Σύμφωνα με τον λαϊκό μύθο ή απλά την ζωηρά διανθισμένη περιγραφή της πραγματικότητας ο φραπέ ανακαλύθηκε τυχαία κατά την διάρκεια της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης του 1957. Ο κ. Δημήτρης Βακόνδιος, πωλητής στο περίπτερο καφέδων και προϊόντων επεξεργασμένου γάλακτος του εισαγωγέα Ανδρέα Δρίτσα, κατά την διάρκεια διαλλείματος και μη διαθέτοντας ζεστό νερό έβαλε στιγμιαίο καφέ Nescafe σε ένα σέικερ μαζί με κρύο νερό και ζάχαρη, τα κούνησε και δημιούργησε τον πρώτο καφέ φραπέ. Όπως ο ίδιος δήλωσε μετά από χρόνια, δε μπορούσε να συνειδητοποιήσει πως ένα απλό πείραμα τον οδήγησε στην εφεύρεση του διασημότερου αναψυκτικού στην Ελλάδα.
Η ελληνική έκδοση της wikipedia αναφέρει τα εξής για τον φραπέ: “Ο καφές φραπέ είναι ένας ελληνικός καφές που παρασκευάζεται από στιγμιαίο μεν καφέ ειδικής επεξεργασίας αφυδάτωσης και πίνεται παγωμένος, με καλαμάκι. Διατίθεται στο εμπόριο σε ατομικά φακελάκια ή σε άλλη συσκευασία μεταλλική ή ακόμη και με πλαστικό σέικερ.” Η λέξη frappe προέρχεται από την Γαλλική γλώσσα και σημαίνει χτυπημένος ή ανακατεμένος, αλλά ως γνωστόν στην καθομιλούμενη συνηθίζουμε να χρησιμοποιούμε και τις λέξεις φραπεδιά ή φραπεδούμπα.
Άκρως αληθινό και ενδιαφέρον είναι το σχόλιο στο αγγλικό άρθρο της wikipedia για τον φραπέ που αναφέρει: “Frappe-loving Greeks are often very exacting as to the precise amounts of coffee and sugar they want in their coffee and can raise quite a fuss if the coffee served to them does not seem to comply to what they ordered.”
Η επιτυχία του φραπέ οδήγησε στην δημιουργία διάφορων παραλλαγών με την προσθήκη ποτού και παγωτού, ενώ αργότερα αποτέλεσε την αιτία και αφορμή για την ανακάλυψη του espresso freddo ή cappuccino freddo ή απλά φρεντοτσίνο στα ελληνικά.
