Στον βυθό της Θάσου η χαμένη Ατλαντίδα;

Βρίσκεται η χαμένη Ατλαντίδα στον βυθό της Θάσου;


Η απάντηση στο ερώτημα αυτό προφανώς θα δοθεί από τους επιστήμονες μετά την ανακάλυψη μιας αρχαίας πόλης που χιλιάδες χρόνια τώρα ήταν κρυμμένη στον βυθό του βόρειου Αιγαίου, μόλις λίγα μίλια μακριά από το νησί.





Σύμφωνα με τον πρόεδρο του Πανελλήνιου Κέντρου Υποβρύχιας Φωτογραφίας...

Ερευνας και Τεχνολογίας ΠΚΥΦΕΤ, Γιάννη Σταματιάδη, στη Θάσο έγιναν σημαντικές χερσαίες και κυρίως υποθαλάσσιες ανακαλύψεις, όπως κυκλώπεια τείχη και υποβρύχιες στοές που δεν αποκλείεται να οδηγήσουν στα ίχνη της χαμένης Ατλαντίδας.





Ο ίδιος δηλώνει πως μέχρι στιγμής δεν μπορεί να αποκλειστεί κανένα ενδεχόμενο καθώς οι έρευνες στην υποθαλάσσια περιοχή της Θάσου θα συνεχιστούν και τους επόμενους μήνες.



«Ισως να βρισκόμαστε ένα βήμα πριν από μια τεράστια ανακάλυψη που αν επιβεβαιωθεί, θα συγκλονίσει όλο τον κόσμο» δήλωσε ο κ. Σταματιάδης και τόνισε: «Δυστυχώς, κατά τη διάρκεια του Διεθνούς Διαγωνισμού Υποβρύχιας Φωτογραφίας δεν καταφέραμε να ολοκληρώσουμε τις έρευνές μας. Παρ’ όλα αυτά δεν μπορούμε να αποκλείσουμε κανένα ενδεχόμενο. Συνεχίζουμε και όταν υπάρξει κάτι επίσημο, που προσωπικά το πιστεύω, θα προβούμε σε ανακοινώσεις. Για την ώρα, αυτό που ισχύει είναι ότι περίπου πέντε μίλια νότια της Θάσου υπάρχει κάτι που μπορεί να είναι μια βυθισμένη πόλη, αλλά που δεν αποκλείεται να είναι η χαμένη Ατλαντίδα. Για να μιλήσουμε όμως με βεβαιότητα πρέπει να συνεχιστούν οι έρευνες και φυσικά να εξεταστούν τα ευρήματα».





Συγκεκριμένα, κατά τη διάρκεια του διαγωνισμού που διοργανώθηκε από το ΠΚΥΦΕΤ, σε συνεργασία με το ΤΕΙ Καβάλας, ανακαλύφθηκαν σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα όπως χερσαία τείχη και πλήθος κεραμικών αντικειμένων καθώς και υποβρύχιες στοές που ενδέχεται να συνδέονται με τη χρυσοφόρα φλέβα του όρους Παγγαίου, που στην αρχαιότητα ήταν γνωστή ως Σκαπτέα Υλη.





Αναφορικά με τις σημαντικές αυτές ανακαλύψεις, ο κ. Σταματιάδης δηλώνει: «Οδηγηθήκαμε στα τείχη, που μπορεί να είναι κυκλώπεια, από κάποιους κατοίκους που γνώριζαν εδώ και καιρό την ύπαρξή τους. Ουσιαστικά πρόκειται για τείχη που βρίσκονται στο πουθενά και δεν αποκλείεται στο συγκεκριμένο σημείο να κρύβεται κάτι μεγάλο. Μπορεί να έχουν σχέση με τη χαμένη Ατλαντίδα, αλλά για να μιλήσουμε με απόλυτη σιγουριά πρέπει να ερευνήσουμε προσεχτικά το θέμα. Τώρα, τα ευρήματα θα πρέπει να εξεταστούν από την Αρχαιολογία για να βρεθεί η ακριβής ηλικία τους».

peraxora tora

Πλημμύρες στην Κορινθία

Η έντονη, μεσημβρινή, βροχόπτωση, είχε ως αποτέλεσμα να προκληθούν σημαντικά προβλήματα σε χωριά του νομού Κορινθίας. Πιο συγκεκριμένα, για τρίτη φορά μέσα σε ένα μήνα... πλημμυρίζουν οι οικισμοί Ευαγγελίστρια και Πουλίτσα, του δήμου Βόχας.


Οι κάτοικοι καταγγέλουν την ΕΡΓΟΣΕ και την κατηγορούν για κακοτεχνίες που έχουν γίνει στο έργο του προαστιακού στο Ζευγολατιό και είναι η αιτία για τις ζημιές που έχουν σημειωθεί στην ευρύτερη περιοχή.

Με λένε Ελλάδα...

Με λένε Ελλάδα.


Σου μιλάω ψιθυριστά να μην μας ακούσουν. Θα σου πω και εγώ την ιστορία της καταστροφής μου.

Με λίγα λόγια.



Κάποτε είχα μια συναίσθηση της ιστορικής αξίας μου, ήμουν πτωχή πλην τίμια.

Πολέμαγα για να μεγαλώσω.

Πολέμαγα για τους Βαλκανικούς.

Πολέμαγα για τη μεγάλη ιδέα στη Μικρά Ασία.

Έστω και αν έσπασα τα μούτρα μου δεν το έβαλα κάτω.

Πολέμαγα στο Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο και αντιστεκόμουν.

Ξυπνούσαν μνήμες που με συνέδεαν με το παρελθόν.



Μετά άρχισε ο ξεπεσμός μου.

Ο γελοίος εμφύλιος των αριστερών με τους δεξιούς που σφάζονταν με τα κονσερβοκούτια.

Η ανοικοδόμηση με τις γελοίες πολυκατοικίες, η πιο άσχημη πρωτεύουσα σε όλη την Ευρώπη.

Η Χούντα.

Το ΠΑΣΟΚ.

Τα λαμόγια στην εξουσία.

Το Τσοβόλα δώσ' τα όλα.

Ο Κοσκωτάς.

Ο Μητσοτάκης.

Οι κοριοί.

Το χρηματιστήριο του '99.

Όλοι αυτοί που δεν μπήκαν φυλακή.

Μαζί και οι παπαγάλοι.

Ο Σημίτης με τον Κόκκαλη και τον Μπόμπολα.

Οι λιμουζίνες και τα μπουζούκια σε μια χώρα που δεν παράγει τίποτα.

Τα δανεικά. Τα δανεικά. Τα δανεικά.

Οι δημόσιοι υπάλληλοι.



Οι λαϊκιστές στην εξουσία.

Πράσινοι και μπλε.

Διορίστε, διορίστε, χώστε, φάτε, με ξεσκίσανε φιλαράκι.

Οι συνδικαλιστές.

Οι ληστοτραπεζίτες.

Οι Αλβανοί και οι σφαγές.

Οι χουλιγκάνοι και τα επεισόδια.

Οι κουκουλοφόροι και οι κουλτουριάρηδες αριστεροί της πλάκας υποστηρικτές τους. Οι αριστεροί με τις δεξιές τσέπες στην ΕΡΤ.

Οι υπουργοί και οι μίζες.

Η Ζίμενς, ο Τσουκάτος, ο Αλογοσκούφης.

Ο μπουνταλάς κρεμανταλάς Καραμανλής, ο άχρηστος.

Οι εισαγγελείς που δεν έβαλαν κανέναν στη φυλακή.

Οι τρομοκράτες που έπιασαν τη 17Νοέμβρη η οποία ήταν λιγότερο τρομοκρατική από το Σύστημα που με τρομοκρατεί φιλαράκι. Είμαι μία βιασμένη τρομοκρατημένη.

Μου κλωτσάνε τα ομόλογα λες και είναι σκατά, με έχουν κάνει σκουπίδι.

Με κράζουν οι Γερμανοί, με κράζουν σε όλα τα κανάλια της γης, ο υπουργός οικονομικών της Πορτογαλίας σήμερα δήλωσε "μην μας συγκρίνετε, εμείς δεν είμαστε Ελλάδα"!

Πιάνουν το όνομά μου στο στόμα τους όλοι, διότι εγώ έγινα η πιο βρωμιάρα απ'όλους. Είναι να τρελαίνεσαι, να παραληρείς..

Θα σου έγραφα κι άλλα, είχα πολλά να σου πω, αλλά θέλω να δω τώρα TV των εργολάβων και των εφοπλιστών που με αποβλάκωσε τελείως. Το μεσημέρι βλέπω τα κουτσομπολίστικα διότι εκεί δεν μιλάνε για μένα και ξεχνιέμαι. Αποβλακώνομαι ακόμα πιο πολύ.



Έχω τα ωραιότερα βυζιά που είναι σαν νησιά, τα ωραιότερα μάτια που είναι σαν θάλασσες, τα ωραιότερα οπίσθια που είναι σαν βουνά, αλλά δεν με γουστάρει πια κανένας. Διότι είμαι βρώμικη, με βίασαν όλοι.



Και δεν υπάρχει ΕΝΑΣ αρσενικός, ΕΝΑΣ πολιτικός να τους διαολοστείλει όλους αυτούς που με βιάσανε και να τους κλείσει φυλακή.

Δεν υπάρχει ΕΝΑΣ εισαγγελέας.



Τι να σου λέω άλλο φίλε, είμαι εξουθενωμένη..

ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ  ΑΠΟΤΟ ΚΑΤΟ ΔΙΜΗΝΙΟ

Πρωταγωνίστησε άθελά του σε ηλεκτρονική απάτη

Δεν το πίστευε ο διευθυντής του Δημόσιου ΙΕΚ Τρικάλων όταν αντιλήφθηκε ότι ζητά τη βοήθεια των συμπολιτών του επειδή έχει… εγκλωβιστεί στο εξωτερικό και αντιμετωπίζει σοβαρό οικονομικό πρόβλημα.




Η απάτη έγινε αντιληπτή όταν έφτασε στο ηλεκτρονικό του ταχυδρομείο φίλων και γνωστών του διευθυντή ένα e-mail με τον τίτλο «επείγουσα βοήθεια».



Κατά πάσα πιθανότητα το e-mail του συγκεκριμένου υπάλληλου δέχθηκε «επίθεση» από hacker, ο οποίος βρήκε αυτό τον τρόπο για να «ψαρέψει» αφελείς και να εισπράξει χρήματα.

Η συγκλονιστική ιστορία της 19χρονης από τον Αφγανιστάν

Η ιστορία της 19χρονης Αΐσα από τον Αφγανιστάν, ο σύζυγος της οποίας της είχε ακρωτηριάσει το πρόσωπο της, είχε πριν από μερικούς μήνες συγκλονίσει όλο τον κόσμο.




Η 18χρονη -τότε- Αΐσα είχε γίνει μέχρι και εξώφυλλο στους Timesμε την εικόνα της κομμένης μύτης και αυτιών να προκαλεί απορία και απέχθεια για τις πρακτικές των Ταλιμπάν.



Η νεαρή κοπέλα «αντίκρισε» για πρώτη φορά τα αμερικανικά ΜΜΕ με πρόσθετη πλαστική μύτη η οποία δίνει μια ιδέα για το πώς θα είναι η κοπέλα μετά την διορθωτική επέμβαση.



Οι γιατροί -όπως σημείωσαν- θα χρησιμοποιήσουν οστά, ιστούς και χόνδρους από άλλα σημεία του σώματος της για την επέμβαση. Τα έξοδα της εγχείρησης τα έχει αναλάβει εξ’ ολοκλήρου η οργάνωση Grossman Burn Foundation.



Αν και τα Ηνωμένα Έθνη έχουν πολλές φορές κατηγορήσει δημοσίως τους Ταλιμπάν για τις πρακτικές που συνεχίζουν να εφαρμόζουν μέχρι και σήμερα, οι ίδιοι οι Ταλιμπάν αρνούνται ότι ισχύουν τέτοιοι «άτυποι» κανόνες στη χώρα υποστηρίζοντας ότι «το κόψιμο αυτιών και μύτης είναι παράνομο και –προφανώς- το περιστατικό είναι μεμονωμένο».

Σπιναλόγκα - Το νησί που δεν ήθελε κανείς να θυμάται...

«Σ' αυτό το μέρος νοιώθεις ότι υπάρχει μία αόρατη δύναμη, που σε ωθεί να πεις την ιστορία», λέει ο σκηνοθέτης Θοδωρής Παπαδουλάκης, που μετέφερε στη μικρή οθόνη το μπεστ σέλερ για το δράμα της Σπιναλόγκας...

Κάπως έτσι... πρέπει να αισθάνθηκε και η Αγγλίδα συγγραφέας Βικτόρια Χίσλοπ, που αναβίωσε μέσα από το μυθιστόρημα της «Το νησί» μια στιγματισμένη εποχή, που κανείς δεν ήθελε να θυμάται.



Μετά το 1957, όταν έφυγε και ο τελευταίος ασθενής, ακολούθησαν χρόνια εγκατάλειψης και ερήμωσης στη Σπιναλόγκα, μήπως και σβηστούν από τη συλλογική μνήμη όσα συνέβησαν στις αρχές του 20ου αιώνα στο νησί «των ζωντανών νεκρών», τόπο εξορίας των Χανσενικών (λεπρών). Ακόμη και το όνομα της μικρής βραχονησίδας στη βορειοανατολική Κρήτη, απέναντι από την κοσμοπολίτικη Ελούντα έγινε ταμπού. Μέχρι που, καιρό μετά, το ανακάλυψαν ξανά οι τουρίστες…



Όμως, η Σπιναλόγκα δεν ξεκίνησε σαν τόπος εξορίας. Έχει ένδοξες σελίδες η ιστορία της. Οχυρωμένη από την αρχαιότητα, αξιοποιήθηκε από τους Ενετούς στους οποίους οφείλει και το όνομα της Spira Lunga, που σημαίνει «μακρύ αγκάθι». Έγιναν τότε αξιοσημείωτα έργα οχυρωματικά, αλλά και κτήρια με αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον, ενώ από αισθητικής πλευράς το τοπίο διατηρεί και σήμερα την ομορφιά του. Νέα οχυρωματικά έργα ξεκίνησαν εκ νέου στο νησί το 1574, όταν οι Τούρκοι κατέλαβαν την Κύπρο και οι Ενετοί κατάλαβαν ότι έρχεται και η σειρά της Κρήτης. Μετά την κατάληψη της Κρήτης από τους Τούρκους (1649), η Σπιναλόγκα έμεινε στα χέρια των Ενετών άλλα 65 χρόνια, γεγονός που οφείλεται στην άρτια οχύρωση της. Όλο αυτό το διάστημα έβρισκαν εκεί καταφύγιο οι επαναστάτες Κρητικοί, γνωστοί ως «Χαΐνηδες», που επειδή δεν άντεξαν τις λεηλασίες και τους σκοτωμούς από τους Τούρκους κατακτητές, ανέβηκαν στο βουνό και άρχισε το αντάρτικο με τις συνεχείς επαναστάσεις έως το 1898 που έφυγε και ο τελευταίος Τούρκος από την Κρήτη. Κατά την περίοδο της ιταλογερμανικής κατοχής οι κατακτητές δεν πάτησαν το πόδι τους στο νησί, γι αυτό λειτούργησαν εκεί παράνομα ραδιόφωνα, ενώ ο γιατρός διευθυντής του νοσοκομείου Γραμματικάκης αντέγραφε τις ειδήσεις και τις μοίραζε σαν δελτία ειδήσεων.



O χαρακτήρας της Σπιναλόγκας άλλαξε δραματικά, όταν ο ύπατος αρμοστής της Κρητικής Πολιτείας, πρίγκηπας Γεώργιος, αποφάσισε στις 30 Μαϊου του 1903 την ίδρυση «λεπροκομείου» στο νησί αρχικά για τους λεπρούς της Κρήτης, καθώς η ασθένεια βρισκόταν σε έξαρση στη μεγαλόνησο. Οι πρώτοι 250 ασθενείς από την Κρήτη μεταφέρθηκαν εκεί στις 14 Δεκεμβρίου του 1904, ενώ μετά την ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα (1913) άρχισαν να μεταφέρονται λεπροί από όλη τη χώρα. Συνήθως μεταφέρονταν οι πιο «άτακτοι» και «αντιδραστικοί» ασθενείς. Σταδιακά η Σπιναλόγκα λειτούργησε ως «διεθνές λεπροκομείο της Ευρώπης».



Έως τότε οι λεπροί ζούσαν απομονωμένοι σε οριοθετημένες συνοικίες και αναγκάζονταν να φέρουν «κουδουνάκια» για να απομακρύνονται έγκαιρα οι υγιείς. Η παραβίαση των ορίων από τον λεπρό μπορούσε να προκαλέσει τον λιθοβολισμό του. Κρατική μέριμνα δεν υπήρχε, οι ασθενείς ζούσαν από ελεημοσύνη και το στίγμα έφερε ολόκληρη η οικογένεια, η οποία οδηγείτο στο κοινωνικό περιθώριο.



Οι περισσότεροι ασθενείς μεταφέρονταν στη Σπιναλόγκα δια της βίας, συχνά με χειροπέδες, αφού γνώριζαν ότι εκεί θα περνούσαν κατά πάσα πιθανότητα το υπόλοιπο της ζωής τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην είσοδο του νοσοκομείου υπήρχε τοποθετημένη επιγραφή, που προειδοποιούσε τους νεοεισαχθέντες: «ο εισερχόμενος να αποθέσει κάθε ελπίδα». Η προσφώνηση, δε, που χρησιμοποιούσαν οι κάτοικοι του νησιού, όταν υποδέχονταν κάποιον καινούργιο, ήταν «καλώς τον», ποτέ «καλωσόρισες».



Παρότι υπήρχαν γιατρός και νοσηλευτικό προσωπικό οι συνθήκες διαβίωσης στο νησί ήταν άθλιες. Μια μεγάλη τρώγλη χωρίς οργάνωση. Όσοι είχαν δυνάμεις, ασχολούνταν με το ψάρεμα και την καλλιέργεια κηπευτικών. Πολλές φορές στην απελπισία τους δραπέτευαν αναζητώντας κάτι να φάνε στα κοντινά χωριά. Όταν γίνονταν αντιληπτοί κλείνονταν για σωφρονισμό σε φυλακή η οποία βρισκόταν σε βράχο και αργότερα καταργήθηκε ως απάνθρωπη. Πολλοί πέθαναν αβοήθητοι και μέσα σε φρικτούς πόνους, παραμορφωμένοι, τυφλοί, ή ακρωτηριασμένοι από την αρρώστια. «Πρόκειται για κόλαση που μόνον η φαντασία ενός Δάντη θα μπορούσε να περιγράψει», έγραφε στον Ελευθέριο Βενιζέλο στις 6 Αυγούστου 1925 ο νομάρχης Λασιθίου μετά την επίσκεψή του στη Σπιναλόγκα, προσθέτοντας ότι «ακόμη και ως τάφος είναι ανεπαρκής».



«Πολλοί έπεσαν στη θάλασσα για να γλυτώσουν από τη φρικτή φυλακή», σημείωνε στην αναφορά του ο διευθυντής του Ινστιτούτου Παστέρ στην Τύνιδα, Σαρλ Νικόλ, ο οποίος περιέγραφε με τα μελανότερα χρώματα τη ζωή στο νησί στα τέλη της δεκαετίας του 1930, ζητώντας από την ελληνική κυβέρνηση να κλείσει το λεπροκομείο.



Σημειώνεται ότι κάτοικοι του νησιού, που δεν ήταν ασθενείς, αλλά δεν ήθελαν να αποχωριστούν τα αγαπημένα τους πρόσωπα, τα ακολούθησαν στην εξορία. Ώσπου, το 1948 ανακαλύφθηκε το πρώτο φάρμακο κατά της ασθένειας του Χάνσεν και η Σπιναλόγκα άρχισε να αδειάζει. Οι τελευταίοι ασθενείς μεταφέρθηκαν σε νοσοκομείο λοιμωδών στην Αθήνα.



Επίλογος του νησιού ήταν η ερήμωση. Η Σπιναλόγκα έμεινε ξεχασμένη και αναξιοποίητη για χρόνια. Πολύ αργότερα με το ενδιαφέρον των τουριστών άρχισε η αναστήλωση και επισκευή των παλαιών κτισμάτων και των οχυρωματικών ενετικών τειχών.



Τους χειμώνες, για να επισκεφθεί κανείς τη Σπιναλόγκα θα πρέπει να βρει κάποιο βαρκάρη να τον περάσει απέναντι και μάλλον δεν θα συναντήσει κανέναν εκτός από τους ανθρώπους του αρχαιολογικού συνεργείου, που εργάζονται εκεί. Το καλοκαίρι, όμως, χιλιάδες τουρίστες με καραβάκια από τον Άγιο Νικόλαο, την Ελούντα και την Πλάκα σπεύδουν να ξεναγηθούν στο νησάκι με την πολυτάραχη ιστορία, γεμάτη σκληρές μάχες και ανθρώπινο πόνο.

Καλλιεργητής… δενδρυλλίων ινδικής κάνναβης

Απαγορευμένα προϊόντα καλλιεργούσε ένας 44χρονος


Αντιληπτός από την αστυνομία έγινε ένας 44χρονος άνδρας που καλλιεργούσε δενδρύλλια ινδικής κάνναβης στην περιοχή Αμπελώνα των Νέων Ρόδων στη Χαλκιδική...



Συγκεκριμένα, μέσα στο χωράφι του βρέθηκαν πέντε δενδρύλλια και σε έρευνα στο σπίτι του εντοπίστηκαν 692,2 γραμμάρια ακατέργαστης κάνναβης και 13 δέματα φύλλων συνολικού βάρους 9,5 κιλών.