Βιντεοκλήση από την κορυφή του Έβερεστ

Αν αποφασίσεις να «κατακτήσεις» την κορυφή του Έβερεστ να ξέρεις ότι θα μπορείς να έχεις επικοινωνία με τους δικούς σου διαδικτυακά καθώς... το υψηλότερο σημείο του κόσμου απέκτησε Ίντερνετ.




Από δω και στο εξής , οι ορειβάτες που σκαρφαλώνουν στην κορυφή του Έβερεστ, σε υψόμετρο 8.848 μέτρων, θα μπορούν να βλέπουν τα email τους, να σερφάρουν στον Παγκόσμιο Ιστό και να κάνουν βιντεοκλήσεις, επιδεικνύοντας σε πραγματικό χρόνο το κατόρθωμά τους.



Η εταιρεία τηλεπικοινωνιών του Νεπάλ, Ncell, ανακοίνωσε ότι την Πέμπτη πραγματοποιήθηκε η πρώτη βιντεοκλήση στο υψηλότερο σημείο των Ιμαλαΐων, μετά την επιτυχή έναρξη λειτουργίας ενός υπερσύγχρονου τηλεφωνικού σταθμού βάσης που προσφέρει «γρήγορο» Ίντερνετ τρίτης γενιάς 3G.



Η εγκατάσταση του νέου δικτύου 3G, εκτός από τους ορειβάτες, θα εξυπηρετήσει και δεκάδες χιλιάδες τουρίστες που επισκέπτονται κάθε χρόνο την περιοχή και μέχρι τώρα δεν είχαν πρόσβαση σε υπηρεσίες τηλεπικοινωνίας.



Ήδη οι ορειβάτες που χρησιμοποίησαν το δίκτυο δηλώνουν ενθουσιασμένοι.

ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ: Σεξ σε πάγκο πιτσαρίας με ... θεατές

Ασυγκράτητο ήταν το πάθος δύο νεαρών, που δεν άντεξαν να περιμένουν και άρχισαν να κάνουν σεξ μέσα σε... πιτσαρία! Ο πάγκος ήταν το μέρος που στέγασε τον έρωτά τους, ενώ οι δυο τους δεν πτοήθηκαν από τα αδιάκριτα βλέμματα και τις... φωτογραφίες που τους έβγαζαν περαστικοί!




Το απίστευτο περιστατικό έγινε μέρα μεσημέρι σε πιτσαρία του Μάντσεστερ. Λίγο πριν κλείσει το μαγαζί, το ζευγάρι -που νωρίτερα έφαγε και ήπιε το κρασάκι του- δεν δίστασε να κάνει σεξ στον πάγκο.



Τι κι αν τα φώτα ήταν αναμμένα;



Τι κι αν από τις βιτρίνες τους έβλεπαν οι περαστικοί;



Εκείνοι συνέχισαν απτόητοι το... έργο, έχοντας κατεβάσει τα ρούχα μέχρι τα γόνατα!



Οι περαστικοί δεν πίστευαν στα μάτια τους, ενώ κάποιοι ζητωκραύγαζαν και έβγαζαν φωτογραφίες το παθιασμένο ζευγάρι την ώρα της πράξης...



Όχι, ούτε αυτό τους σταμάτησε!



«Υποθέσαμε ότι ήταν ένα ζευγάρι του προσωπικού που παρασύρθηκε», δήλωσε αυτόπτης μάρτυρας και περιέγραψε με «γαργαλιστικές» λεπτομέρειες όσα είδαν τα ματάκια του.



Οι υπεύθυνοι του μαγαζιού μάλλον άργησαν να αντιληφθούν τι συνέβαινε στον πάγκο τους, με το αφεντικό να δηλώνει κατόπιν «εορτής» πως θα εξετάσει το περιστατικό.

Ο άνθρωπος που μας πρότεινε να πουλήσουμε την Ακρόπολη για να ξεχρεώσουμε

Τόσο ο ίδιος όσο και η εφημερίδα στην οποία εργάζεται είχαν ρίξει τόνους λάσπης στην Ελλάδα...


Ο άνθρωπος που έγραφε πριν από εννέα μήνες ότι η Ελλάδα πρέπει να πουλήσει τα νησιά και την Ακρόπολη για να βγει από την κρίση και να αποπληρώσει το δημόσιο χρέος ακούει στο όνομα Πάουλ Ροντσχάιμερ, 25 χρονών δημοσιογράφος στη γερμανική εφημερίδα Bild.



Ο νεαρός γερμανός δημοσιογράφος που έσταζε χολή για την Ελλάδα παραχώρησε συνέντευξη στην εφημερίδα Το Βήμα, όπου αυτή τη φορά φαίνεται να έχει συνετιστεί λίγο περισσότερο και να έχει βγάλει από πάνω του το ύφος Καρδινάλιου, που διέθετε πριν από λίγους μήνες.



Αυτή τη φορά ο 25χρονος γερμανός βλέπει πολλές αλλαγές στη χώρα μας, λέγοντας πως πριν κάποιους μήνες που είχε έρθει στη χώρα μας για ρεπορτάζ φαινόταν πως ο κόσμος δεν έχει αντιληφθεί την κρίση, καθώς όπως λέει έβλεπε τους νέους ανθρώπους να γλεντούν σε γεμάτα από κόσμο μπουζούκια.



Τώρα, όπως υποστηρίζει είδε πολλά κλειστά μαγαζιά και επιχειρήσεις και διακρίνει στον κόσμο απαισιοδοξία, αλλά επισημαίνει πως κανείς από τους Έλληνες δεν αντιλαμβάνεται την κρίση ως ευκαιρία. Μάλιστα, ο Πάουλ Ροντσχάιμερ μας συγκρίνει και με τη Γαλλία, λέγοντας πως όλοι οι Γάλλοι είναι στους δρόμους σε αντίθεση με τους Έλληνες που φαίνεται να μην έχουν άλλο κουράγιο.



Όπως αποκάλυψε ο Πάουλ Ροντσχάιμερ αυτό που απασχολεί τους Γερμανούς είναι κατά πόσο η Ελλάδα θα καταφέρει να επιστρέψει μετά το 2013 τα χρήματα που πήρε από τον μηχανισμό στήριξης, ενώ έκανε κριτική και στον έλληνα πρωθυπουργό λέγοντας ότι ήταν λανθασμένο το δίλημμα των εκλογών που έθεσε στον ελληνικό λαό.

Απίστευτη ιστορία με αξιωματικούς του ΠΝ – Πλήρωσαν για σπίτι και τους έδωσαν.. τουαλέτα!

Το φυσάνε και δεν κρυώνει 20 αξιωματικοί του Πολεμικού Ναυτικού, οι οποίοι εμπιστεύτηκαν τον... Οικοδομικό Συνεταιρισμό του κλάδου τους και έδωσαν χρήματα για να αποκτήσουν ένα σπίτι στο Γραμματικό Αττικής.


Σύμφωνα με ρεπορτάζ της Ελευθεροτυπίας, ο ΟΣΜΑΝ το 2005 υποσχέθηκε στα μέλη του Π.Ν. Ότι θα αναγερθεί οικισμός σε έκταση 100 στρεμμάτων όπως προβλέπει ο νόμος. Ωστόσο αντί για σπίτι τελικά απέκτησαν χώρο ικανό να στεγάσει... τουαλέτα.



Λίγους μήνες μετά την ανακοίνωση της ανέγερσης του οικισμού οι δικαιούχοι ενημερώθηκαν ότι η τιμή θα ειναι 40 ευρώ το τετραγωνικό μέτρο. Οι ενδιαφερόμενοι ξεκίνησαν τις διαδικασίες και ο ΟΣΜΑΝ τους ζήτησε να καταθέσουν προκαταβολή.

Αν και πρωτόγνωρο κανείς δεν ανησύχησε γιατί ο Συνεταρισμός είναι επίσημος φορέας του Πολεμικού Ναυτικού. Έτσι κατέθεσαν την προκαταβολή και στη συνεχεια εξόφλησαν με 40.000 ευρώ το στρέμμα.



Αφού πήραν και το συμβόλαιο οι δικαιούχοι ζήτησαν από τον μηχανικό του Οργανισμού να τους δείξει την περιουσία τους και εκεί έμειναν με το στόμα ανοιχτό. Ανακάλυψαν, όπως λένε στην Ελευθεροτυπία, ότι αντί για 100 εννιαία στρέμματα είχαν αγοραστεί μόνο 19,5 και αυτά σε ξεχωριστά οικόπεδα, με αποτέλεσμα να υπάρχει χώρος αντί για σπίτι να μπορούν να χτίσουν την ... τουαλέτα.



Η υπόθεση έφτασε στο Ναυτοδικείο ωστόσο – σύμφωνα με την Ελευθεροτυπία – κανείς ποτέ δεν έμαθε τα αποτελέσματα της προανακριτικής διαδικασίας. Όσο για τους δικαιούχους; Πέντε χρόνια μετά όχι μονο δεν έχουν οικόπεδο και σπίτι αλλά πληρώνουν και συνδρομή για το πρόγραμμα από το μισθό τους...

Tσιμπήματα

Τα τσιμπήματα από μέλισσα ή σφήκα προκαλούν τοπική φλεγμονώδη


αντίδραση του δέρματος που είναι αποτέλεσμα του δηλητηρίου που περνάει

στον οργανισμό μας με το κεντρί του εντόμου. Τοπική κοκκινίλα, πρήξιμο, πόνος ή φαγούρα είναι τα κύρια συμπτώματα

στο σημείο του τσιμπήματος, που μπορούν να διαρκέσουν από αρκετές ώρες

μέχρι αρκετές ημέρες.

Ευτυχώς στην πλειονότητα των περιπτώσεων τα

τσιμπήματα αυτού του είδους δεν είναι επικίνδυνα και οι περισσότεροι

από τους ενηλίκους χρειάζονται αρκετές εκατοντάδες τσιμπημάτων τον ίδιο

χρόνο για να κινδυνεύσουν.

Τσιμπήματα όμως στο στόμα ή το λαιμό

προκαλούν πρήξιμο που δυσκολεύει την αναπνοή και γι' αυτό θεωρούνται

πιο επικίνδυνα.

Η αφαίρεση του κεντριού είναι το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνει το

άτομο που τσιμπήθηκε από σφήκα ή μέλισσα.



Η αφαίρεση μπορεί να γίνει με

τα νύχια ή με ένα τσιμπιδάκι.

Προσοχή χρειάζεται να μη γίνει προσπάθεια

αφαιρέσεως του κεντριού με πίεση (ζούληγμα) της περιοχής όπου είναι

καρφωμένο με τα δάχτυλα ή με τα νύχια μας, διότι μπορεί, αντί να βγει

το κεντρί προς τα έξω, να σπρωχθεί ακόμη πιο βαθιά.

Τοπική εναπόθεση πάγου, ψυχρών επιθεμάτων, κορτιζονούχου αλοιφής ή

και η λήψη κάποιου αντιισταμινικού χαπιού σίγουρα θα απαιτηθούν για την

ανακούφιση από τα συμπτώματα.

Σπάνια, υπερευαίσθητα άτομα μπορούν να παρουσιάσουν αναφυλακτική

αντίδραση στο τσίμπημα σφήκας ή μέλισσας, που εκδηλώνεται με σοβαρή

υπόταση, έντονο ίδρωμα, δύσπνοια και μελάνιασμα.

Τα άτομα αυτά απαιτούν

άμεση ιατρική βοήθεια και αν γνωρίζουν την υπερευαισθησία τους, θα

πρέπει να είναι εκπαιδευμένα να κάνουν μόνα τους μια ένεση αδρεναλίνης,

την οποία θα πρέπει να φέρουν πάντοτε μαζί τους.

Επίσης, τα άτομα με γνωστή υπερευαισθησία θα πρέπει να φέρουν κάποια

σήμανση (ταυτότητα στο χέρι ή το λαιμό) που να αποκαλύπτει την

ευαισθησία τους, για την περίπτωση που χάσουν τις αισθήσεις τους και

δεν μπορούν να πληροφορήσουν το περιβάλλον τους.



Πηγή

Όχι πια σεξ, μόνο φίλοι

Βαρεθήκατε, απογοητευτήκατε, τσακωθήκατε, αποφασίσατε να χωρίσετε.


Κι αφού περάσατε το απαραίτητο διάστημα «ανάρρωσης» –με κλάματα, ολονυχτίες σε μπαράκια, συνεχόμενα one night stands, εργασιοθεραπεία, με όποια μέθοδο λειτουργεί για τον καθένα τέλος πάντων– ένας φίλος σας ρώτησε αν θα ξαναεπικοινωνήσετε, ή έφτασαν τα γενέθλιά του/της, ή συνειδητοποιήσατε πως σας έλειψαν τα αστεία του/της και οι ταινίες του Ταρκόφσκι που μόνο.μαζί του/ της βλέπατε. Και καλείστε τώρα να πάρετε τη μεγαλύτερη απόφαση από καταβολής χωρισμών: θα μείνετε φίλοι με τον/ την πρώην;

Γιατί να μείνετε φίλοι;

Πρώτον, γιατί, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τις μακροχρόνιες σχέσεις, είναι μάλλον απίθανο να μην θέλετε να μαθαίνετε νέα ο ένας του άλλου, αφού παρέλθει ένα εύλογο διάστημα από τον χωρισμό. Με την πιθανή εξαίρεση του πρώην που αποδείχτηκε serial killer, ή κάτι αναλόγως τρομερό, ο χωρισμός δεν είναι η γραμμή μετά την οποία παύει κανείς μαγικά να τρέφει αισθήματα για τον άλλο. Το ότι αυτά τα αισθήματα δεν είναι πια ερωτικά, αλλά αισθήματα αγνής αγάπης –για να το θέσουμε με τη μελό εκδοχή του όρου– σας επιτρέπει, αν δεν σας επιβάλλει, ακριβώς αυτό: να μείνετε φίλοι.

Δεύτερον, γιατί αν ο χωρισμός δεν περιελάμβανε σπασμένα τασάκια, απελπισμένες κραυγές και μεγατόνους απογοήτευσης, δεν ήταν δηλαδή ένας κλασικός μεσογειακός χωρισμός, αλλά επήλθε ομαλά, με την πάροδο του χρόνου και εξαιτίας της φθοράς που προκαλεί η ρουτίνα στις μακροχρόνιες σχέσεις, ουσιαστικά αυτό ήσασταν τον τελευταίο καιρό: φίλοι.

Φίλοι που αντάλλασσαν καθημερινά τα νέα τους, που γελούσαν με τα ίδια αστεία, που έβλεπαν μαζί ταινίες κι έβγαιναν για φαγητό. Και ως γνωστόν, οι φίλοι δεν χωρίζουν. Ενδεχομένως χάνονται για κάποιο διάστημα, μέχρι να συνηθίσουν το καινούριο status quo της σχέσης τους, την οποία τελικά θα ξαναπιάσουν από εκεί που την άφησαν.

Γιατί να μη μείνετε φίλοι;

Γιατί, όπως λέει η Sascha Rothchild, συγγραφέας του διεθνούς best seller «Πώς να χωρίσετε μέχρι τα 30», η επιμονή να κρατά κανείς τους ανθρώπους που έχουν περάσει από τη ζωή του σε αυτήν είναι ένδειξη ανασφάλειας. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να ανταλλάσσετε αστεία βιντεάκια με e-mail, ή να συζητάτε περί ανέμων και υδάτων πάνω από μια κούπα καφέ μια φορά τον μήνα, με έναν άνθρωπο με τον οποίο δεν έχετε τίποτα ενδιαφέρον να πείτε.

Το να θέλετε να είναι ο άλλος καλά, να νοιάζεστε για την υγεία του και να στεναχωριέστε αν μάθετε πως κάτι κακό του συνέβη είναι ένα πράγμα, αλλά το να περνάτε ψυχαναγκαστικά μερικές βαρετές ώρες μαζί του, απλά για χάρη του παλιού καιρού, είναι ένα άλλο, πολύ διαφορετικό.

Ένας ακόμη πολύ καλός λόγος για να μη μείνετε φίλοι είναι το ότι νιώθετε υποχρεωμένος/η να προσπαθήσετε για να το κάνετε. Η φιλία μεταξύ πρώην –όπως και οποιαδήποτε φιλία, εδώ που τα λέμε– δεν είναι μια κατάσταση που μπορείτε να εκβιάσετε, προτείνοντας τακτικές εξόδους ή ποστάροντας «καταπληκτικά» πράγματα στο προφίλ του/της πρώην στο Facebook, επειδή: α., νιώθετε τύψεις για τον χωρισμό, β. συμφωνήσατε, την ώρα που μοιράζατε κούπες και μαχαιροπίρουνα, ότι θα μείνετε φίλοι ή γ. (νομίζετε ότι) δεν αντέχετε να τον/ την χάσετε από τη ζωή σας.

Αν η φιλία δεν προκύψει αβίαστα –μετά την πάροδο του εύλογου διαστήματος από τον χωρισμό, πάντα– και δεν είναι «κοινή συναινέσει», δεν επενδύουν δηλαδή και τα δυο της μέρη χρόνο, προτάσεις εξόδων και posts στο Facebook, δεν είναι φιλία. Είναι μια απέλπιδη προσπάθεια να σύρετε το παρελθόν σας στο μέλλον, επειδή αυτό το τελευταίο φοβάστε να το αντιμετωπίσετε.

Τελικά;

Στεγανά σίγουρα δεν υπάρχουν, κυρίως επειδή κάθε περίπτωση είναι διαφορετική. Το να επιμένετε να μείνετε φίλοι με κάποιον που δεν έχετε πια τίποτα να σας συνδέει, και με του οποίου τα αστεία έχετε πάψει καιρό να γελάτε, μπορεί να είναι ανασφάλεια.

Από την άλλη, όμως, το να κόβετε κάθε δίαυλο επικοινωνίας με κάποιον που θα περνούσατε ωραία μεν, ανήκει στην απαγορευμένη κατηγορία των πρώην δε, απλά για να αποδείξετε στον εαυτό σας ότι δεν έχετε καμία ανάγκη να διατηρείτε δεσμούς με το παρελθόν, είναι ανωριμότητα. Κι αυτή η ανωριμότητα είναι που δεν σας αφήνει, τελικά, να επενδύσετε ουσιαστικά συναισθήματα σε μία σχέση, εφόσον ξέρετε πως αυτή θα πάψει να υφίσταται, σε οποιαδήποτε μορφή της, μετά τον χωρισμό.

Ποια είναι τελικά η μεγαλύτερη ανασφάλεια; Να μην μπορείς να κόψεις τους δεσμούς με το παρελθόν, ή να μην μπορείς να το συμφιλιώσεις με το μέλλον;

Αν εκεί που η ζωή σας κυλά αρμονικά, ξαφνικά χτυπήσει η υπενθύμιση των γενεθλίων του/της και σκεφτείτε έστω για μια στιγμή πως θα θέλατε να μάθετε πώς είναι και τι κάνει, δοκιμάστε να πάρετε ένα τηλέφωνο και να προτείνετε έναν καφέ. Αν κατά τη διάρκειά του βρεθείτε να συζητάτε για εκείνες τις ταινίες του Ταρκόφσκι που βλέπατε μόνο μαζί, θα ξέρετε πως είστε σε καλό δρόμο.

Μετά το θάνατο τι συμβαίνει?

Ίσως ο βασικότερος λόγος ύπαρξης των τεσσάρων χιλιάδων και πλέον θρησκειών του πλανήτη, το εναγώνιο ερώτημα «τι συμβαίνει όταν πεθαίνουμε;» έχει τόσες απαντήσεις όσες και οι....


ομάδες / επιστήμες / θεωρίες που έχουν επιχειρήσει να το απαντήσουν. Έτσι, ανάλογα με το σημείο του πλανήτη στο οποίο έχεις γεννηθεί, τους ανθρώπους που έχεις συναναστραφεί, τις ιστορίες που έχεις ακούσει και τα βιβλία που έχεις διαβάσει, μπορεί να πιστεύεις ότι:

Α. Οι καλοί άνθρωποι πηγαίνουν στον παράδεισο, οι κακοί στην κόλαση

Όλες σχεδόν οι θρησκείες του πλανήτη συμφωνούν σε ένα πράγμα: Στην ύπαρξη μεταθανάτιας ζωής. Οι μεγαλύτερες εξ αυτών, τώρα, συμφωνούν και στην «ανταμοιβή», και αντίστοιχα την «τιμωρία», για όσα έκανες ή δεν έκανες σε αυτήν τη ζωή, υπό τη μορφή αιώνιας ή μη ευτυχίας, κι αντίστοιχα αιώνιας ή μη δυστυχίας, στην επόμενη. Η αιωνιότητα της κατάστασης εξαρτάται συνήθως από τη δημοκρατικότητα της θρησκείας: Η χριστιανική κόλαση είναι αιώνια, ενώ το κάρμα σου ως ινδουιστής έχεις σε μερικές έξτρα ζωές την ευκαιρία να το φτιάξεις.

Οι κανόνες, βέβαια, είναι λίγο πιο περίπλοκοι από αυτήν την απλουστευμένη εξήγηση. Η χριστιανική διδασκαλία, για παράδειγμα, λέει ότι έχεις την ευκαιρία να μετανοήσεις για τις αμαρτίες σου, και να βρεθείς, τελικά, στον παράδεισο, παρ’ ότι υπήρξες κακός άνθρωπος σε αυτήν την ζωή. «Παραθυράκι» που γεννά την εύλογη απορία, αν ο Χίτλερ συνειδητοποίησε, ας πούμε, λίγο πριν πεθάνει, το λάθος του να ψήνεις ανθρώπους σε ξυλόφουρνους , αυτήν την στιγμή πίνει κόκκινο κρασί σε έναν κήπο με τριανταφυλλιές, με έναν εξίσου μετανοημένο Μιλόσεβιτς;

Β. Προχωράς σε ένα τούνελ, βλέπεις το σώμα σου από ψηλά, και πληροφορείσαι ότι το νόημα της ζωής είναι η αγάπη

Ή τουλάχιστον αυτό (σε διάφορες παραλλαγές) ισχυρίζονται όσοι υποτίθεται πως πέθαναν και γύρισαν πίσω –έζησαν, δηλαδή, μία “near death experience”, όπως λέγεται. Αντικείμενο πολυετών ερευνών –οι οποίες συγκλίνουν ανησυχητικά προς το συμπέρασμα ότι πρόκειται απλώς για ψευδαισθήσεις– οι εμπειρίες αυτές έχουν απασχολήσει ψυχολόγους και ψυχίατρους, μεταξύ των οποίων ο Dr. Raymond Moody, ο οποίος κατέγραψε τις μαρτυρίες 150 ατόμων που «επέστρεψαν από την άλλη πλευρά», καταλήγοντας στις εννέα συχνότερες μεταθανάτιες εμπειρίες: Το άκουσμα δυσάρεστων ήχων, το αίσθημα γαλήνης και έλλειψης πόνου, η εξω-σωματική εμπειρία, η αίσθηση ότι ταξιδεύεις μέσα σε τούνελ, η αίσθηση ότι ανυψώνεσαι στα ουράνια, οι εικόνες ατόμων, συχνά νεκρών συγγενών, η συνάντηση με ένα ανώτερο ον, οι αποσπασματικές εικόνες ανασκόπησης της ζωής και η απροθυμία επιστροφής στη ζωή αυτήν.

Γ. Δεν γίνεται τίποτα

Η γέννηση είναι η αρχή, ο θάνατος το τέλος. Ενδιάμεσα υπάρχει η ζωή. Πριν και μετά τίποτα. Όσο τρομακτική, απόλυτη ή δύσπεπτη και αν ακούγεται, η συγκεκριμένη θεωρία κερδίζει τα τελευταία χρόνια οπαδούς, οι οποίοι υποστηρίζουν ότι, αν βγάλεις τον θάνατο από το θρησκευτικό / πνευματικό του πλαίσιο –αν με άλλα λόγια δεν πιστεύεις σε καμία θρησκεία– δεν υπάρχει καμία ένδειξη ή έστω υπόνοια συνέχισης. Τα ζωτικά όργανα παύουν να λειτουργούν, άρα τίποτα δε σε κρατά σε αυτό το σύμπαν –ούτε σε κανένα άλλο. Απλά σταματάς να υπάρχεις. Μετά δεν γίνεται τίποτα. Ναι, ακούγεται τρομακτικό.

Δ. Δεν ξέρουμε, και δεν θα μάθουμε ποτέ

Από τον Δία που έριχνε κεραυνούς όταν θύμωνε, μέχρι τους εξωγήινους που ταξίδεψαν στα πέρατα του σύμπαντος κι έφτασαν μέχρι τη Γη απλά και μόνο για να στήσουν μερικά παράξενα οικοδομήματα (πυραμίδες, moai, γραμμές Nazca κ.λ.π.) και να ξαναφύγουν, ο άνθρωπος διακατεχόταν πάντοτε από την παρόρμηση να εξηγεί με αυθαίρετες θεωρίες οτιδήποτε δεν μπορούσε να κατανοήσει. Καθώς το ανθρώπινο γένος εξελίσσεται κι η επιστήμη προοδεύει στο πέρασμα των χιλιετιών, μπορούμε (;) να ελπίζουμε ότι κάποια στιγμή θα φτάσουμε στο σημείο όπου συνειδητοποιείς πως κάποια πράγματα σε ξεπερνούν, και πως ο φωτεινός παντογνώστης υπάρχει μόνο στα μάτια των παιδιών. Μετά το πέρας της ενηλικίωσης, το να πιστεύεις ότι υπάρχουν απαντήσεις για τα πάντα είναι τουλάχιστον αφελές.

πηγή: www.in2life.gr

Είναι απίστευτα sexy για να έχει πατέρα τον Mr Βean, δεν συμφωνείτε;

Έχει κάνει μικρούς και μεγάλους να κρατάνε την κοιλιά τους από τα γέλια με την αφέλεια, την αθωότητα αλλά και την...


περίεργη τσακπινιά που διαθέτει όταν υποδύεται τον Mr Βean. Και τον έχουμε αγαπήσει γι αυτό...Έχετε δει ποτέ όμως την μπουμπούκα του;;; Την κόρη του δηλαδή το... καμάρι του...Κρατηθείτε γερά διώξτε τις συζύγους μακριά και απολαύστε την Miss Daughter Bean... Αναρωτιέστε γιατί;;;

Αλλάζει η ώρα την Κυριακή (αλλά πόσο καλό είναι αυτό;)

Η μετακίνηση των δεικτών του ρολογιού κατά μία ώρα πίσω, το χειμώνα, είναι επιβλαβής για την υγεία και οδηγεί σε σπατάλη ενέργειας και αύξηση των ρύπων, υποστηρίζουν βρετανοί και αμερικάνοι επιστήμονες που διατυπώνουν την άποψη ότι η εγκατάλειψη αυτής της πρακτικής θα είχε σημαντικά οφέλη τόσο για την... υγεία όσο και για το περιβάλλον.



Η βάση της άποψής τους είναι απλή: Η μετακίνηση των ρολογιών μία ώρφα πίσω, προσθέτει στην ημέρα πολλές απογευματινές και ενεργοβόρες δραστηριότητες.

Ετσι, σύμφωνα με μελέτη που εκπόνησε επιστημονική ομάδα του Cambridge καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η διατήρηση της θερινής ώρας θα οδηγούσε σε εξοικονόμηση ενέργειας και εκπομπών 450.000 τόνων διοξειδίου του άνθρακα το χρόνο, ποσότητα που ισοδυναμεί με τη απόσυρση 200.000 αυτοκινήτων από τους βρετανικούς αυτοκινητοδρόμους. Η διατήρηση της θερινής ώρας θα επέφερε επίσης μείωση των ατυχημάτων στους αυτοκινητοδρόμους, και θα επέτρεπε στο Εθνικό Σύστημα Υγείας της Βρετανίας να εξοικονομήσει 200 εκατ. στερλίνες, ετησίως.

Η Δρ. Ελίζαμπεθ Γκάρνσι, μέλος της επιστημονικής ομάδας, υπογράμμισε ότι, σε σύγκριση με άλλα μέτρα για τη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου μέσω ενεργειακής αποδοτικότητας και τεχνολογίας ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, η διατήρηση της θερινής ώρας στα ρολόγια είναι ένα ιδιαίτερα φθηνό μέσο. Υποστηρίζει ότι η διατήρηση της θερινής ώρας θα έχει ως αποτέλεσμα φθηνότερους λογαριασμούς ρεύματος, θα αυξήσει τον τουρισμό και θα μειώσει τις εγκληματικές πράξεις και την παχυσαρκία. Θα σώσει, τέλος, ζωές λόγω της βελτίωσης της ορατότητας κατά την απογευματινή ώρα κυκλοφοριακής αιχμής.

Επιπροσθέτως, η διατήρηση μίας επιπλέον ώρας με φως ημέρας το απόγευμα θα μπορούσε να οδηγήσει σε αύξηση των επίπεδων βιταμίνης D και να ενθαρρύνει τον κόσμο να ασκείται περισσότερο. Σχεδόν ο μισός πληθυσμός του πλανήτη έχει χαμηλότερα των βέλτιστων επίπεδα βιταμίνης D, η έλλειψη της οποίας είναι παράγοντας κινδύνου για ραχίτιδα. «Πρέπει να είναι σπάνιο να βρίσκει κανείς μέσο για να βελτιώσει σε πολύ μεγάλο βαθμό την υγεία σχεδόν του συνόλου του πληθυσμού. Και χωρίς κόστος, μάλιστα. Εδώ, το έχουμε βρει», είπε ο Μάγερ Χίλμαν του Policy Studies Institute στη Βρετανία.

Από την πλευρά του, ο Δρ. Ρόμπερτ Γκρέιαμ του Νοσοκομείου Λένοξ Χιλ στη Ν. Υόρκη επεσήμανε ότι πρέπει να εξεταστεί το ενδεχόμενο να μην πειράζουμε τα ρολόγια το χειμώνα για να ενθαρρυνθεί ο κόσμος να βγει από το σπίτι του για να ασκηθεί. «Πάντα αναζητούσαμε, ως κοινωνία, προσβάσιμες, χαμηλού κόστους παρεμβάσεις. Με το να μην μετακινήσουμε πίσω τους δείκτες αυξάνοντας έτσι τον αριθμό των ωρών με φως ημέρας, βρήκαμε πιθανώς την τέλεια παρέμβαση», είπε στο Ρόιτερς, ο δρ. Γκρέιαμ.