Ο Αριστείδης ( Αρίστος) Αβράτογλου υπήρξε όλη του την ζωή ένας μάγκας με όλη την σημασία της λέξης*
* Μάγκας: Πολυσήμαντη λέξη της ρεμπέτικης αργκό, που εκφράζει, ανάλογα με την περίσταση, είτε τον άνθρωπο του υποκόσμου, είτε τον πονηρό, τον έξυπνο ή τον καπάτσο, είτε ακόμα τον ντόμπρο και τίμιο άνθρωπο.
Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ, Η ΕΦΗΒΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ Η ΘΗΤΕΙΑ ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΟ ΣΑΝ ΛΟΚΑΤΖΗΣ
Ο Αρίστος ήταν γιός του Γιώργου Αβράτογλου ( του Γιώργη του "τούρκου") που βρέθηκε πρόσφυγας στο Κιάτο ερχόμενος από το Προκόπι της Καππαδοκίας με την ανταλλαγή το 1924 μετά την Μικρασιατική καταστροφή.Ο Γιώργος Αβράτογλου εξάσκησε το επάγγελμα του ψαρά με δικό του καϊκι και ήταν άνθρωπος αυστηρός στην οικογένεια του, αλλά εξαιρετικά φιλάνθρωπος στους γύρω του. Οι παλαιότεροι αναφέρουν ότι πολλές οικογένειες επιβίωσαν στο Κιάτο κατά την διάρκεια της Γερμανικής κατοχής χάρις στα ψάρια που αφειδώς προμήθευε δωρεάν ο Γιώργης ο "τούρκος", σε όσους δυσπραγούσαν.
Ο Αρίστος γεννήθηκε στις 28 Ιανουαρίου 1937 και σαν παιδί ήταν ατίθασος. Ο αυστηρός πατέρας Γιώργος, δοκίμασε με σκληρές τιμωρίες να τον συνετίσει αλλά μάταια. Δεν άλλαξε χαρακτήρα ο έφηβος και ορμητικός Αρίστος ούτε όταν τιμωρημένος κοιμόταν χειμώνα στην παραλία, ούτε όταν "φυλακιζόταν" στο υπόγειο του προσφυγικού σπιτιού τους. Μεγαλώνοντας έκανε διάφορες δουλειές για να συνεισφέρει στην οικογένεια αλλά και για να έχει δικό του κομπόδεμα, που ήταν ο μοναδικός δρόμος στην ανεξαρτησία και την αυτονομία του. Η σωματική του ρώμη ήταν μεγάλη και υπήρξε χάρισμα σε όλη του την ζωή. Υπήρξε μεταξύ άλλων επαγγελμάτων χάριν της επιβίωσης, και κτίστης που βοήθησε μάλιστα και "στο κτίσιμο του καμπαναριού της Αγίας Σωτήρας κουβαλώντας ντενεκέ μέχρι την κορυφή". Πάντα όμως κατέληγε στην θάλασσα και στην τέχνη της αλιείας που έγινε τελικά το κύριο επάγγελμά του.
Όταν ήρθε η σειρά του να υπηρετήσει ως στρατιώτης, η κορμοστασιά του εντυπωσίασε το "περιοδεύον" και ορίστηκε να υπηρετήσει στους Λόχους Ορεινών Καταδρομών.
Η θητεία σε αυτή τη μονάδα του Ελληνικού Στρατού εκείνη την εποχή δεν ήταν καθόλου εύκολη. Με εκπαιδευτές αξιωματικούς που είχαν πάρει μέρος στο Ελληνικό εκστρατευτικό σώμα της Κορέας, ο Αρίστος εντυπωσίασε με τις επιδόσεις του. Τα καθημερινά καψόνια διαμόρφωσαν τον ήδη σκληρό χαρακτήρα του και οι ξυλοδαρμοί ως μέρος της εκπαίδευσης ανέδειξαν την μυική του δύναμη και την αντοχή του σε βαθμό που εντυπωσίαζε.
ΤΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΛΑΙΣΤΗ ΑΡΜΑΟΥ
Ο Αρίστος βρέθηκε με άδεια στην Αθήνα. Στο Μοναστηράκι ο διάσημος πλανόδιος "παλαιστής" που τον αποκαλούσαν «νέο Ηρακλή». έδινε μια παράσταση.Ο Τζιμ Αρμάου ( Δημήτρης Αρμάος ) σταδιοδρόμησε στην Γερμανία, όμως μετά από μερικά χρόνια νοστάλγησε την Ελλάδα και έκανε το λάθος να επιστρέψει, καθώς οι Έλληνες δεν τον αντιμετώπισαν ποτέ ως πρωταθλητή αλλά ως διασκεδαστή.
Τότε άρχισε ο αγώνας την επιβίωσης. Άρχιζε να δίνει παραστάσεις λυγίζοντας σίδερα και σπάζοντας πέτρες στο κεφάλι και επιδεικνύοντας γενικότερα την υπερφυσική του δύναμη.Στην παράσταση αυτή, ο Αρμάος απευθυνόμενος στους θεατές είπε: "Υπάρχει κανείς άντρας εδώ να παλέψει μαζί μου;" Η σιωπή του πλήθους έδωσε θάρρος στον Αρμάο που απερίσκεπτα διαμόρφωσε την πρόκληση του λέγοντας: " Τι διάβολο δεν υπάρχει ένας άντρας εδω; ¨Όλοι αδερφές είσαστε;".
Τότε ακούστηκε η οργισμένη φωνή του Αρίστου: " Εγώ είμαι άντρας ρε!". Ξεπρόβαλε από το πλήθος με την στολή του, δίνοντας τον μπερέ του σε έναν συνάδελφό του. Ο Αρμάος, που δεν περίμενε να εμφανιστεί κάποιος τόσο θαρραλέος, κοίταξε τον ψηλό γεροδεμένο Λοκατζή να έρχεται κοντά και σουφρώνωντας τα φρύδια, προχώρησε προς τον Αρίστο "ζυγίζοντας" τον ταυτόχρονα. Ο Αρίστος παίρνει θέση πάλης και ο Αρμάος πλησιάζει κοντά του και γέρνοντας στο αυτί του Αρίστου ψιθυρίζει: " Ρε φιλαράκι κάνε πίσω να βγάλω και γω κανα μεροκάματο..." Ο Αρίστος διπλωματικά "πιάνει" το μήνυμα και το επεισόδιο λήγει με διπλωματικό τρόπο αφού ο Αρίστος ως γνώστης της πιάτσας δεν θέλησε να χαλάσει την παράσταση επιβίωσης του Αρμάου.
Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ''ΛΕΩΝ ΤΗΣ ΣΠΑΡΤΗΣ'' ΠΟΥ ΓΥΡΙΣΤΗΚΕ ΤΟ 1962 ΣΤΗΝ ΠΕΡΑΧΩΡΑ
Πρόκειται σύμφωνα με το myfilm.gr για την ταινία "The 300 Spartans" μια υπερπαραγωγή επικής μορφής που ήταν δημοφιλής στο Hollywood εκείνα τα χρόνια. Την μουσική της την είχε γράψει ο Μάνος Χατζηδάκης!Αρχές Ιανουαρίου 1961, Λίμνη της Βουλιαγμένης, 20 χιλιόμετρα έξω από το Λουτράκι. Στο σκηνικό κυριαρχούν οι πολύχρωμες στολές, λοφία, θώρακες, ασπίδες, βέλη, σπαθιά, ιαχές, κραυγές, θρήνοι, αναποδογυρισμένα άρματα, καπνοί. Πλησίον του «πεδίου της μάχης» έχουν εκδράμει πολυάριθμοι φωτογράφοι και δημοσιογράφοι ξένων πρακτορείων και περιοδικών -«Life», «Paris Match» - καθώς και εκατοντάδες περίεργοι που είναι μάλλον δύσκολο να περιοριστούν. Πρόκειται για την περιοχή όπου γυρίζεται η αμερικανική ταινία της 20th Century Fox «The 300 Spartans», με θέμα τη μάχη των Θερμοπυλών.
Εκεί βρίσκεται και ο Αρίστος που επιλέχτηκε μαζί με άλλους Λοκατζήδες για να έχει ρόλο κομπάρσου στην ταινία ως δυνατός Σπαρτιάτης μαχητής. Το γενικό επιτελείο Στρατού μάλιστα τότε είχε εκδόσει φυλλάδιο προς χρήση των λοκατζήδων που συμμετείχαν, σχετικό με το πως πρέπει να "πολεμούν" ώστε οι σκηνές να αναδεικνύουν την υπεροχή του "Ελληνος πολεμιστού"! Στην εταιρεία παραγωγής δόθηκαν όλες οι δυνατές διευκολύνσεις για τη διευκόλυνση του έργου των ανθρώπων της, ακίνητα και ...κινητά της περιοχής (περίπτερα-μπαρ και 12 ψαροπούλες που μεταμορφώθηκαν σε ...πλοία του περσικού στόλου), ενώ 2.500 άντρες του 523 Τ.Π., υπό την ηγεσία του αντισυνταγματάρχη Σπήλιου, χρησιμοποιήθηκαν για το γύρισμα των πολεμικών σκηνών. Το οικονομικό όφελος των φαντάρων ήταν 2 δραχμές χαρτζιλίκι. Ενας μικρός σουρεαλισμός στην υλοποίηση του όλου κόνσεπτ δεν απεφεύχθη, γεννώντας απρόβλεπτες αλλά και χαριτωμένες εικόνες. Τέτοια ήταν η εικόνα σε μια σκηνή μάχης: Ο Αρίστος πολεμά με έναν "Πέρση" και η σκηνή προβλέπει ότι νικά ο Έλληνας ( Αρίστος). Ο στρατιώτης όμως που υποδύεται τον "Πέρση" δεν πέφτει κάτω."Πέσε ρε!" του λέει ο Αρίστος χτυπώντας τον με το πλαστικό ξίφος. "Δεν πέφτω ρε!" απαντά ο "Πέρσης" που είχε πάρει σοβαρά το ρόλο του. Τότε ο Αρίστος γυρίζει ανάποδα το σπαθί και με την λαβή δίνει μια στο κεφάλι του "Πέρση" ο οποίος πέφτει θέλοντας και μη. Στις φωτογραφίες από τα γυρίσματα βλέπουμε τον Αρίστο ως αρχαίο Σπαρτιάτη πολεμιστή
Στα διαλείμματα οι 'Ελληνες φαντάροι, ως αρχαίοι πολεμιστές με πολύχρωμες στολές, σπεύδουν προς το πατροπαράδοτο αχνιστό καζάνι της φασολάδας προκειμένου να σιτιστούν, ενώ τις απογευματινές ώρες, «Ελληνες και Πέρσες», αδελφωμένοι, εγκαταλείπουν το πεδίο της μάχης τραγουδώντας εμβατήρια του Πεζικού και των ΛΟΚ αντί για τους τυρταιικούς παιάνες.
Ο ΑΡΙΣΤΟΣ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ, ΤΗΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΤΟΥ ΖΩΗ
Στα τριάντα του ο Αρίστος παντρεύτηκε την εκ διαμέτρου αντίθετου χαρακτήρα Βασιλική Θεοδοσιάδη με την οποία απέκτησε δυο παιδιά. Ως πατέρας και σύζυγος υπήρξε τρυφερός και κράτησε την οικογένεια του αγαπημένη, διδάσκωντας στα παιδιά του όλα όσα η ζωή δίδαξε σε αυτόν. Εξασκούσε το επάγγελμα που αγαπούσε και του οποίου ήξερε την τέχνη άριστα. Υπήρξε προοδευτικός ως προς την πολιτική του τοποθέτηση. Ήταν επαγγελματίας ψαράς με δικό του καΪκι την "ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ" την οποία καταβύθισαν για πολιτικούς λόγους, κυρίως πικρίας τους λόγω ήττας στις εκλογές, αντιθέτων πολιτικών αντιλήψεων άνθρωποι.- Πούλαγε τα ψάρια από το καΪκι κατευθείαν στους πελάτες και ήταν πάντα γελαστός, χουβαρντάς στο ζύγισμα και τηρώντας την συνήθεια του πατέρα του έδινε και στους φτωχούς δωρεάν "ψαράκι να ζήσουνε και αυτοί". Την εποχή εκείνη οι ψαράδες υπήρξαν επαγγελματίες που κέρδιζαν χρήματα και καθημερινά κυκλοφορούσαν με μετρητά.
Γλεντζές από τους λίγους σύχναζε στα καλύτερα κέντρα διασκέδασης και υπήρξε αδερφικός φίλος με πολλούς καλλιτέχνες της εποχής. Ο Πάνος Γαβαλάς ερχόταν συχνά φιλοξενούμενος του Αρίστου στο Κιάτο, ενώ την παρέα συμπλήρωναν ο Γιώργος Φούντας, ο Χρήστος Νέγγας, η Μάρθα Βούρτση και ο άντρας της.
Είχε εξαιρετικό γούστο στο ντύσιμο του και τακτικά αγόραζε τα κοστούμια του στον φημισμένο Γουτάκη από τα πολύ καλά μαγαζιά της Σταδίου στην Αθήνα.Περιποιημένος πάντα με το χαρακτηριστικό μουστάκι του, σύχναζε στα μπουζούκια και στα καλά αλλά και στα "κακά" μαγαζιά διασκέδασης.
Παρέες του εκτός από τους προαναφερθέντες καλλιτέχνες όλα τα αλάνια της πιάτσας Αθηνών Πειραιώς και περιχώρων μη εξαιρουμένων και των άλλων μόρτηδων του Κιάτου.
Άνθρωπος μάγκας και μόρτης, με μπέσα ζούσε στο όριο της διασκέδασης μεταξύ νόμου και παρανομίας με τα "σέα" του όλα και τον "ανθό" να φέρνει γύρα .."..όταν το φερνε η περίσταση και εφ όσον υπήρχε...".
Πάντα στην τρίχα ντυμένος υπήρξε χουβαρντάς στα κεράσματα και λοιπά έξοδα, και άφησε εποχή ως γλετζές.
Δεν φοβήθηκε ποτέ και τίποτα και δεν υπάρχει άνθρωπος να πει ότι ο Αρίστος τον αδίκησε, δεν έκανε πίσω, ποτέ όταν προκλήθηκε και δεν τον νίκησε σε καυγά κανένας.Ο καπετάν Αρίστος άφησε όνομα και στην πιάτσα και στα παιδιά του.
Ευτύχησε να δει εγγόνια και ο μόνος που τον νίκησε ήταν ο καρκίνος στις 25 Οκτωβρίου 2013.
Υπήρξε ο τελευταίος μάγκας του Κιάτου .
Οι φωτογραφίες που δημοσιεύονται ανήκουν στο αρχείο του Γιώργου Αριστείδη Αβράτογλου και υπόκεινται στον Νόμο για τα πνευματικά δικαιώματα.
Οι πληροφορίες για την ζωή του Αρίστου προέρχονται από τον Γιώργο Αριστείδη Αβράτογλου και από ηλικιωμένους κατοίκους της πόλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου