είπε ο Μάγερ Χίλμαν του Policy Studies Institute στη Βρετανία.
Από την πλευρά του, ο Δρ. Ρόμπερτ Γκρέιαμ του Νοσοκομείου Λένοξ Χιλ στη Ν. Υόρκη επεσήμανε ότι πρέπει να εξεταστεί το ενδεχόμενο να μην πειράζουμε τα ρολόγια το χειμώνα για να ενθαρρυνθεί ο κόσμος να βγει από το σπίτι του για να ασκηθεί. «Πάντα αναζητούσαμε, ως κοινωνία, προσβάσιμες, χαμηλού κόστους παρεμβάσεις. Με το να μην μετακινήσουμε πίσω τους δείκτες αυξάνοντας έτσι τον αριθμό των ωρών με φως ημέρας, βρήκαμε πιθανώς την τέλεια παρέμβαση», είπε στο Ρόιτερς, ο δρ. Γκρέιαμ.
Σχιστομάτης ο ταχύτερος υπερυπολογιστής
Oι κινέ
ζοι μάγοι των υπολογιστών «έβαλαν τα γυαλιά» στους δυτικούς ομολόγους τους, αφού πλέον ο ταχύτερος υπερυπολογιστής του πλανήτη είναι «made in China»!
Για την ακρίβεια, χρειάστηκαν δύο χρόνια εργασίας από περίπου 200 επιστήμονες και κονδύλια που ξεπερνούν τα 70 εκατ. ευρώ, για να ολοκληρωθεί η κατασκευή του Τianhe-1Α, του ταχύτερου υπερυπολογιστή του πλανήτη.
Το μηχάνημα ήδη εγκαταστάθηκε στο Εθνικό Κέντρο Υπερυπολογιστών στην πόλη Τιαντζίν της Κίνας και λειτουργεί χωρίς προβλήματα.
Το Εθνικό Πανεπιστήμιο Αμυντικής Τεχνολογίας της Κίνας (ΕΠΑΤ), το οποίο σχεδίασε τον Τianhe-1Α, ισχυρίζεται ότι ο υπολογιστής μπορεί να «πιάσει» ταχύτητες 43% μεγαλύτερες από όλα τα προηγούμενα συστήματα, γεγονός που τον καθιστά ταχύτερο από οποιονδήποτε «συνάδελφό» του στον κατάλογο των 500 κορυφαίων υπερυπολογιστών του πλανήτη.
Στις δοκιμές, όπως αναφέρει σημερινό δημοσίευμα του Βήματος, ο κινεζικός υπερυπολογιστής σημείωσε νέο ρεκόρ απόδοσης της τάξεως των 2,507 petaflops ή αλλιώς περισσότερους από 2,5 τετράκις εκατομμύρια υπολογισμούς ανά δευτερόλεπτο. Αυτό ανακοίνωσε η γνωστή αμερικανική εταιρεία Νvidia, η οποία εξέλιξε τα ολοκληρωμένα κυκλώματα για την κατασκευή του.
Το petaflop είναι το μέτρο της ταχύτητας επεξεργασίας ενός υπολογιστή και μπορεί να εκφραστεί ως χίλια τρισεκατομμύρια διαδικασίες ανά δευτερόλεπτο!
Ο πρόεδρος του ΕΠΑΤ Ζανγκ Γιουλίν ανέφερε ότι ο υπολογιστής θα χρησιμοποιηθεί για την επεξεργασία σεισμογραφικών δεδομένων για χρήση στην εύρεση πετρελαίου, καθώς και για ιατρικές έρευνες και τη σχεδίαση διαστημικών οχημάτων.
«Με έναν υπολογιστή αυτής της ταχύτητας, είμαστε σε θέση πλέον να προβούμε σε επιστημονική έρευνα χωρίς όρια» ανέφερε ο Λιου Γουάνγκ Μινγκ, πρόεδρος του Εθνικού Κέντρου Υπερυπολογιστών στην Τιανγίν.
Η Κίνα άρχισε να επενδύει στην υψηλή τεχνολογία το 2002 και αυτή τη στιγμή καταλαμβάνει την τρίτη θέση παγκοσμίως στην άτυπη «βαθμολογία» της υπολογιστικής δύναμης υψηλής απόδοσης, ακολουθώντας κατά πόδας τις προπορευόμενες ΗΠΑ και τη δεύτερη στη σειρά Ευρωπαϊκή Ενωση.
Τιανχέ στα κινεζικά σημαίνει «Γαλαξίας». Ο Τianhe-1Α έχει τη συνδυασμένη δύναμη υπολογισμού 175.000 φορητών υπολογιστών, τόνισε ο Σουμίτ Γκούπτα, διευθυντής παραγωγής της καλιφορνέζικης εταιρείας Νvidia, η οποία συμμετείχε στην κατασκευή του. Πού οφείλεται η κτηνώδης υπολογιστική του δύναμη;
«Το μυστικό του είναι ότι στηρίζεται σε έναν συνδυασμό αμερικανικών επεξεργαστών και κινεζικής τεχνολογίας» εξηγεί ο Τζακ Ντονγκάρα, διευθυντής του Εργαστηρίου Καινοτομιών για Υπολογιστές στο Πανεπιστήμιο του Τενεσί στις ΗΠΑ.
«Ο Τianhe-1Α θα γίνει και επισήμως ο ταχύτερος στον κόσμο μόλις παρουσιαστεί ο κατάλογος “Τοp 500 SuperComputers 2010” στις 15 Νοεμβρίου» δήλωσε ο κ. Ντονγκάρα, ο οποίος συμμετέχει στη σύνταξη της συγκεκριμένης λίστας..
ζοι μάγοι των υπολογιστών «έβαλαν τα γυαλιά» στους δυτικούς ομολόγους τους, αφού πλέον ο ταχύτερος υπερυπολογιστής του πλανήτη είναι «made in China»!Για την ακρίβεια, χρειάστηκαν δύο χρόνια εργασίας από περίπου 200 επιστήμονες και κονδύλια που ξεπερνούν τα 70 εκατ. ευρώ, για να ολοκληρωθεί η κατασκευή του Τianhe-1Α, του ταχύτερου υπερυπολογιστή του πλανήτη.
Το μηχάνημα ήδη εγκαταστάθηκε στο Εθνικό Κέντρο Υπερυπολογιστών στην πόλη Τιαντζίν της Κίνας και λειτουργεί χωρίς προβλήματα.
Το Εθνικό Πανεπιστήμιο Αμυντικής Τεχνολογίας της Κίνας (ΕΠΑΤ), το οποίο σχεδίασε τον Τianhe-1Α, ισχυρίζεται ότι ο υπολογιστής μπορεί να «πιάσει» ταχύτητες 43% μεγαλύτερες από όλα τα προηγούμενα συστήματα, γεγονός που τον καθιστά ταχύτερο από οποιονδήποτε «συνάδελφό» του στον κατάλογο των 500 κορυφαίων υπερυπολογιστών του πλανήτη.
Στις δοκιμές, όπως αναφέρει σημερινό δημοσίευμα του Βήματος, ο κινεζικός υπερυπολογιστής σημείωσε νέο ρεκόρ απόδοσης της τάξεως των 2,507 petaflops ή αλλιώς περισσότερους από 2,5 τετράκις εκατομμύρια υπολογισμούς ανά δευτερόλεπτο. Αυτό ανακοίνωσε η γνωστή αμερικανική εταιρεία Νvidia, η οποία εξέλιξε τα ολοκληρωμένα κυκλώματα για την κατασκευή του.
Το petaflop είναι το μέτρο της ταχύτητας επεξεργασίας ενός υπολογιστή και μπορεί να εκφραστεί ως χίλια τρισεκατομμύρια διαδικασίες ανά δευτερόλεπτο!
Ο πρόεδρος του ΕΠΑΤ Ζανγκ Γιουλίν ανέφερε ότι ο υπολογιστής θα χρησιμοποιηθεί για την επεξεργασία σεισμογραφικών δεδομένων για χρήση στην εύρεση πετρελαίου, καθώς και για ιατρικές έρευνες και τη σχεδίαση διαστημικών οχημάτων.
«Με έναν υπολογιστή αυτής της ταχύτητας, είμαστε σε θέση πλέον να προβούμε σε επιστημονική έρευνα χωρίς όρια» ανέφερε ο Λιου Γουάνγκ Μινγκ, πρόεδρος του Εθνικού Κέντρου Υπερυπολογιστών στην Τιανγίν.
Η Κίνα άρχισε να επενδύει στην υψηλή τεχνολογία το 2002 και αυτή τη στιγμή καταλαμβάνει την τρίτη θέση παγκοσμίως στην άτυπη «βαθμολογία» της υπολογιστικής δύναμης υψηλής απόδοσης, ακολουθώντας κατά πόδας τις προπορευόμενες ΗΠΑ και τη δεύτερη στη σειρά Ευρωπαϊκή Ενωση.
Τιανχέ στα κινεζικά σημαίνει «Γαλαξίας». Ο Τianhe-1Α έχει τη συνδυασμένη δύναμη υπολογισμού 175.000 φορητών υπολογιστών, τόνισε ο Σουμίτ Γκούπτα, διευθυντής παραγωγής της καλιφορνέζικης εταιρείας Νvidia, η οποία συμμετείχε στην κατασκευή του. Πού οφείλεται η κτηνώδης υπολογιστική του δύναμη;
«Το μυστικό του είναι ότι στηρίζεται σε έναν συνδυασμό αμερικανικών επεξεργαστών και κινεζικής τεχνολογίας» εξηγεί ο Τζακ Ντονγκάρα, διευθυντής του Εργαστηρίου Καινοτομιών για Υπολογιστές στο Πανεπιστήμιο του Τενεσί στις ΗΠΑ.
«Ο Τianhe-1Α θα γίνει και επισήμως ο ταχύτερος στον κόσμο μόλις παρουσιαστεί ο κατάλογος “Τοp 500 SuperComputers 2010” στις 15 Νοεμβρίου» δήλωσε ο κ. Ντονγκάρα, ο οποίος συμμετέχει στη σύνταξη της συγκεκριμένης λίστας..
Φτάνει πια με τα καλώδια!
Ζούμε σ
ε μια ηλεκτρονική εποχή. Όλα γύρω μας είναι ηλεκτρονικά. Αυτό σημαίνει χιλιάδες καλώδια που αφενός γεμίζουν το χώρο, αφετέρου μας σπάνε τα νεύρα, χαλάνε την αισθητική μας και μπορούν να γίνουν θανάσιμες παγίδες εν αγνοία τους και εν αγνοία μας…
Για αυτό μερικά tips για να τα βάλετε σε μια τάξη…
Πρώτα από όλα βάλτε ταμπελάκια. Ειδικά στα γραφεία που γίνεται ο χαμός ο ίδιος με τα καλώδια του υπολογιστή, της οθόνης, του πληκτρολογίου, του ποντικιού, του πρίντερ, του playstation, του μείκτη, του φορτιστή, του τηλεφώνου, του laptop, της κάμερας… φτάνει!!! Βάλτε ταμπελάκια προκειμένου να μην βγάζετε κάθε φορά τις λάθος συνδέσεις…
Δεύτερον, προσπαθήστε να τα κρύψετε για να μην παίζετε κάθε φορά κουτσό με το χάρο… Ένα χαλάκι ή ένα έπιπλο μπορεί κάπως να κρύψουν το χάος. Αν υπάρχει η ανάγκη να βρίσκεται στην άλλη άκρη του δωματίου, πάρτε το γύρω γύρω και τοποθετείστε το με τη βοήθεια των ροκών (τα ρόκα: αυτά τα άσπρα μικρά πλαστικά πραγματάκια που κρατάνε την καλωδίωση στη θέση της). Επίσης μπορείτε να τα βάψετε και στο χρώμα του τοίχου για να μην είναι μέρος της διακόσμησης…
Τρίτον, μαζέψτε τα ανά ομάδες και αφήστε ελεύθερο όσο καλώδιο χρειάζεται. Το θέαμα μέτρα καλωδίου να βρίσκονται χύμα κάτω από το γραφείο μόνο σκόνη και μπέρδεμα μαζεύουν… Επίσης προτιμήστε πολύμπριζα που έχουν προστασία υπέρτασης. Οι ηλεκτρονικές συσκευές είναι ευαίσθητες και η τάση στα σπίτια δεν είναι ποτέ σταθερή…
Τέταρτον, βάλτε σε κάθε θέση τα απολύτως απαραίτητα. Αν το σκάνερ το χρησιμοποιείτε μια φορά το εξάμηνο, δεν χρειάζεται να είναι πάνω στο γραφείο. Μην επιβαρύνεται μια θέση εργασίας ή έστω μια πρίζα με τον μισό ηλεκτρονικό σας εξοπλισμό…
Και τέλος… ήρθε η ώρα να γίνουμε ασύρματοι… Η τεχνολογία των ασυρμάτων κερδίζει συνεχώς έδαφος αρκεί να είμαστε βέβαιοι ότι οι συσκευές μας είναι συμβατές με τεχνολογία Bluetooth ή όποια άλλη αντίστοιχη υπάρχει. Σε πρώτη φάση μια αντικατάσταση του mouse, του πληκτρολογίου, του router ακόμα και του printer είναι δυνατή!
ε μια ηλεκτρονική εποχή. Όλα γύρω μας είναι ηλεκτρονικά. Αυτό σημαίνει χιλιάδες καλώδια που αφενός γεμίζουν το χώρο, αφετέρου μας σπάνε τα νεύρα, χαλάνε την αισθητική μας και μπορούν να γίνουν θανάσιμες παγίδες εν αγνοία τους και εν αγνοία μας… Για αυτό μερικά tips για να τα βάλετε σε μια τάξη…
Πρώτα από όλα βάλτε ταμπελάκια. Ειδικά στα γραφεία που γίνεται ο χαμός ο ίδιος με τα καλώδια του υπολογιστή, της οθόνης, του πληκτρολογίου, του ποντικιού, του πρίντερ, του playstation, του μείκτη, του φορτιστή, του τηλεφώνου, του laptop, της κάμερας… φτάνει!!! Βάλτε ταμπελάκια προκειμένου να μην βγάζετε κάθε φορά τις λάθος συνδέσεις…
Δεύτερον, προσπαθήστε να τα κρύψετε για να μην παίζετε κάθε φορά κουτσό με το χάρο… Ένα χαλάκι ή ένα έπιπλο μπορεί κάπως να κρύψουν το χάος. Αν υπάρχει η ανάγκη να βρίσκεται στην άλλη άκρη του δωματίου, πάρτε το γύρω γύρω και τοποθετείστε το με τη βοήθεια των ροκών (τα ρόκα: αυτά τα άσπρα μικρά πλαστικά πραγματάκια που κρατάνε την καλωδίωση στη θέση της). Επίσης μπορείτε να τα βάψετε και στο χρώμα του τοίχου για να μην είναι μέρος της διακόσμησης…
Τρίτον, μαζέψτε τα ανά ομάδες και αφήστε ελεύθερο όσο καλώδιο χρειάζεται. Το θέαμα μέτρα καλωδίου να βρίσκονται χύμα κάτω από το γραφείο μόνο σκόνη και μπέρδεμα μαζεύουν… Επίσης προτιμήστε πολύμπριζα που έχουν προστασία υπέρτασης. Οι ηλεκτρονικές συσκευές είναι ευαίσθητες και η τάση στα σπίτια δεν είναι ποτέ σταθερή…
Τέταρτον, βάλτε σε κάθε θέση τα απολύτως απαραίτητα. Αν το σκάνερ το χρησιμοποιείτε μια φορά το εξάμηνο, δεν χρειάζεται να είναι πάνω στο γραφείο. Μην επιβαρύνεται μια θέση εργασίας ή έστω μια πρίζα με τον μισό ηλεκτρονικό σας εξοπλισμό…
Και τέλος… ήρθε η ώρα να γίνουμε ασύρματοι… Η τεχνολογία των ασυρμάτων κερδίζει συνεχώς έδαφος αρκεί να είμαστε βέβαιοι ότι οι συσκευές μας είναι συμβατές με τεχνολογία Bluetooth ή όποια άλλη αντίστοιχη υπάρχει. Σε πρώτη φάση μια αντικατάσταση του mouse, του πληκτρολογίου, του router ακόμα και του printer είναι δυνατή!
3,5 εκατομμύρια πλαστά στην Ευρώπη!
Η Πορτογαλική αστυνομία κατέσχεσε 3,5 εκατ. πλαστά δολάρια ΗΠΑ, την μεγαλύτερη ποσότητα πλαστών χαρτονομισμάτων που έχει αναχαιτίσει ποτέ. Τα πλαστά 100δόλαρα ανακαλύφθηκαν στο Πόρτο. Συνελήφθησαν δύο Πορτογάλοι, 40 και 44 ετών. Οι ύποπτοι φέρονται να σκόπευαν να θέσουν τα πλαστά χαρτονομίσματα στην κυκλοφορία στην Ανγκόλα, στην Μοζαμβίκη και στη Βενεζουέλα. Δεν έχει γίνει γνωστό μέχρι στιγμής πού τυπώθηκαν τα πλαστά χαρτονομίσματα.
Η αστυνομία κατέσχεσε επίσης κινητά τηλέφωνα, έγγραφα κι ένα όχημα
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)