Σε συνολική αναδιάρθρωση με μερική μετοχοποίηση των χρεών τους οδηγούνται οι τρεις μεγάλες ιχθυοκαλλιεργητικές μονάδες Δίας, Νηρέας και Σελόντα, με την οριστικοποίηση εντός του Μαρτίου του προγράμματος ανακεφαλαιοποίησης του κλάδου.
Οπως δηλώνουν τραπεζικά στελέχη «οι αποφάσεις έχουν ήδη καθυστερήσει και ο χρόνος μετράει πλέον αντίστροφα», ενδεικτικό της αγωνίας που υπάρχει για την τύχη ενός από τους πιο δυναμικούς, αλλά και πιο υπερχρεωμένους κλάδους της ελληνικής οικονομίας. Η δυσκολία του εγχειρήματος διάσωσης του κλάδου αποτυπώνεται και στο γεγονός ότι οι τράπεζες είναι εξαιρετικά φειδωλές στο να αποκαλύψουν τα σχέδιά τους.
Κοινός τόπος ωστόσο είναι ότι το πρόγραμμα αναδιάρθρωσης δεν μπορεί παρά να προβλέπει και ζεστό χρήμα, προκειμένου ο κλάδος να ανακτήσει στοιχειώδη κεφαλαιακή επάρκεια αλλά και ρευστότητα, όρος για να σταματήσει η υποτιμολόγηση του προϊόντος.
Επειτα από ένα χρόνο χαμένων ευκαιριών και παλινωδιών, που οδήγησε στην αποτυχία συγχώνευσης Δία και Σελόντα, με την πρώτη να καταφεύγει στο άρθρο 99, η κατάσταση είναι οριακή και ο κίνδυνος διόγκωσης των ζημιών είναι ορατός. Η προσπάθεια της κοινής χάραξης πολιτικής από την πλευρά των τραπεζών δεν ήταν απλή υπόθεση, στον βαθμό που η χρηματοδότηση κάθε τράπεζας ανά εταιρεία διαφοροποιείται και τα συμφέροντα έπρεπε να συγκεραστούν.
Τον πρώτο λόγο στην όλη διαδικασία έχει η Τράπεζα Πειραιώς, η οποία συγκεντρώνει τις μεγαλύτερες οφειλές, με ποσοστό που σύμφωνα με πληροφορίες προσεγγίζει το 45% και ακολουθούν Alpha Bank, Eurobank και Εθνική Τράπεζα. Βασικός άξονας της πολιτικής είναι η αναδιάρθρωση του δανεισμού σε μακροπρόθεσμη βάση και με κόστος χρηματοδότησης σε επίπεδο που μπορεί να υποστηριχθεί από τις επιχειρήσεις του κλάδου. Η αποκατάσταση ενός εύλογου επιπέδου τιμών αποτελεί επίσης κεντρικό ζήτημα, που θα επιτρέψει την επάνοδο των εταιρειών σε κερδοφορία.
Το πλάνο των συγχωνεύσεων και φυσικά της πώλησης των μονάδων, με την προσέλκυση επενδυτών κυρίως ξένων funds, παραμένει ισχυρό και είναι στο τραπέζι των συζητήσεων. Παρόμοια σχέδια ωστόσο προϋποθέτουν λεπτομερή μελέτη των χωροταξικών θεμάτων και των εγκαταστάσεων που διαθέτει κάθε εταιρεία, προκειμένου να δημιουργηθούν οικονομίες κλίμακος αλλά και προοπτικές βιωσιμότητας. Σύμφωνα με τραπεζικές πηγές, τα σχέδια αυτά θα αποφασιστούν σε δεύτερο χρόνο και αφού προηγηθεί η στοιχειώδης εξυγίανση των εταιρειών.
Με δανεισμό που προσεγγίζει τα 500 εκατ. ευρώ, αυτό που προέχει είναι η ανακεφαλαιοποίηση των χρεών και η σταθεροποίηση των μονάδων. Στόχος να αποφευχθεί νέα κρίση τιμών σε μια αγορά που λειτουργεί ακόμη και κάτω του κόστους και σε καμιά περίπτωση δεν εμφανίζει στοιχεία βιωσιμότητας με βάση τον δείκτη EBITDA.
Κρίσιμο ρόλο για τις τελικές αποφάσεις από την πλευρά των τραπεζών, θα έχουν και τα πορίσματα των ελέγχων που θα υποβάλει η νορβηγική εταιρεία, η οποία έχει αναλάβει την αποτίμηση των αποθεμάτων. Εκτός από το μέγεθος των ζημιών, τα αποτελέσματα των ελέγχων θα κρίνουν και την αξιοπιστία των διοικήσεων, που αποτελεί κεντρικό θέμα της επόμενης μέρας. Σε κάθε περίπτωση στη νέα διοίκηση θα αντικατοπτρίζεται η νέα μετοχική σύνθεση των εταιρειών, όπως αυτή θα προκύψει μετά την κεφαλαιοποίηση μέρους των οφειλών, με στόχο τον ενεργό ρόλο των τραπεζών στο management των επιχειρήσεων.
Ο κλάδος της ιχθυοκαλλιέργειας την 5ετία
Μελέτη της Grant Thortnon που αναλύει την πορεία του κλάδου της ιχθυοκαλλιέργειας την τελευταία πενταετία, επισημαίνει ότι:
- Tο κεφάλαιο κίνησης από το 2010 και μετά εμφανίζει ραγδαία μείωση με σημαντικό μέρος των μακροπρόθεσμων δανειακών υποχρεώσεων να καθίστανται πληρωτέες εντός του 2011.
- Από το 2011 oι βραχυπρόθεσμες δανειακές υποχρεώσεις του κλάδου υπερβαίνουν τις μακροπρόθεσμες.
- Ο καθαρός δανεισμός υπερβαίνει το μισό δισ. ευρώ.
- Την ίδια περίοδο το μεικτό περιθώριο κέρδους μειώνεται συνεχώς.
- Το 2012 η τραπεζική χρηματοδότηση του κλάδου είναι 3,5 φορές μεγαλύτερη των ιδίων κεφαλαίων του.
- Τα κέρδη προ φόρων, τόκων και αποσβέσεων (EBITDA) από το 2011 και μετά δεν επαρκούν για να καλύψουν τους τόκους των τραπεζικών δανείων.
ΈντυπηΟπως δηλώνουν τραπεζικά στελέχη «οι αποφάσεις έχουν ήδη καθυστερήσει και ο χρόνος μετράει πλέον αντίστροφα», ενδεικτικό της αγωνίας που υπάρχει για την τύχη ενός από τους πιο δυναμικούς, αλλά και πιο υπερχρεωμένους κλάδους της ελληνικής οικονομίας. Η δυσκολία του εγχειρήματος διάσωσης του κλάδου αποτυπώνεται και στο γεγονός ότι οι τράπεζες είναι εξαιρετικά φειδωλές στο να αποκαλύψουν τα σχέδιά τους.
Κοινός τόπος ωστόσο είναι ότι το πρόγραμμα αναδιάρθρωσης δεν μπορεί παρά να προβλέπει και ζεστό χρήμα, προκειμένου ο κλάδος να ανακτήσει στοιχειώδη κεφαλαιακή επάρκεια αλλά και ρευστότητα, όρος για να σταματήσει η υποτιμολόγηση του προϊόντος.
Επειτα από ένα χρόνο χαμένων ευκαιριών και παλινωδιών, που οδήγησε στην αποτυχία συγχώνευσης Δία και Σελόντα, με την πρώτη να καταφεύγει στο άρθρο 99, η κατάσταση είναι οριακή και ο κίνδυνος διόγκωσης των ζημιών είναι ορατός. Η προσπάθεια της κοινής χάραξης πολιτικής από την πλευρά των τραπεζών δεν ήταν απλή υπόθεση, στον βαθμό που η χρηματοδότηση κάθε τράπεζας ανά εταιρεία διαφοροποιείται και τα συμφέροντα έπρεπε να συγκεραστούν.
Τον πρώτο λόγο στην όλη διαδικασία έχει η Τράπεζα Πειραιώς, η οποία συγκεντρώνει τις μεγαλύτερες οφειλές, με ποσοστό που σύμφωνα με πληροφορίες προσεγγίζει το 45% και ακολουθούν Alpha Bank, Eurobank και Εθνική Τράπεζα. Βασικός άξονας της πολιτικής είναι η αναδιάρθρωση του δανεισμού σε μακροπρόθεσμη βάση και με κόστος χρηματοδότησης σε επίπεδο που μπορεί να υποστηριχθεί από τις επιχειρήσεις του κλάδου. Η αποκατάσταση ενός εύλογου επιπέδου τιμών αποτελεί επίσης κεντρικό ζήτημα, που θα επιτρέψει την επάνοδο των εταιρειών σε κερδοφορία.
Το πλάνο των συγχωνεύσεων και φυσικά της πώλησης των μονάδων, με την προσέλκυση επενδυτών κυρίως ξένων funds, παραμένει ισχυρό και είναι στο τραπέζι των συζητήσεων. Παρόμοια σχέδια ωστόσο προϋποθέτουν λεπτομερή μελέτη των χωροταξικών θεμάτων και των εγκαταστάσεων που διαθέτει κάθε εταιρεία, προκειμένου να δημιουργηθούν οικονομίες κλίμακος αλλά και προοπτικές βιωσιμότητας. Σύμφωνα με τραπεζικές πηγές, τα σχέδια αυτά θα αποφασιστούν σε δεύτερο χρόνο και αφού προηγηθεί η στοιχειώδης εξυγίανση των εταιρειών.
Με δανεισμό που προσεγγίζει τα 500 εκατ. ευρώ, αυτό που προέχει είναι η ανακεφαλαιοποίηση των χρεών και η σταθεροποίηση των μονάδων. Στόχος να αποφευχθεί νέα κρίση τιμών σε μια αγορά που λειτουργεί ακόμη και κάτω του κόστους και σε καμιά περίπτωση δεν εμφανίζει στοιχεία βιωσιμότητας με βάση τον δείκτη EBITDA.
Κρίσιμο ρόλο για τις τελικές αποφάσεις από την πλευρά των τραπεζών, θα έχουν και τα πορίσματα των ελέγχων που θα υποβάλει η νορβηγική εταιρεία, η οποία έχει αναλάβει την αποτίμηση των αποθεμάτων. Εκτός από το μέγεθος των ζημιών, τα αποτελέσματα των ελέγχων θα κρίνουν και την αξιοπιστία των διοικήσεων, που αποτελεί κεντρικό θέμα της επόμενης μέρας. Σε κάθε περίπτωση στη νέα διοίκηση θα αντικατοπτρίζεται η νέα μετοχική σύνθεση των εταιρειών, όπως αυτή θα προκύψει μετά την κεφαλαιοποίηση μέρους των οφειλών, με στόχο τον ενεργό ρόλο των τραπεζών στο management των επιχειρήσεων.
Ο κλάδος της ιχθυοκαλλιέργειας την 5ετία
Μελέτη της Grant Thortnon που αναλύει την πορεία του κλάδου της ιχθυοκαλλιέργειας την τελευταία πενταετία, επισημαίνει ότι:
- Tο κεφάλαιο κίνησης από το 2010 και μετά εμφανίζει ραγδαία μείωση με σημαντικό μέρος των μακροπρόθεσμων δανειακών υποχρεώσεων να καθίστανται πληρωτέες εντός του 2011.
- Από το 2011 oι βραχυπρόθεσμες δανειακές υποχρεώσεις του κλάδου υπερβαίνουν τις μακροπρόθεσμες.
- Ο καθαρός δανεισμός υπερβαίνει το μισό δισ. ευρώ.
- Την ίδια περίοδο το μεικτό περιθώριο κέρδους μειώνεται συνεχώς.
- Το 2012 η τραπεζική χρηματοδότηση του κλάδου είναι 3,5 φορές μεγαλύτερη των ιδίων κεφαλαίων του.
- Τα κέρδη προ φόρων, τόκων και αποσβέσεων (EBITDA) από το 2011 και μετά δεν επαρκούν για να καλύψουν τους τόκους των τραπεζικών δανείων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου